Απόφαση του Π.Σ.Ο. της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, 25/9/2016

1. ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΕΣΩΤΕΡΙΚΕΣ ΚΑΙ ΔΙΕΘΝΕΙΣ

Για μια ακόμα περίοδο βρισκόμαστε μπροστά σε σοβαρές εξελίξεις για τους εργαζόμενους. Κυβέρνηση και «Θεσμοί» μεθοδεύουν τον νέο γύρο της σκληρής αντιλαϊκής επίθεσης ενάντια στα εργατικά και λαϊκά δικαιώματα για το πέρασμα των μέτρων που περιλαμβάνονται στο «κλείσιμο» της πρώτης αξιολόγησης και στην «διαπραγμάτευση» για την δεύτερη. Τα μέτρα αυτά έχουν στρατηγική σημασία για το εργατικό και λαϊκό κίνημα και έρχονται να προστεθούν στον καταιγισμό των μέτρων της πρώτης αξιολόγησης (μειώσεις στις συντάξεις, φορολεηλασία των λαϊκών στρωμάτων, πλειστηριασμοί, λιτότητα και φτώχεια, γιγάντωση της ελαστικής εργασίας και ανεργία). Περιλαμβάνουν κυρίως:

• Το χτύπημα των συνδικαλιστικών και δημοκρατικών ελευθεριών, και πάνω από όλα  το χτύπημα του δικαιώματος στην απεργία. Την απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων.
• Την «διαχείριση» των κόκκινων δανείων με χιλιάδες πλειστηριασμούς, κατασχέσεις εκατοντάδων χιλιάδων λογαριασμών της λαϊκής αποταμίευσης, «κανόνια» σε μια σειρά επιχειρήσεις και απολύσεις.
• Το πέρασμα του συνόλου της δημόσιας περιουσίας στο υπερταμείο ιδιωτικοποιήσεων που θα είναι κάτω από τον άμεσο έλεγχο των δανειστών.
• Την συμφωνία σε νέο μεσοπρόθεσμο με την κατοχύρωση των αιματηρών και ανέφικτων πλεονασμάτων μέχρι το 2021.

2. Η κυβέρνηση προβάλλει ένα νέο success story για να πείσει ότι αυτή η πολιτική «σταθεροποιεί» την κατάσταση, οικονομικά και πολιτικά

Όμως, η οικονομική κατάσταση δεν σταθεροποιείται. Η φτώχεια μεγαλώνει σε απεριόριστο βαθμό και πλέον αγκαλιάζει όχι μόνο τους ανέργους αλλά και τους εργαζόμενους. Η ελαστική και μαύρη εργασία καλπάζει και αποτελεί πλέον πάνω από το 50% των λεγόμενων «νέων θέσεων εργασίας». Που αποτελούν επί της ουσίας μοίρασμα της ανεργίας. Τα χρέη προς τα ταμεία, τις τράπεζες και τις ΔΕΚΟ εκτοξεύονται, χαρακτηριστικά η ΔΕΗ έχει πάνω από 3 δισ. € απλήρωτα τιμολόγια.

Σε στοιχείο πολιτικής αστάθειας αναδεικνύεται και η αναδιάταξη στο εσωτερικό της αστικής τάξης που επιδιώκει ο ΣΥΡΙΖΑ, μέσα από το ξαναμοίρασμα της πίττας στο τηλεοπτικό τοπίο και την διαχείριση των επιχειρηματικών «κόκκινων δανείων». Η κυβέρνηση επιδιώκει να διαμορφώσει νέες ισορροπίες με συνολική κατεύθυνση την ενίσχυση των προσβάσεών της στην αστική τάξη, την άνοδο της καπιταλιστικής κερδοφορίας, το χτύπημα του κινήματος. Η λεγόμενη  «μάχη» κατά της «διαπλοκής» και της «μιντιοκρατίας» είναι το όχημα για την ανάδειξη και την οικοδόμηση  των σχέσεων της κυβέρνησης με τμήματα του κεφαλαίου. Η  αναδιάταξη  στην αστική τάξη, δεν έχει να κάνει σε καμία περίπτωση με την δημοκρατία ή τα λαϊκά συμφέροντα. Ο ΣΥΡΙΖΑ που υποσχόταν ότι θα τα έβαζε με το μεγάλο κεφάλαιο και την ασυδοσία του, το υπηρετεί με τον πιο πιστό τρόπο.

3. Παράλληλα η διεθνής καπιταλιστική οικονομία δεν δείχνει σημάδια οποιασδήποτε σταθερής ανάκαμψης

Διανύουμε τον 8ο χρόνο της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης, της πιο παρατεταμένης ακόμα κι απ’ αυτήν του ’30, χωρίς κανένα σημάδι διεξόδου στον ορίζοντα. Οι προβλέψεις για την παγκόσμια οικονομία αναθεωρούνται προς τα κάτω (βλ έκθεση ΟΟΣΑ).  Οι αντιθέσεις και οι ανταγωνισμοί δυναμώνουν (συζητήσεις για περιορισμό στο παγκόσμιο εμπόριο, ενάντια στην κινεζική εξάπλωση). Ο σεισμός που προκάλεσε το Brexit επιτείνει την εικόνα της κρίσης, και στη Βρετανία όπου μεγαλοβιομήχανοι και τραπεζίτες του Σίτυ του Λονδίνου ψάχνουν φόρμουλες να παραμείνουν συνδεδεμένοι με την αγορά της Ευρώπης, αλλά και σε όλες τις χώρες, όπως φάνηκε χαρακτηριστικά και στη  πρόσφατη Σύνοδο των ηγετών της ΕΕ στην Μπρατισλάβα.

Πίσω από τις υποκρισίες για «αδυναμία εξασφάλισης ευημερίας για τους πολίτες», επιμένουν στις συνταγές της λιτότητας και των αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων, των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων. Οι αντιπαραθέσεις που υπάρχουν (ομάδα Βίζενγκραντ, «διαφοροποιήσεις» Ρέντσι κλπ) έχουν να κάνουν με τους υπαρκτούς ανταγωνισμούς τους στην προσπάθεια να διαμορφώσουν νέα διευθυντήρια και ισορροπίες σε αντιδραστική κατεύθυνση σε όλα τα ζητήματα. Συνολικά σε όλον τον πλανήτη, η πολιτική των μνημονίων, των αντιδραστικών καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων («μεταρρυθμίσεων») και της σκληρής λιτότητας μεγαλώνει την ύφεση.

Η ποσοτική χαλάρωση δεν λειτουργεί σαν «φάρμακο», η κερδοφορία δεν ανακάμπτει, τα κεφάλαια δεν επενδύονται, οι τράπεζες είναι φορτωμένες με «κόκκινα» δάνεια και κρέμονται από μια κλωστή σε μια σειρά χώρες από την Ιταλία μέχρι τη Γερμανία, όπου οι μετοχές της ίδιας της Ντόιτσε Μπανκ κατρακυλάνε, ο δανεισμός στις επιχειρήσεις έχει σταματήσει. Νέα «κανόνια» σκάνε σε επιχειρήσεις από τον Μαρινόπουλο στην Ελλάδα μέχρι κολοσσούς σαν την κορεάτικη Hanjin, την 7^η μεγαλύτερη ναυτιλιακή επιχείρηση του κόσμου. Το φάντασμα νέων Λίμαν Μπράδερς, 8 χρόνια μετά το ξέσπασμα της κρίσης, είναι εδώ!

4. Το Brexit ήταν έκφραση της καταδίκης της ΕΕ και συνολικότερα της νεοφιλελεύθερης αστικής πολιτικής από την πλειοψηφία των εργαζόμενων, λαϊκών τάξεων στην Μ. Βρετανία. Βάθυνε τους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς και την πολιτική κρίση στην Μ. Βρετανία και όχι μόνο. Παρά το γεγονός ότι στις χώρες της Ευρώπης η κριτική στην ΕΕ γίνεται βασικά από τη σκοπιά «ευρωσκεπτικιστικών αντιλήψεων», το Brexit έφερε στην ημερήσια διάταξη το ζήτημα της εξόδου από την ΕΕ χωρών που βρίσκονται μάλιστα στον ιμπεριαλιστικό της πυρήνα.

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ στήριξε από την πρώτη στιγμή της καμπάνια του Lexit. Αντιπαρατέθηκε με τις απόψεις που στάθηκαν ουσιαστικά υπέρ της «αποδέσμευσης» στο όνομα του εθνικισμού, του ρατσισμού, του ευρωσκεπτικισμού κλπ, επιμένοντας ότι μπορεί να υπάρξει κατεύθυνση εξόδου από την ΕΕ από τη σκοπιά των ταξικών συμφερόντων των εργαζόμενων και σε αντιπαλότητα με τον δεξιό ευρωσκεπτικισμό και τον εθνικισμό. Συνολικότερα τα σημάδια μιας κρίσης πολιτικής εκπροσώπησης στις βασικές ευρωπαϊκές χώρες πληθαίνουν. Οι παραδοσιακές πολιτικές δυνάμεις φθείρονται γρήγορα, κατευθυντήριες ιδέες του συστήματος (πχ ευρωπαϊσμός) βυθίζονται στην ανυποληψία. Είναι εποχή που απαιτείται αντεπίθεση των αντικαπιταλιστικών / επαναστατικών και κομμουνιστικών ιδεών.

