Η πρόβλεψη της κρίσης από τους μαρξιστές (συζητώντας ξανά για τον ιμπεριαλισμό)

Αναδημοσίευση από το "Αριστερό blog"

Η «παγίδα του χρέους» είναι μια διαδικασία «αγκίστρωσης» ακόμη και των φτωχότερων χωρών στο σύστημα της κυκλοφορίας του κεφαλαίου, έτσι ώστε να μπορούν να είναι διαθέσιμες ως «οχετοί» για τα πλεονάζοντα κεφάλαια για τα οποία κρίνονται υπόχρεες.

Οι σκέψεις που διατυπώνονται σε αυτό το σημείωμα βασίζονται σε ένα ξαναδιάβασμα εκτιμήσεων του Ντ. Χάρβεϊ για τον ιμπεριαλισμό και την κρίση, πριν αυτή εκδηλωθεί. Ο Ντ. Χάρβεϊ, είναι καθηγητής Ανθρωπολογίας στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης. Το έργο του είναι αρκετά γνωστό στο ελληνικό κοινό, καθώς έχουν εκδοθεί πολλά από τα βιβλία του στην Ελλάδα. Στο έργο του ‘’Ο νέος ιμπεριαλισμός’’(2003), επιχειρεί να διατυπώσει μια νέα θεωρία για τον ιμπεριαλισμό και να τον ερμηνεύσει υπό τις παρούσες, εξαιρετικά σύνθετες συνθήκες της παγκοσμιοποίησης.  Ωστόσο, υπάρχουν πολλές ακόμη ενδιαφέρουσες πλευρές, που πρέπει να συζητηθούν ξανά και τίθενται με πρωτότυπο τρόπο. Αξίζει να υπενθυμίσουμε ότι το βιβλίο γράφηκε όχι μόνο πριν από την πρόσφατη εκδήλωση της καπιταλιστικής κρίσης, αλλά και πριν ακόμη εκδηλωθεί ο πόλεμος των αμερικανών στο Ιράκ.

  

Η αντοχή πολλών μεθοδολογικών παρατηρήσεων και εκτιμήσεων στο χρόνο και την αδυσώπητη κρίση των μετέπειτα θυελλωδών πολιτικών και οικονομικών εξελίξεων, τονίζει το στέρεο βάθρο των προσεγγίσεων του Ντ. Χάρβεϊ.

Συνέχεια...

Ακροδεξιά και ηθικολογία: Κατ' επάγγελμα δολοφονική βαρβαρότητα

Αναδημοσίευση από το μπλογκ "με Αφορμή"

Κάθε φορά που διαπράττονται (πραγματικά) «ειδεχθή εγκλήματα», δίδεται η ευκαιρία σε κάθε λογής (και πάλι, κυριολεκτικά) «ειδεχθείς ανθρώπους» να εκφράσουν τον (υποτιθέμενο) αποτροπιασμό τους. Δεν θα μπορούσε από αυτόν τον κανόνα να ξεφύγει το μακελειό που προκάλεσε ο Νορβηγός φασίστας Άντερς Μπέχρινγκ Μπρέιβικ (ο τελικός απολογισμός είναι 77 νεκροί -ο ορισμός της φρικώδους πράξης).  Προσέξτε ωστόσο…

  Μεγαλοδημοσιογράφοι γλοιώδεις υπηρέτες των αφεντικών τους, ανάλγητοι φραγκοφονιάδες που δεν διστάζουν, για να εισπράξουν την αργυρώνητη αμοιβή τους, να καταγγέλλουν κάθε απεργό ως επικίνδυνο για το «κοινωνικό σύνολο και την εθνική οικονομία», ξαφνικά αποκτούν «ηθική συνείδηση»: επιτέλους, μπορούν να φρικιάσουν μπροστά στο «ειδεχθές έγκλημα» και να «αποδείξουν» με αυτόν τον τρόπο ότι ακόμα διαθέτουν κάποιου είδους «ηθική συνείδηση». Ωστόσο, οι κοινότοπες περιγραφές τους δεν αποκαλύπτουν απλά έλλειμμα φαντασίας, αλλά έλλειμμα οποιασδήποτε ηθικής: «ψυχρός δολοφόνος», «δέσμιος μισαλλόδοξων απόψεων», «ανθρωπόμορφο τέρας που πυροβολούσε επί μιάμιση ώρα ανελέητα». Οι άνθρωποι βρίσκονται, απλά, σε διατεταγμένη αποστολή: οι «ανθρωπιστικές» κορώνες έχουν σκοπό να καταπνίξουν οποιαδήποτε προσπάθεια να αναλυθούν τα γεγονότα στην Νορβηγία, να αναζητηθούν οι βαθύτερες αιτίες.

Συνέχεια...

Η κρυφή γοητεία του βοναπαρτισμού ως απάντηση στην κρίση-Μεταξύ ‘’κουτσής πάπιας’’ και σιδερένιας μπότας

"...Μια σύγχρονη αριστερή κομμουνιστική προσέγγιση, πρέπει να συνθέτει το δημοκρατικό και εθνικό ζήτημα με την κοινωνική ταξική πάλη, με όρους πολιτικής ηγεμονίας και καθοριστικότητας των συμφερόντων της εργαζόμενης πλειοψηφίας και ανειρήνευτης αντιπαλότητας με την κεφαλαιοκρατία..."

H πρώτη βδομάδα του Αυγούστου της τρέχουσας χρονιάς, σήμανε πανικό στους ‘’επενδυτές’’ όλου του κόσμου, με το μίνι χρηματιστηριακό κραχ σε όλες τις χρηματαγορές, να υπενθυμίζει ότι το τζίνι της οικονομικής κρίσης όχι μόνο έχει βγει από το μπουκάλι, αλλά δεν λέει και να επιστρέψει. Η επιστροφή στην κανονικότητα ή για να μιλήσουμε λίγο στη γλώσσα που αρέσει στον επιχειρηματικό κόσμο, σε μια κατάσταση ‘’business as usual’’, αποδεικνύεται όνειρο καλοκαιρινής νυκτός για τα επιτελεία των ΗΠΑ, της ΕΕ και του ΔΝΤ. Με ανησυχία, εκατομμύρια εργαζομένων σε όλο τον κόσμο συνειδητοποιούν ταχύτατα ότι το πρόβλημα δεν είναι ….οι δημόσιοι υπάλληλοι στην Ελλάδα, ούτε αυτό καθαυτό το πρόβλημα του ελληνικού χρέους.

Όταν στο κάδρο μπαίνουν μετά τις χώρες του Νότου της Ευρώπης και η πρώτη ταχύτητα του ευρώ,  με τις ‘’αγορές’’ να επιτίθενται σε Γαλλία και Ιταλία, τα πράγματα εμφανίζονται να είναι πολύ σοβαρά. Το πρόβλημα είναι ακριβώς ο καπιταλισμός και η ιστορικών και παγκοσμίων διαστάσεων κρίση του.

Του Παναγιώτη Μαυροειδή

Αναδημοσίευση από το "Αριστερό blog"

Συνέχεια...