Στον βαθμό που δεν συγκροτείται σε όλη την Ευρώπη ένα επαναστατικό ρεύμα, ικανό να κερδίσει τις καταπιεσμένες μάζες με μια άλλη προοπτική, μετατρέποντας την κρίση των παραδοσιακών δυνάμεων σε πολιτική κρίση του συστήματος, η άρχουσα τάξη θα καλύπτει το κενό με στροφή στην πολιτική αντίδραση, την ακροδεξιά ακόμα και τον φασισμό. Η μάχη ενάντια στην Ευρώπη – Φρούριο της λιτότητας, του ρατσισμού και του πολέμου, είναι σε εξέλιξη και μπορεί να κερδηθεί.

5. Εξαιρετικά κρίσιμο ζήτημα αποτελεί η κλιμάκωση των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών στην ευρύτερη περιοχή μας, αλλά και γενικότερα

Βασικά σημεία της κλιμάκωσης αυτής είναι η κλιμάκωση της αντιπαράθεσης ΗΠΑ, ΝΑΤΟ-Ρωσίας, ιδίως μετά την απόφαση του ΝΑΤΟ στην πρόσφατη σύνοδο στην Βαρσοβία για την άμεση ανάπτυξη τεσσάρων πολυεθνικών ταγμάτων  στη  Πολωνία και στις χώρες της Βαλτικής. Στη Μέση Ανατολή το μακελειό και η αποσύνθεση της Συρίας συνεχίζεται καθώς πλάι στις επεμβάσεις ΗΠΑ-Ρωσίας, Ιράν και καθεστώτων του Κόλπου, προστίθεται η εισβολή της Τουρκίας που επιδιώκει να εξοντώσει τους Κούρδους στο Βορρά. Η αντιπαράθεση της Κίνας με ΗΠΑ-Ιαπωνία στην νότια σινική θάλασσα και στην κορεατική χερσόνησο κλιμακώνεται.

Ειδικά στην Τουρκία οι εξελίξεις είναι ιδιαίτερα επικίνδυνες για το εργατικό κίνημα και την αριστερά. Η εκμετάλλευση από τον Ερντογάν της αποτυχίας του πραξικοπήματος για να εδραιώσει μια ολοκληρωτική εξουσία, υπό κοινοβουλευτικό μανδύα,  οδηγεί σε κατάπνιξη των λαϊκών ελευθεριών, ένταση του πολέμου ενάντια στον εσωτερικό εχθρό, κλιμάκωση της επίθεσης ενάντια στην εργατική τάξη, την τούρκικη και κούρδικη αριστερά. Παράλληλα κλιμακώνεται η αστάθεια στην περιοχή, αφού η τούρκικη κυβέρνηση βαθαίνει την πολεμική της εμπλοκή μέσα κι έξω από τη χώρα, στο πλαίσιο ενός κουβαριού αμείλικτων ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και αντιθέσεων.

Όλες αυτές οι εξελίξεις επιβεβαιώνουν ότι η Τουρκία δεν είναι «ασφαλής χώρα». Όχι μόνο δεν μπορεί να εγγυηθεί το απαραβίαστο των στοιχειωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη ζωή, την ελευθερία, την διαφύλαξη των δικαιωμάτων υπεράσπισης όποιου κατηγορείται, αλλά αντίθετα οργανώνει διώξεις σε βάρος κάθε αντιφρονούντα, βασανιστήρια, πογκρόμ, τρομοκρατία ενώ εξαγγέλλει επαναφοράς της θανατικής ποινής για όποιον έχει διαφορετική άποψη από αυτήν της κυβέρνησης, βάζοντας πρώτιστα στο στόχαστρο το εργατικό – λαϊκό κίνημα και την αριστερά.

Για τους λόγους αυτούς η ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι αντίθετη στην έκδοση οποιουδήποτε στο καθεστώς Ερντογάν και καταγγέλλει την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ που πήρε την απόφαση να εκδώσει στην Τουρκία δύο από τους κατηγορούμενους ως πραξικοπηματίες, αλλά και να επαναπροωθήσει εκατοντάδες πρόσφυγες, στα πλαίσια ενός επικίνδυνου «παιχνιδιού» γεωπολιτικών αντιθέσεων, υπό καθεστώς εσωτερικών και  διεθνών πιέσεων, σε πλήρη δυσαρμονία με τις διεθνείς συμβάσεις και το εθνικό δίκαιο.

Μόνο η κοινή διεθνιστική πάλη ενάντια στον ιμπεριαλισμό και τις αστικές τάξεις στην περιοχή, για το σταμάτημα του πολέμου και μια δίκαιη ειρήνη, για τον σεβασμό των δημοκρατικών και κοινωνικών δικαιωμάτων όλων των λαών, χωρίς εθνική και θρησκευτική καταπίεση, με στήριξη στο δικαίωμα στην αυτοδιάθεση του κουρδικού και παλαιστινιακού έθνους, στον δρόμο για την απελευθέρωση της εργατικής τάξης από κάθε καταπίεση εθνική και ταξική, μπορεί να δώσει απάντηση. Σε αυτή την κατεύθυνση η ανάπτυξη του αντιπολεμικού αντιιμπεριαλιστικού κινήματος και αντίστοιχων διεθνιστικών  πρωτοβουλιών αποτελεί  εξαιρετικά κρίσιμο ζήτημα.

6. Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ

H κυβέρνηση συνεχίζει και κλιμακώνει την αντιλαϊκή επίθεση. Προωθεί τα μέτρα που έχουν ήδη ψηφιστεί και ετοιμάζεται για τον επόμενο γύρο της επίθεσης με κεντρικά ζητήματα την κατάργηση εργασιακών και συνδικαλιστικών δικαιωμάτων, τις περικοπές των συντάξεων, τις μαζικές ιδιωτικοποιήσεις, την αναδιάρθρωση των κόκκινων δανείων και τα κλεισίματα και απολύσεις χιλιάδων εργαζομένων, τις μαζικές ιδιωτικοποιήσεις των πάντων. Τεράστιες είναι οι ευθύνες της και στην εξωτερική πολιτική, η οποία κυριολεκτικά «παίζει με τη φωτιά» προωθώντας τα συμφέροντα της ελληνικής αστικής τάξης βαθαίνοντας την εμπλοκή της στους πολεμικούς ανταγωνισμούς, διεκδικώντας σε συνεργασία με Η.Π.Α. – Ε.Ε. να αναδειχθεί σε «δύναμη σταθερότητας» στην περιοχή,  διατηρώντας τον αντιδραστικό άξονα με Αίγυπτο και Ισραήλ κι αναζητώντας νέες ισορροπίες και συμμαχίες. Η κυβέρνηση και τα φιλομνημονιακά ΜΜΕ εμφανίζουν διαρκώς το μαύρο άσπρο! Λένε ότι υπερασπίζουν τις «κύριες» συντάξεις, τσακίζοντας τις «επικουρικές».

Λένε ότι υπερασπίζονται τα δικαιώματα των προσφύγων την ώρα που πιέζουν για την εφαρμογή της ντροπιαστικής ρατσιστικής συμφωνίας ΕΕ-Τουρκίας και με την πολιτική των hot-spot δίνουν αέρα στα πανιά της ακροδεξιάς. Προβάλουν ότι στήνουν «προοδευτικό μέτωπο των χωρών του Νότου» με υπέρμαχους της ΕΕ του κεφαλαίου, του ρατσισμού και του πολέμου, όπως ο Ολάντ. Λένε ότι εξασκούν μια «πολυδιάστατη» εξωτερική πολιτική και εξασφαλίζουν την «ειρήνη και σταθερότητα» της περιοχής ενώ είναι απόλυτα προσανατολισμένοι στην αντιδραστική πολιτική ΗΠΑ-ΕΕ και συμμαχούν με τα αντιδραστικά καθεστώτα της Αιγύπτου, του Ισραήλ και της Σαουδικής Αραβίας. Η κυβέρνηση προσπαθεί να προβάλλει μια σειρά από μέτρα ως υλοποίηση ενός «παράλληλου πρόγραμματος»στην προσπάθειά της να αποδείξει ότι έχει διαφορές από την Ν. Δημοκρατία.

Όμως τα μέτρα αυτά, όπως τα μέτρα «αντιμετώπισης της ανθρωπιστικής κρίσης», ούτε ανακουφίζουν τους εργαζόμενους ούτε πολύ περισσότερο συνιστούν «άλλη πολιτική». Αντιθέτως, προωθούν την νεοφιλελεύθερη καπιταλιστική αναδιάρθρωση στο κοινωνικό πεδίο, συμπληρώνοντας το έργο των Μνημονίων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η εξωφρενική πρόταση για κατάργηση του επιδόματος ανεργίας και αντικατάστασής του με την τσάμπα, υποχρεωτική εργασία για τους εργοδότες (επιδότηση εργοδοτών).

Η πρόταση για συνταγματική αναθεώρηση δεν είναι ένα απλό «πυροτέχνημα». Παρότι εμπεριέχει και μέτρα πυροτεχνήματα, όπως η συνταγματική κατοχύρωση του νερού που εξήγγειλε η κυβέρνηση, την ίδια στιγμή που είχε ήδη υπογράψει ως μνημονιακή δέσμευση την πώληση ΕΥΔΑΠ-ΕΥΑΡΘ, κάποιες από τις ρυθμίσεις που εξαγγέλθηκαν επιδιώκουν να κλείσουν πιθανές ρωγμές στο αστικό πολιτικό σύστημα (πχ εκλογές λόγω αποτυχίας εκλογής του ΠτΔ), κατοχυρώνοντας και συνταγματικά τον περιορισμό της δημοκρατίας και της λαϊκής κυριαρχίας.

Τέλος η κυβέρνηση επιδιώκει να χτίσει και ορισμένες κοινωνικές συμμαχίες με τα κατώτερα λαϊκά στρώματα στην βάση της απελπισίας και του επιβιωτισμού. Παράδειγμα, η μετατροπή των 5μηνων σε 8μηνα, τα ψίχουλα των κοινωνικών επιδομάτων κλπ. Όμως με αυτή την συνολικά καταστροφική για τα λαϊκά στρώματα πολιτική, όλα αυτά είναι έωλα. Συνολικά πρόκειται για μια κυβέρνηση εξαιρετικά επικίνδυνη, όχι μόνο λόγω της πολιτικής της, αλλά γιατί κυβερνά στο όνομα της «αριστεράς». Οι πολιτικές και ιδεολογικές συνέπειες στον λαό θα είναι βαριές.

7. ΣΕ ΠΟΙΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΣΥΣΧΕΤΙΣΜΟ ΚΑΛΟΥΜΑΣΤΕ ΝΑ ΞΕΔΙΠΛΩΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΜΑΣ

Οι μάχες του προηγούμενου διαστήματος –με κορυφαία αυτή του ασφαλιστικού-ανέδειξαν την κατάσταση, τις δυσκολίες αλλά και τις δυνατότητες του κινήματος σε αυτή την περίοδο. Το κίνημα βρίσκεται σε μια σοβαρή καμπή.  Η κατάσταση αυτή έχει κυρίως πολιτικές αιτίες. Οφείλεται στην συνειδητοποίηση του πολιτικού συσχετισμού από σημαντικά κομμάτια εργαζομένων, την συνεχιζόμενη κατάρρευση των αυταπατών για το ότι ο ΣΥΡΙΖΑ «κάτι διαφορετικό θα κάνει»,  στην βαθύτερη συνειδητοποίηση του ρόλου των ΓΣΕΕ/ΑΔΕΔΥ και της κατάστασης του συνδικαλιστικού κινήματος. Αυτή η κατάσταση οδηγεί σημαντικά τμήματα σε ερωτηματικά, τάσεις απογοήτευσης, και αίσθηση αδυναμίας. Όμως η κατάσταση δεν είναι μονόχρωμη.

Γιατί ακριβώς η ίδια αυτή κατάσταση οδηγεί ένα πρωτοπόρο κομμάτι σε μια βαθύτερη ιδεολογική, πολιτική αναζήτηση για τα συμπεράσματα από την «εμπειρία ΣΥΡΙΖΑ», για τους όρους της αντεπίθεσης, για το κίνημα και την αριστερά που μπορεί να νικήσει. Είναι κόσμος που κατανοεί ότι δεν υπάρχει τρίτος δρόμος ανάμεσα στην υποταγή και την ρήξη, δεν «βολεύεται» στην σημερινή κατάσταση, θέλει βαθύτερες απαντήσεις, ενωτικές πρωτοβουλίες, σταθερότερη οργάνωση για να παλέψει. Σε αυτό το καθήκον πρέπει να ανταποκριθούμε ως ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

Επιπλέον το προηγούμενο διάστημα, όπου άνοιξαν μέτωπα (απολύσεις στον Μαρινόπουλο, συλλογικές συμβάσεις στα Λιπάσματα Καβάλας κλπ) οργανώθηκαν αξιόλογες μάχες από τους εργαζόμενους. Αν και oι αγώνες παρέμειναν αποσπασματικοί δείχνουν ότι οι δυνατότητες για αντιστάσεις δεν λείπουν. Σε σημαντικό τμήμα οπαδών του ΣΥΡΙΖΑ, σπάνε οι αυταπάτες μιας προηγούμενης περιόδου. Κινητικότητα υπάρχει και στον ακροδεξιό, τον αποκαλούμενο «πατριωτικό χώρο». Απόψεις, που στην πρώτη μνημονιακή περίοδο επικοινωνούσαν με τμήματα των αγωνιζόμενων, σήμερα κινδυνεύουν να σπρώξουν κόσμο σε ρατσιστικές, εθνικιστικές και ακροδεξιές απόψεις, εξέλιξη που υποδηλώνει τα αδιέξοδα ενός «πατριωτισμού», χωρίς ταξικό-εργατικό και αριστερό ιδεολογικό και πολιτικό πρόσημο. Ενδεικτική από την άποψη αυτή είναι η στροφή του ΕΠΑΜ σε ρατσιστικές και ακροδεξιές θέσεις. Μόνο όταν δίνεται η μάχη ενάντια στην ΕΕ και τον σύγχρονο ιμπεριαλισμό, η μάχη ενάντια στην επιτροπεία και υπέρ της ανεξαρτησίας από τις ιμπεριαλιστικές επιλογές από ταξικές και αντικαπιταλιστικές θέσεις μπορεί κανείς να μην γίνει βορά της ακροδεξιάς και να χαράξει μια άλλη προοπτική.

8. Σε σχέση με τις εξελίξεις στην αριστερά:

• Το ΚΚΕ αποτελεί μια συγκροτημένη δύναμη, αλλά η άρνησή του να υιοθετήσει τους πολιτικούς στόχους ενός προγράμματος ανατροπής και ιδιαίτερα η πολεμική του στην πάλη για την αποδέσμευση από ευρώ/ΕΕ, η διάσπαση συνδικαλιστικού/ πολιτικού αγώνα, με προβολή φτωχών συνδικαλιστικών στόχων χωρίς πολιτικές αντικυβερνητικές  αντιΕΕ αιχμές στο εργατικό κίνημα, η στάση του κατά την διάρκεια του αγώνα για το ασφαλιστικό συγκροτούν μια πολιτική συμβιβασμού με την υπάρχουσα κατάσταση. Η στάση αυτή εντείνει τους προβληματισμούς στη βάση του και για αυτό το ΚΚΕ οξύνει την επίθεση και τα ψηλώνει τα  «τείχη» απέναντι στην αντικαπιταλιστική αριστερά.
• Η ΛΑΕ μετά και την συνδιάσκεψή της δείχνει να ακολουθεί τον  δρόμο ενός ρηχού «αντιμνημονιακού», «πατριωτικού» μετώπου, χωρίς ρήξη με τις δυνάμεις του κεφαλαίου και την ΕΕ. Η διάσπαση από τις δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ στο δημόσιο είναι θετική, και μπορεί να συμβάλλει στους αγώνες, εφόσον μεταφραστεί σε μια μαχητική στράτευση στην πάλη, πέρα από τους σχεδιασμούς της γραφειοκρατίας, σε συμβολή στις πρωτοβουλίες ταξικής ανασυγκρότησης του εργατικού κινήματος.

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα συνεχίσει συστηματικά την απεύθυνση στις δυνάμεις αυτές για την κοινή δράση στο κίνημα και σε βασικά πολιτικά μέτωπα. Το ΠΣΟ απευθύνει έκκληση για την μέγιστη συσπείρωση στην σκληρή μάχη για να μην περάσουν τα βάρβαρα μέτρα που έρχονται ενόψει της δεύτερης αξιολόγησης, για ένα μεγάλο ενωτικό κίνημα ανατροπής της επίθεσης.

• Οι δυσκολίες που υπάρχουν στο κίνημα και την αριστερά, δεν αφήνουν ανεπηρέαστη και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ.  Τα μέλη και οι οπαδοί απαιτούν προχώρημα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, οργάνωση, περιεχόμενο δουλειάς και στόχους, σχέδιο παρέμβασης και πολιτικό ρόλο, βάθεμα της πολιτικής διεξόδου, πολιτικές πρωτοβουλίες. Δεν μπορούμε να πάμε άλλο έτσι. Πρέπει να αλλάξουμε -όπως είπαμε στην Συνδιάσκεψη- για να κερδίσουμε.

9. ΒΑΣΙΚΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΓΡΑΜΜΗΣ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ

Για να ξεδιπλώσουμε την γραμμή μας ως ΑΝΤΑΡΣΥΑ πρέπει το επόμενο διάστημα να οργανώσουμε την ανατρεπτική λαϊκή πάλη, την πρωτοπόρα δράση για την ανάπτυξη, στήριξη και γενίκευση των αγώνων και παράλληλα την συνειδητή και σχεδιασμένη προσπάθεια για την αλλαγή του πολιτικού συσχετισμού σε όφελος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και του αντικαπιταλιστικού μετώπου. Με άλλα λόγια απαιτείται συνειδητή πολιτική και οργανωτική προσπάθεια για την στήριξη  των αγώνων, την γενίκευση και πολιτικοποίησή τους, την από τα κάτω οργάνωση τους, στα πλαίσια της λογικής του αγωνιστικού μετώπου ρήξης/ανατροπής. Και παράλληλα η δράση αυτή  στηρίζει και στηρίζεται από την προβολή του αντικαπιταλιστικού προγράμματος, την προσπάθεια αυτό να γίνεται διεκδίκηση των ίδιων των εργαζόμενων, τις μετωπικές πολιτικές πρωτοβουλίες της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, και τελικά την αλλαγή του πολιτικού συσχετισμού. Οι δύο πλευρές αποτελούν αδιάρρηκτη ενότητα.

10. Βασικός κρίκος της αντιπαράθεσης το ερχόμενο διάστημα είναι τα ζητήματα της δεύτερης αξιολόγησης(εργασιακό/ιδιωτικοποιήσεις κλπ) και ευρύτερα το «κοινωνικό ζήτημα». Η πάλη για να μην περάσουν τα μέτρα, να δημιουργηθεί ρήγμα στην επίθεση είναι ζήτημα ζωής και θανάτου για την εργατική τάξη, την νεολαία και τον λαό.

11. Η πάλη ενάντια στην δεύτερη αξιολόγηση έχει ορισμένες βασικές πλευρές που πρέπει να ιεραρχηθούν:

- Αντιδραστική επίθεση για την κατάργηση των συνδικαλιστικών ελευθεριών και την αντιδραστική αλλαγή των εργασιακών σχέσεων. Ο ΣΥΡΙΖΑ  επιχειρεί να ολοκληρώσει τις επιθέσεις που ξεκίνησαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις με την ουσιαστική κατάργηση του δικαιώματος στην απεργία και την παρέμβαση στην λειτουργία των συνδικάτων, τις μειώσεις στον κατώτατο μισθό, χτύπημα των συλλογικών συμβάσεων, απελευθέρωση ομαδικών απολύσεων, καταπάτηση του οχτάωρου. Οι εκπρόσωποι της κυρίαρχης τάξης επιμένουν στη ψήφιση του νόμου ως απαραίτητου προαπαιτούμενου της δεύτερης αξιολόγησης για να κόψουν κάθε δυνατότητα  αντεπίθεσης του εργατικού και λαϊκού κινήματος, να τσακίσουν οριστικά την εργατική αντίσταση και να σπάσουν τη συλλογικότητα των εργατών στους  χώρους δουλειάς. Η μάχη για να μην περάσει η επίθεση στις εργασιακές σχέσεις και τον συνδικαλισμό αποτελεί κρίσιμη καμπή.

- Το μέτωπο των ιδιωτικοποιήσεων. Η μάχη συνεχίζεται σε όλα τα μέτωπα: στις επιχειρήσεις που περνάνε στο Υπερταμείο τώρα(ΟΛΘ, ΟΣΕ, ΔΕΗ, ΕΥΑΔΑΠ, ΕΥΑΘ), αλλά και σε αυτές που έχει περάσει η ιδιωτικοποίηση, για να μην περάσουν οι αναδιαρθρώσεις που προωθούν οι καπιταλιστές κλπ(πχ ΟΛΠ ενάντια στα σχέδια της Cosco σε βάρος των εργαζόμενων και του λαού γενικότερα). Στην εμπορευματοποίηση των δημόσιων αγαθών (πχ ΚΥΑ για την τιμολόγηση του νερού).Στις δημόσιες υποδομές (πχ η τραγική ιδιωτικοποίηση της «Εγνατίας»). Στο χώρο και το περιβάλλον (Ελληνικό κ.α.). Τίποτα δεν τελειώνει, παλεύουμε σε κάθε μέτωπο και χώρο με τη μέγιστην δυνατή συσπείρωση δυνάμεων.

Η μάχη ενάντια στο πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων έχει συνολικό χαρακτήρα.Είναι μάχη τόσο ενάντια στις αστικές αναδιαρθρώσεις όσο και στην αντιλαϊκή πολιτική ΕΕ-ΔΝΤ και αποτελεί ένα ενιαίο και κρίσιμο μέτωπο πάλης καθώς οι ιδιωτικοποιήσεις προκαλούν χτύπημα των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, επιδείνωση των συνθηκών εργασίας, απολύσεις, τεράστια επιβάρυνση των συνθηκών ζωής των εργαζομένων μέσα από την περιβαλλοντική και κοινωνική καταστροφή που επιφέρουν επενδύσεις τύπου Κερατέας, Χαλκιδικής, Ελληνικού. Ενώ εν τέλει θα εντείνουν την οικονομική αφαίμαξη του λαού με την ακόμα μεγαλύτερη εμπορευματοποίηση δημόσιων αγαθών και υπηρεσιών (συγκοινωνίες, ρεύμα, νερό κλπ). Επομένως αντικειμενικά απαιτούν την συνένωση δυνάμεων του εργατικού κινήματος των τοπικών αλλά και των κοινωνικών κινημάτων.

- Στο μέτωπο της ανεργίας, των κλεισιμάτων και των απολύσεων. Τα «κανόνια» και η απληρωσιά αυξάνονται μέσα στην κρίση, αγκαλιάζοντας και σπρώχνοντας σε αγώνες νέα κομμάτια εργαζόμενων (Μαρινόπουλος, Άθενς Λήδρα, Λιπάσματα Καβάλας κλπ). Η κατάσταση αυτή θα οξυνθεί ενόψει του πουλήματος των κόκκινων δανείων στα funds, αλλά και της συνέχισης των απολύσεων (απολύσεις στα κανάλια που συνοδεύουν τις ανακατατάξεις που μεθοδεύουν οι βαρόνοι των ΜΜΕ, τράπεζες όπου οι τραπεζίτες απαιτούν επιπλέον δέκα χιλιάδες απολύσεις πέρα από τις 19 χιλιάδες θέσεις εργασίας που χάθηκαν στα χρόνια των μνημονίων), αλλά και τις συνεχείς απολύσεις ελαστικά εργαζόμενων από τον δημόσιο τομέα (πχ. αναπληρωτές). Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ πρέπει να μπει μπροστά με πρόγραμμα που να έχει στόχο την υπεράσπιση των θέσεων εργασίας, την πάλη για μαζικές προσλήψεις σε Υγεία, Παιδεία κλπ, με μαχητικές μορφές δράσης (απεργίες, καταλήψεις, εργατικός έλεγχος κλπ).

- Αυξήσεις και Συλλογικές Συμβάσεις ενάντια στις νέες περικοπές μισθών και συντάξεων. Οι θεσμοί προωθούν ένα φριχτό πλαίσιο νέας μείωσης των μισθών σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα! Με μείωση του κατώτερου μισθού, κατάργηση του 13ου και 14ου μισθού στον ιδιωτικό τομέα, ενώ καραδοκεί ο «κόφτης» των δημόσιων δαπανών. Σε αντίθεση με τα παραπάνω παλεύουμε για αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις, για αξιοπρεπείς συλλογικές συμβάσεις για όλους.

• Στο μέτωπο της συνολικής οικονομικής βίας ενάντια στον λαό: Η εξωφρενική φορολογία, οι κατασχέσεις λογαριασμών, οι πλειστηριασμοί ακόμα και πρώτης κατοικίας, το κόψιμο στο ρεύμα, με την παρουσία αστυνομίας, είναι στην ημερήσια διάταξη! Είναι ζήτημα πραγματικά ζωής και θανάτου για την εργατική τάξη και τον λαό.

12. Η μάχη ενάντια στον ρατσισμό, την ισλαμοφοβία και τους φασίστες

Η κατρακύλα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ στην αντιμετώπιση στους πρόσφυγες και στο κύμα αλληλεγγύης είναι τεράστια και συνεχίζεται όσο συνεχίζεται η εφαρμογή της ρατσιστικής συμφωνίας ΕΕ-Τουρκίας. Ο εγκλωβισμός χιλιάδων μεταναστών στα νησιά, οι διαπιστωμένα άθλιες συνθήκες διαβίωσης, η σταδιακή μετατροπή των «ανοιχτών» σε «κλειστά κέντρα φιλοξενίας» (δηλαδή φυλακές, ήδη η ο Μουζάλας δηλώνει ότι θα κρατήσει τη Αμυγδαλέζα για τους «απείθαρχους» πρόσφυγες που διαμαρτύρονται για τις άθλιες συνθήκες στα στρατόπεδα συγκέντρωσης) είναι χαρακτηριστικά δείγματα αυτής της πορείας.

Η μάχη για κατοικία, σίτιση, περίθαλψη, εκπαίδευση, δουλειά και δικαιώματα για τους πρόσφυγες και τους μετανάστες συνεχίζεται, σε σύνδεση με την πάλη να μην εφαρμοστεί η ρατσιστική συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας, για ανοιχτά σύνορα και πόλεις. Παλεύουμε να καταργηθούν τα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Δίνουμε μάχη μέσα στις τοπικές κοινωνίες Εξηγούμε υπομονετικά, ότι για τα προβλήματα που εμφανίζονται δεν φταίνε οι πρόσφυγες, αλλά η πολιτική κυβέρνησης-ΕΕ. Για να αναπτύσσεται η αλληλεγγύη, η ανθρωπιά, η κοινή πάλη. Να γίνει κατανοητό ότι η λογική ότι οι λίγες χιλιάδες προσφυγόπουλα «δεν χωράνε» στην εκπαίδευση, είναι αντιδραστική γιατί όλα τα παιδιά χωράνε στο σχολείο.

Παλεύουμε να απομονωθούν οι φασίστες, αποκαλύπτοντας τον βρώμικο ρόλο τους ως υπηρετών του συστήματος, που και στο προσφυγικό στρέφουν τα βέλη ενάντια στον αδύναμο, κάνοντας την βρώμικη δουλειά των αφεντικών τους, της ΕΕ και του κεφαλαίου.

Δίνουμε την μάχη με ενωτικό, μετωπικό τρόπο, με συντονισμό και κοινή δράση με τις άλλες δυνάμεις της αριστεράς. Συνεχίζουμε την μάχη για να καταδικαστούν ισόβια οι δολοφόνοι της Χρυσής Αυγής, όσοι τους στηρίζουν και όσοι τους καλύπτουν. Η δύναμη του αντιφασιστικού κινήματος υποχρέωσε να κάτσουν στο σκαμνί, τώρα χρειάζεται να συνεχίσουμε και να κλιμακώσουμε για να τους τσακίσουμε. Απαιτούμε από την κυβέρνηση να κόψει κάθε διευκόλυνση, κανένα βήμα στην ΕΡΤ, κανένα δικαίωμα λόγου στους εχθρούς της ελευθερίας.

13. Αναβαθμίζουμε τη δράση μας ενάντια στον πόλεμο και τον ιμπεριαλισμό, για την υπεράσπιση της ειρήνης στην περιοχή μας. Αποκαλύπτουμε την άθλια προσπάθεια της ελληνικής κυβέρνησης να αναδειχτεί σε «πυλώνα σταθερότητας» και έμπιστο σύμμαχο του ΝΑΤΟ και των αντιδραστικών καθεστώτων στην περιοχή. Παλεύουμε να κλείσουν οι βάσεις, να φύγουμε από το ΝΑΤΟ, να απεμπλακεί η χώρα μας από τις επιθετικές εκστρατείες του ιμπεριαλισμού και τους άξονες του.

14. Παλεύουμε για την «ανατροπή της αντιλαϊκής μνημονιακής επίθεσης κυβέρνησης-κεφαλαίου-ΕΕ-ΔΝΤ,  την κατάργηση όλων των μνημονίων και των αντιδραστικών καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων,  την ήττα και ανατροπή της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ και όλου του μνημονιακού μπλοκ, με την δύναμη ενός ισχυρού εργατικού και λαϊκού κινήματος, του αγωνιστικού μετώπου ρήξης ανατροπής και του αντικαπιταλιστικού μετώπου/πόλου. Για τη συνολική αντικαπιταλιστική ανατροπή της επίθεσης. Για να ανοίξει ο δρόμος για μια κοινωνία που ο πλούτος και η εξουσία θα είναι στα χέρια των εργαζομένων», όπως αποφασίσαμε και στην πρόσφατη Συνδιάσκεψη. Βασικές αιχμές του πολιτικού πλαισίου πάλης για το επόμενο διάστημα είναι το παρακάτω. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ πρέπει να τους προβάλλει δεμένους με τα μεγάλα ζητήματα της περιόδου, ώστε τα κινήματα και οι αγώνες να τους υιοθετούν στον ένα ή τον άλλο βαθμό. Οι στόχοι αυτό δένονται με τα τεράστια προβλήματα επιβίωσης της εργατικής τάξης και του λαού για τα οποία διεκδικούμε:

α) Κατάργηση των ευρωμνημονίων διαρκείας. Έξω η ΕΕ και το ΔΝΤ από τη χώρα! Έξοδος από την ΕΕ. Διαγραφή του χιλιοπληρωμένου χρέους! Πάλη ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, και τις πολεμικές προετοιμασίες! Καμιά συμμετοχή της χώρας μας σε αυτές. 

β) Κάτω τα χέρια από το δικαίωμα στην απεργία και τον αγώνα! Υπεράσπιση των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων των εργαζόμενων.

γ) Εδώ και τώρα μέτρα για το χτύπημα της ανεργίας!

-Όχι στο φριχτό μέτρο της κατάργησης του επιδόματος ανεργίας που προωθεί η κυβέρνηση. Επίδομα ανεργίας χωρίς προϋποθέσεις  στο ύψος του κατώτερου μισθού.

- Να περνάνε στο κράτος και στους εργαζόμενους οι επιχειρήσεις που εγκαταλείπουν οι καπιταλιστές και να ξαναλειτουργούν με εργατικό /λαϊκό έλεγχο.

- Μείωση του εργάσιμου χρόνου και των χρόνων συνταξιοδότησης.

- Προσλήψεις / δημόσιες επενδύσεις σε κοινωνικά χρήσιμους τομείς (νερό, ρεύμα, συγκοινωνίες, πρόνοια, γη). Καθολική, αξιοπρεπή  δημόσια παιδεία–υγεία–πρόνοια.

-Κατάργηση του Υπερταμείου ιδιωτικοποιήσεων / ξεπουλήματος και του ΤΑΙΠΕΔ.  Η εκποίηση της δημόσιας περιουσίας στους δανειστές και το κεφάλαιο από το Υπερταμείο με τον έλεγχό των δανειστών αποτελεί έγκλημα ενάντια στον λαό.

- Εθνικοποιήσεις χωρίς αποζημίωση και με εργατικό έλεγχο, των μεγάλων επιχειρήσεων, της μεγάλης αγροτικής ιδιοκτησίας. Δήμευση της εκκλησιαστικής περιουσίας.

ε) Δουλειά σταθερή, μόνιμη και πλήρης. Κατάργηση όλων των μορφών ελαστικής-μαύρης εργασίας. Διεκδικούμε εδώ και τώρα Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας ως βήμα ανατροπής και όχι κατοχύρωσης των μνημονιακών νόμων  Άμεση κατάργηση των προκλητικών εργασιακών διακρίσεων σε βάρος της νεολαίας μέχρι 25 χρονών. Μέτρα για την άμεση βελτίωση της ζωής των εργαζόμενων και ανέργων -Αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Άμεσα 751 ευρώ κατώτερος μισθός.  Επαναφορά του 13^ου και 14^ουμισθού και σύνταξης με αξιοποίηση και των σχετικών δικαστικών αποφάσεων.

ζ) Δραστική μείωση της φορολογίας των λαϊκών στρωμάτων, των εργαζόμενων, των νέων επιστημόνων, των αυτοαπασχολούμενων, της φτωχιάς αγροτιάς. Μεγάλη αύξηση της φορολόγησης του κεφαλαίου. Κατάργηση του ΦΠΑ, ειδικά στα είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης. Κατάργηση του ΕΝΦΙΑ.

η) Κανένα σπίτι και χωράφι στα χέρια τραπεζίτη. Να διαγραφούν τώρα όλα τα χρέη του φτωχόκοσμου και των ανέργων στο κράτος και στις αιματοβαμμένες Τράπεζες! Να σταματήσει η δολοφονική αντιμετώπιση των προσφύγων από κυβέρνηση, ΕΕ. Ανοιχτά σύνορα. Όχι στα στρατόπεδα συγκέντρωσης  και τις επαναπροωθήσεις. Ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης με πλήρη δικαιώματα. Να γραφτούν τα προσφυγόπουλα στα δημόσια σχολεία. Πάλη για τη συντριβή των φασιστικών συμμοριών και του ρατσισμού. Υπεράσπιση και διεκδίκηση των σύγχρονων δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών του λαού, ενάντια στον συνεχιζόμενο αυταρχισμό των δυνάμεων καταστολής,  την νέα ακόμα πιο απολυταρχική μιντιοκρατία του κεφαλαίου.

Συνολικά εργαζόμαστε  για να κατακτήσουμε ένα ανώτερο  περιεχόμενο  συνδέοντας στενά τους στόχους πάλης του εργατικού και λαϊκού κινήματος με  τους ευρύτερους πολιτικούς στόχους της ανατροπής,βάζοντας στην πρώτη γραμμή τα ζητήματα των εθνικοποιήσεων, της διαγραφής του χρέους, της ρήξης/εξόδου από ευρώ/ΕΕ.  Δεν φτάνει απλά να υπερασπιζόμαστε «τα κεκτημένα». Παλεύουμε για να βελτιώσουμε την ζωή μας, να πάρουμε  πίσω αυτά που μας πήραν, για τις σύγχρονες ανάγκες και τα δικαιώματά μας.  Συνδέουμε και αντιμετωπίζουμε με ενιαίο τρόπο την πάλη για ψωμί, δουλειά, ειρήνη, δημοκρατία.

15. ΓΙΑ ΤΟ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΟΙΚΟΔΟΜΗΣΗ ΤΟΥ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ ΡΗΞΗΣ/ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ

Το πρόγραμμα αυτό επιδιώκουμε να γίνεται στον ένα ή τον άλλο βαθμό και ανάλογα με το ζήτημα, υπόθεση της πάλης των ίδιων των  εργαζόμενων. Αποτελεί ένα στοιχείο της αναγκαίας τομής στο εργατικό κίνημα, που στη σημερινή του κατάσταση αδυνατεί να αντιμετωπίσει την επίθεση του κεφαλαίου.  Όμως η προβολή ενός περιεχομένου δεν αρκεί. Η τομή που επιδιώκουμε απαιτείται να αγκαλιάσει όλες τις πλευρές της δράσης, τον τρόπο οργάνωσης του κινήματος και των αγώνων, τις μορφές δράσης, την τακτική της πάλης.

• Σε ότι αφορά την  οργάνωση των αγώνων η βασική μας κατεύθυνση είναι η οργάνωση από τα κάτω. Με επιτροπές αγώνα  σε χώρους δουλειάς, κλάδους και συνολικά, με κέρδισμα πρωτοβάθμιων σωματείων,  σε κόντρα με την έλλειψη κάθε διεκδίκησης, δημοκρατίας και ελέγχου από τους ίδιους τους εργαζόμενους.

Επιδιώκουμε να γίνονται παντού συνελεύσεις, επιτροπές αγώνα, συντονισμοί ανά κλάδο ή θέμα, με αξιοποίηση κάθε μορφής αυτοτελούς αγωνιστικής συσπείρωσης των εργαζόμενων.

• Προωθούμε τις προσπάθειες οργάνωσης και συντονισμού από τα κάτω, τις πρωτοβουλίες για τον«Συντονισμό πρωτοβάθμιων σωματείων δημόσιου ιδιωτικού τομέα», επιδιώκοντας την μέγιστη συνένωση δυνάμεων και τον κοινό βηματισμό με κάθε πρωτοβουλία που μπορεί να κινηθεί στην ίδια κατεύθυνση.

Προωθούμε «συνελεύσεις και επιτροπές αγώνα», ιδιαίτερα στις γειτονιές. Αξιοποιούμε την συσσωρευμένη θετική εμπειρία από την δράσης μας στα πρωτοβάθμια σωματεία, στα κινήματα ενάντια στη φοροληστεία (συντονισμός συλλογικοτήτων), για την ιδιωτικοποίηση δημόσιων χώρων (πχ αεροδρόμιο Ελληνικού με τη «Συνέλευση δράσεων για το Ελληνικό»), τις επιτροπές ενάντια στους πλειστηριασμούς, άλλες συλλογικότητες (εργατικές λέσχες), επδιώκοντας να συνολικοποιούνται και να ενοποιούνται σε περιεχόμενο και μορφή. Μέσα από αυτές τις μορφές επιδιώκουμε με πυρήνα τα σωματεία να οργανωθεί η ευρύτερη παρέμβαση και η συμμαχία με τα φτωχά λαϊκά στρώματα. Στα πλαίσια αυτά, βασικό ζήτημα αποτελεί ο αγώνας ενάντια στην ιδιωτικοποίηση του νερού και κάθε κοινωνικού αγαθού. Οι δυνάμεις μας πρέπει να μπουν μπροστά στην μάχη αυτή με κινητοποιήσεις, εκδηλώσεις σε κάθε γειτονιά για το τι σημαίνει η ιδιωτικοποίηση, με σκοπό να ακυρωθεί η ιδιωτικοποίηση.

• Στις μορφές και την τακτική του αγώνα: Δεν περιμένουμε πότε η κυβέρνηση θα «φέρει τους νόμους». Οι αγώνες πρέπει να ξεκινήσουν άμεσα και επιθετικά. Με οργάνωση και σχέδιο ώστε πραγματικά να μην τολμήσει να κατεβάσει το τερατούργημα που ετοιμάζει!

Προωθούμε και στηρίζουμε κάθε μορφή μαχητικής δράσης. Δεν αφήνουμε να κοπεί το ρεύμα, με μαζική κινητοποίηση ενάντια στην αστυνομική βία. Παλεύουμε ενάντια στο κλείσιμο των επιχειρήσεων, τις απολύσεις του προσωπικού τους, το πούλημα του εξοπλισμού τους, με καταλήψεις και πρακτικές εργατικού ελέγχου. Δεν κάνουμε απλή «διαμαρτυρία». Παλεύουμε θετικά, μαχητικά, επιθετικά για νίκες και κατακτήσεις.

• Ιδιαίτερα σημαντική πλευρά της δράσης μας είναι η δράση μέσα στην εργατική νεολαία που εκτινάσσονται οι νέες μορφές απασχόλησης, οι νέες μορφές «μισο-εργασίας / μισο-ανεργίας», η θεσμοθέτηση μιας πληθώρας μορφών γενικευμένης ελαστικής εργασίας (Α. Μinijobs, midijobs, minigeld, laborfranchising, 1 euro jobs, teleworking. Β. «Συμβάσεις μηδενικών ωρών» ή «έκτακτης ανάγκης» Γ. «Συμβάσεις λίγων ωρών». Δ. «Συμβάσεις από το/με το τηλέφωνο». Ε. «Λευκές συμβάσεις») με πενιχρές απολαβές και απουσία ασφαλιστικής κάλυψης, που προωθούνται και μέσω των προγραμμάτων ΟΑΕΔ-ΕΣΠΑ.

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ πρέπει να ανεβάσει την αυτοτελή της συμβολή μέσα στο μαζικό κίνημα της νεολαίας και ειδικότερα της νέας εργατικής βάρδιας, που παραμένει στο περιθώριο της δράσης του εργατικού κινήματος. Με αναβαθμισμένο τρόπο πρέπει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ να σκύψει πάνω από τη νέα κατάσταση και να αναλάβει πρωτοβουλίες οργάνωσης όλου αυτού του κατακερματισμένου και ασυνδικάλιστου δυναμικού. Να παλέψει για για να γίνουν μέλη των σωματείων, να στηρίξει τις υπάρχουσες πρωτοβουλίες, σχήματα και συλλογικότητες που παρεμβαίνουν στην γκρίζα ζώνη της ανεργίας και της επισφάλειας.

• Σε ενωτική μετωπική κατεύθυνση, με τους εργαζόμενους που παλεύουν για τα δικαιώματά τους, με τον κόσμο του ΚΚΕ, της ΛΑΕ, και της Αριστεράς πέρα από τον ΣΥΡΙΖΑ, με τα λαϊκά τμήματα που στράφηκαν προς τον ΣΥΡΙΖΑ και σήμερα γυρίζουν την πλάτη απογοητευμένα, με διαρκείς ενωτικές πρωτοβουλίες,πάνω στη βάση της ανατροπής της επίθεσης και της ταξικής ανασυγκρότησης του εργατικού κινήματος.

Ιδιαίτερα το επόμενο πολύ κρίσιμο διάστημα η ανάγκη της κοινής δράσης όλων των μαχόμενων δυνάμεων της αριστεράς στην μάχη ενάντια στην επέλαση όλων των μνημονιακών μέτρων (παλιών και νέων) είναι επιτακτική. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ απευθύνει πρόταση προς το ΚΚΕ, την ΛΑΕ, τις δυνάμεις της αριστεράς και τις μαχόμενες συνδικαλιστικές δυνάμεις για μια μετωπική δράση στο κίνημα και στους αγώνες  με στόχο την απόκρουση της αντιλαϊκής επίθεσης της κυβέρνηση με αρχή τη μάχη για την αντιδραστική αναδιάρθρωση για τα εργασιακά και τον αντιαπεργιακό αντισυνδικαλιστικό νόμο, την προβολή και διεκδίκηση των αναγκαίων μέτρων για την προάσπιση της εργασίας, του εισοδήματος  και των συνδικαλιστικών ελευθεριών.

Την συγκέντρωση όλων των δυνάμεων σε κοινό αγώνα και ενιαίο κέντρο πάλης, με σεβασμό στην αυτοτέλεια κάθε πολιτικής δύναμης. Τον αποφασιστικό αγώνα χωρίς συμβιβασμούς με αρχή για να μην περάσει ο οδοστρωτήρας της πρώτης και της δεύτερης αξιολόγησης. Για αυτοτελή σχεδιασμό, αντιπαράθεση και διαχωρισμό με τη γραφειοκρατία ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα απευθύνει το κάλεσμά της κεντρικά αλλά και σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε γειτονιά και σχολή στη κατεύθυνση της συγκρότησης ενός μεγάλου αγωνιστικού μετώπου ρήξης ανατροπής ξεκινώντας από την επερχόμενη μάχη.

16. ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΤΗΣ ΑΝΤΑΡΣΥΑ / ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ ΠΟΛΟΣ

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ πρέπει να ενισχύσει και να σταθεροποιήσει την αυτοτελή πολιτική της παρέμβαση. Να επεξεργαστεί τα αιτήματα και τους στόχους της σε βασικούς κλάδους και θέματα, με καθοριστικό το ρόλο των οργανώσεων και των επιτροπών της. Σήμερα υπάρχει μεγαλύτερη δυνατότητα να απευθυνόμαστε μαζικά και να κερδίζεται μία ευρύτερη κοινωνικοπολιτική ζώνη με την εναλλακτική στρατηγική της ρήξης, της αντικαπιταλιστικής ανατροπής, της επαναστατικής προοπτικής, πέρα από τα ρεφορμιστικά αδιέξοδα.

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ πρέπει να ανοίξει πιο τολμηρά και βαθιά αυτή τη συζήτηση στους χιλιάδες αγωνιστές που προβληματίζονται επιμένοντας ότι αυτό που απέτυχε δεν είναι η «αριστερά» γενικά ή και η επαναστατική αριστερά πολύ περισσότερο, αλλά η ρεφορμιστική διαχειριστική στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ, η λογική του ούτε ρήξη ούτε υποταγή, της κατάργησης των μνημονίων εντός ευρώ/ΕΕ, στα πλαίσια του καπιταλιστικού μονόδρομου και των νόμων του, οι αυταπάτες ότι μια «κυβέρνηση της αριστεράς»,που θα αναδειχθεί με «ομαλό κοινοβουλευτικό τρόπο», μέσα στα πλαίσια της συνέχειας του κράτους και των ιμπεριαλιστικών μηχανισμών, είναι αρκετή για να ανατραπούν τα μνημόνια και οι επιθέσεις της άρχουσας τάξης.

Να προβάλει απέναντι στη χρεοκοπία αυτής της λογικής τον δρόμο τηςαντικαπιταλιστικής ανατροπής και την προοπτική της επαναστατικής αλλαγής της κοινωνίας. Η κάθε τοπική και κλαδική επιτροπή της ΑΝΤΑΡΣΥΑ πρέπει να οργανώσει με σχέδιο σε μόνιμη βάση την πολιτική εξόρμησή της στους μαχόμενους κλάδους, τους άνεργους, την νεολαία, τα άλλα λαϊκά στρώματα. Να συμβάλλει ώστε να συγκροτείται πολιτικά η αντικαπιταλιστική εναλλακτική λύση μέσα στους εργαζόμενους και τον λαό. Για αυτό πρέπει να ενισχυθεί αποφασιστικά η οργανωτική συγκρότηση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

17. Παράλληλα η  ΑΝΤΑΡΣΥΑ πρέπει να πάρει ή να συμβάλλει σε πρωτοβουλίες ευρύτερης συσπείρωσης δυνάμεων πάνω στα βασικά πολιτικά μέτωπα του αγώνα το ερχόμενο διάστημα (ΕΕ, εργατικό κίνημα, πόλεμος αντιιμπεριαλιστική πάλη,  συνολική πρωτοβουλία διαλόγου και κοινής δράσης), στη λογική του αντικαπιταλιστικού πόλου. Σε αυτήν την κατεύθυνση:

• Πρέπει να αξιολογήσουμε πολιτικά την εμπειρία της ΔΙΕΕΞΟΔΟΥ. Η απήχηση που συνάντησε σε ένα πρωτοπόρα δυναμικό είναι δείγμα ότι υπάρχει πράγματι μια σημαντική αναζήτηση και διεργασία στην οποία η ΑΝΤΑΡΣΥΑ πρέπει να ανταποκριθεί με θάρρος, ενωτικό πνεύμα από την σκοπιά της αντικαπιταλιστικής ανατροπής της επίθεσης.

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα συμβάλλει στην δημιουργία επιτροπών σε όλες τις βασικές πόλεις, την ένταξη του πλατιού ρεύματος των κοινωνικοπολιτικών σχημάτων και συσπειρώσεων στην ΔΙΕΕΞΟΔΟ, στην επιτυχία των πρωτοβουλιών της.

• Θα συμβάλλει σε πολιτική πρωτοβουλία για την ταξική ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος. Στόχος είναι η συσπείρωση των δυνάμεων  που με συνειδητό τρόπο επιδιώκουν την αναγκαία τομή στο εργατικό κίνημα, σε ρήξη με τον υποταγμένο παλιό και νέο κυβερνητικό συνδικαλισμό.  Για να νικήσουν οι αγώνες, για να κατακτήσει η εργατική τάξη τον ιστορικό της ρόλο. Στο πλαίσιο αυτό, είναι αναγκαίο να προχωρήσει η απόφαση της Συνδιάσκεψης για τη δημιουργία μιας Ταξικής Κίνησης, αλλά και η πραγματοποίηση Συνδιάσκεψης Εργατικού της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Η συνδικαλιστική επιτροπή και η ΚΣΕ πρέπει να επεξεργαστούν την απόφαση αυτή το αμέσως επόμενο διάστημα.

• Θα συνεχίσει και θα αναβαθμίσει την παρέμβασή της γύρω από το κεφαλαιώδες ζήτημα του «προσφυγικού»,  του ρατσισμού και του φασισμού. Τα πρόσφατα γεγονότα (σε Ωραιόκαστρο, Μυτιλήνη, Χίο κλπ) δείχνουν τους σοβαρούς κινδύνους για την αναβίωση ρατσιστικών  και φασιστικών αντιλήψεων. Την ευθύνη για αυτό έχει η απαράδεκτη πολιτική της κυβέρνησης και η εφαρμογή της ρατσιστικής συμφωνίας κυβέρνησης-ΕΕ- Τουρκίας.

Σημαντικό ζήτημα αποτελεί η ενίσχυση, ο συντονισμός και ο κοινός σχεδιασμός στον μεγαλύτερο δυνατό βαθμό όλων των μετωπικών πρωτοβουλιών στις οποίες δρα η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ώστε να ενοποιούνται στη δράση (ΚΕΕΡΦΑ, Συντονισμός σωματείων και συλλογικοτήτων για το προσφυγικό κλπ), αλλά και του αντιφασιστικού κινήματος συνολικά, ώστε να μην επαναληφθούν τα σημαντικά προβλήματα του τελευταίου διαστήματος. Καλεί τις δυνάμεις της αριστεράς, το ΚΚΕ και την ΛΑΕ, σε συντονισμό στο κίνημα ενάντια στον ρατσισμό και την προσπάθεια επανεμφάνισης των φασιστών.

• Αντίστοιχα χρειάζεται να αναπτύξει με μονιμότερο τρόπο την αντιπολεμική αντιιμπεριαλιστική της δράση και τις πρωτοβουλίες, να ενισχύσει τον διεθνιστικό της προσανατολισμό, να συνδεθεί πιο άμεσα  με τις αριστερές και αντιιμπεριαλιστικές συλλογικότητες, ιδίως από την Τουρκία, το Κουρδιστάν και την ευρύτερη περιοχή, αναλαμβάνοντας  και αγωνιστικές πρωτοβουλίες.
• Σημαντική πλευρά της δράση μας είναι η προσπάθεια ενίσχυσης του ριζοσπαστικού, αντικαπιταλιστικού περιεχομένου και ενοποίησης στο μεγαλύτερο δυνατό βαθμό της παρέμβασή στους εργατικούς χώρους, στην εκπαίδευση, την νεολαία,  τις γειτονιές/περιφέρειες κλπ. Τα ριζοσπαστικά, αντικαπιταλιστικά σχήματα και κινήσεις διαθέτουν ένα πλούσιο δυναμικό, και η προσπάθεια ενοποίησης των προσπαθειών τους σε περιεχόμενο και μορφή, αποτελεί ουσιαστική πλευρά για την ανάπτυξη των αγώνων μπροστά στις επερχόμενες μάχες και συνολικά για την οικοδόμηση του αντικαπιταλιστικού μετώπου/πόλου.
• Όλες αυτές οι δράσεις και πολιτικές πρωτοβουλίες θα πρέπει να συνδέονται με την συνολική πολιτική πρόταση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ για την ανάγκη συγκρότησης άλλης αριστεράς.

Ανοίγουμε τον διάλογο με όλες τις δυνάμεις της αντικαπιταλιστικής αντιιμπεριαλιστικής αντιΕΕ αριστεράς και τους αγωνιστές του κινήματος, στην βάση της απόφασης της Συνδιάσκεψης, και συγκεκριμένα των πολιτικών κόμβων που η ΑΝΤΑΡΣΥΑ θεωρεί κρίσιμους για την ανασυγκρότηση μιας μαχόμενης ανατρεπτικής αριστεράς (βλ. παρακάτω). Διοργανώνουμε κεντρική πολιτική εκδήλωση για να παρουσιάσουμε την πολιτική μας αντίληψη και την πολιτική πρόταση της Συνδιάσκεψης. Επιμένουμε ότι τα βασικά πολιτικά ζητήματα που τέθηκαν από την 3^η Συνδιάσκεψη για την συγκρότηση μιας άλλης ανατρεπτικής αριστεράς παραμένουν επίκαιρα και ενισχύονται. Τα ζητήματα αυτά είναι:

• «Ανατροπή της αντιλαϊκής επίθεσης του αστικού, μνημονιακού μπλοκ κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ-κεφαλαίου, ήττα και ανατροπή της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και όλου του αστικού μνημονιακού μπλοκ με τη δύναμη του εργατικού λαϊκού  κινήματος.

• Κατάργηση παλιών και νέων μνημονίων και των δανειακών συμβάσεων  της κοινωνικής καταστροφής και της επιτροπείας που επιβάλλουν.
• Άμεση στάση πληρωμών στους δανειστές τοκογλύφους, μη αναγνώριση και διαγραφή του χρέους.

• Έξοδος από την ευρωζώνη, ρήξη/αποδέσμευση από την  ΕΕ.
• Εθνικοποίηση  του τραπεζικού συστήματος και των στρατηγικών επιχειρήσεων χωρίς αποζημίωση, με εργατικό και λαϊκό έλεγχο.

• Άμεση, «μονομερής» ικανοποίηση των αιτημάτων του εργατικού και λαϊκού κινήματος, όπως η προστασία των ανέργων, οι αυξήσεις των μισθών, των συντάξεων και του λαϊκού εισοδήματος, σε πλήρη αντίθεση με όλα μνημονιακά μέτρα νέα και παλιά, η διεκδίκηση των δικαιωμάτων της νέας γενιάς, η υπεράσπιση των μικρομεσαίων στρωμάτων και της φτωχομεσαίας αγροτιάς από την καταστροφή. Αυτά μπορούν να γίνουν μόνο με μείωση της εκμετάλλευσης, σε ρήξη με τους νόμους του κέρδους, της ανταγωνιστικότητας/παραγωγικότητας, αλλά και τη λογική ότι η αύξηση των μισθών και η βελτίωση της ζωής των εργαζόμενων εξαρτάται από την «αντοχή της οικονομίας».
• Αντιπολεμικός αντιιμπεριαλιστικός αγώνας, αλληλεγγύη στους πρόσφυγες. Έξοδος της Ελλάδας από το ΝΑΤΟ, αποδέσμευση από τους σχεδιασμούς του ιμπεριαλισμού.
• Υπεράσπιση και διεύρυνση των εργατικών και λαϊκών δημοκρατικών δικαιωμάτων ενάντια στην εργοδοτική βία, την κρατική καταστολή, στη δικτατορία των μιντιοκρατών, τη συρρίκνωση των συνδικαλιστικών και κοινωνικών ελευθεριών, την αστυνομοκρατία και το νεοφασισμό.

Μια μαχόμενη και ανατρεπτική Αριστερά σήμερα παλεύει για την επιβολή αυτών των πολιτικών στόχων με τη δύναμη του εργατικού λαϊκού κινήματος και του οργανωμένου λαού. Συγκρούεται με την αστική τάξη απορρίπτοντας λογικές ταξικής συνεργασίας. Απορρίπτει κάθε «ενδιάμεση λύση φιλολαϊκής» διαχείρισης του καπιταλισμού, και «αριστερής» ή άλλης κυβέρνησης μέσα στο πλαίσιο των ιμπεριαλιστικών μηχανισμών της ΕΕ και του  ΝΑΤΟ, της «συνέχειας του κράτους», της κυριαρχίας του κεφαλαίου. Απορρίπτει οποιαδήποτε αυταπάτη για την προώθηση του προγράμματος αυτού μέσα από τη συμμετοχή στους θεσμούς του αστικού κράτους. Έχει ορίζοντα την ανατροπή του καπιταλισμού και του μετασχηματισμού της κοινωνίας σε σοσιαλιστική κατεύθυνση, για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση. Παλεύει για την εξουσία και την κυβέρνηση των εργαζομένων».

18. ΤΑ ΟΡΓΑΝΩΤΙΚΑ ΒΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΑΝΤΑΡΣΥΑ

Χρειάζεται να προχωρήσουμε άμεσα στην κατεύθυνση μιας ενιαίας, μετωπικής, δημοκρατικής, αντικαπιταλιστικής και επαναστατικής ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Στην κατεύθυνση αυτή και με βάση το περιεχόμενο της απόφασης οι ΤΕ πρέπει στον σχεδιασμό τους να ιεραρχήσουν:

α) την σχεδιασμένη συνολική πολιτική παρέμβαση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ με έμφαση στους εργατικούς χώρους και την νεολαία της περιοχής,

β) την δημιουργία επιτροπών αγώνα στους εργασιακούς χώρους, επιτροπών και συνελεύσεων αγώνα στις γειτονιές για την ανάπτυξη της πάλης ενάντια στον εργασιακό μεσαίωνα, την οικονομική βία (πλειστηριασμοί σπιτιών και λογαριασμών , κόψιμο σε ρεύμα/νερό κλπ) με μαχητικές μορφές δράσης, απέναντι στην κυβέρνηση, τις τράπεζες, το τοπικό κράτος

γ) Την παρέμβαση στην νεολαία ιδιαίτερα την εργατική γύρω από τα ζητήματα της εκπαίδευσης, της ανεργίας και της ελαστικής και μαύρης εργασίας με έμφαση στην εργαζόμενη νεολαία της γειτονιάς, την τεχνική εκπαίδευση, τους δεκάδες χιλιάδες των 8μηνων που θα πιάσουν δουλειά στους Δήμους.

δ) την στήριξη της αντιΕΕ πρωτοβουλίας σε κάθε δήμο και γειτονιά.

ε) Την αντιπολεμική, αντιρατσιστική και αντιφασιστική δράση, αξιοποιώντας και τις υπάρχουσες μορφές και συσπειρώσεις.

19. Οι τοπικές και κλαδικές επιτροπές πρέπει να γίνουν το κέντρο της δράσης όλης της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Από εκεί να «περνάει» και να «ενοποιείται» ο σχεδιασμός. Για τον λόγο αυτό προχωράμε άμεσα στην πραγματοποίηση συνελεύσεων των Τοπικών και Κλαδικών Επιτροπών για την πολιτική συζήτηση πάνω στις αποφάσεις, τον σχεδιασμό και την οργάνωση της δράσης τους.

20. Για να υπηρετήσουμε τα παραπάνω χρειάζεται να προχωρήσουν τα οργανωτικά μέτρα που αποφασίστηκαν στην Συνδιάσκεψη και εξειδικεύτηκαν στο τελευταίο ΠΣΟ.

• Άμεσα πρέπει να ολοκληρωθεί η συγκρότηση των θεματικών επιτροπών και να εξασφαλιστεί  η σταθερή λειτουργία τους. Ιδιαίτερη σημασία έχει η άμεση λειτουργία της συνδικαλιστικής γραμματείας.
• Εξίσου σημαντική είναι η λειτουργία της οργανωτικής επιτροπής η οποία σε συνεργασία με την ΚΣΕ πρέπει να συμβάλλει  α) στην ανώτερη οργανωτική συγκρότηση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ (δημιουργία νέων κλαδικών και τοπικών -όπου είναι εφικτό ανά δήμο- επιτροπών, τακτική λειτουργία, εκλογή συντονιστικών οργάνων σε κάθε επιτροπή,  ορισμό υπευθύνων οικονομικών και επαφής με τα όργανα και τις υπόλοιπες επιτροπές της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. β) στην τήρηση αρχείου επιτροπών και μελών και τη συγκέντρωση των συνδρομών από τις επιτροπές. γ) στην έγκαιρη αλληλοενημέρωση των τοπικών για τις αποφάσεις των οργάνων και αντίστροφα. δ) στην οργάνωση της δημόσιας παρουσίας της ΑΝΤΑΡΣΥΑ: ε) στην κυκλοφορία εσωτερικού ενημερωτικού  δελτίου όπου θα συγκεντρώνονται οι αποφάσεις των οργάνων και των επιτροπών.

• Τέλος  άμεσα προχωράμε στη συγκρότηση και λειτουργία της  Επιτροπής Προγράμματος που πρέπει να ασχοληθεί με ζητήματα όπως (α) η πορεία της κρίσης στον ελληνικό καπιταλισμό και η επίδρασή της στην κοινωνική, ταξική διαστρωμάτωση και στην ένταξη του στο διεθνή καταμερισμό, στο φόντο της γενικότερης κρίσης. (β) το χαρακτήρα της επανάστασης και της πορείας προς το σοσιαλισμό-κομμουνισμό, γ) την σχέση τακτικής-στρατηγικής σήμερα.

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ πρέπει να ενισχύσει τον συντονισμό και την ενότητα των δυνάμεων και των πρωτοβουλιών της, με κριτήριο την συνολική ανάπτυξη της. Να λειτουργεί με προσπάθειες σύνθεσης των υπαρκτών διαφορετικών απόψεων, επιδιώκοντας την συναίνεση και την στράτευση όλου του δυναμικού της. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ σαν μετωπικό σχήμα, δεν έχει δημοκρατικό συγκεντρωτισμό. Η κάθε δύναμη μπορεί να υλοποιεί επιλογές της στο όνομά της, στο βαθμό που δεν αναιρούν τον χαρακτήρα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ σαν μέτωπο της αντικαπιταλιστικής αριστεράς, αναλαμβάνοντας και την ευθύνη για αυτές. Όμως η εμφάνιση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ σε δραστηριότητες για τις οποίες τα όργανά της έχουν διαφωνήσει, αποτελεί σοβαρό λάθος. Μια τέτοια πρακτική καθιστά περιττές τις διαδικασίες της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και αναιρεί κάθε σημασία των πολιτικών της αποφάσεων, καθιστώντας το μέτωπο απλά μία εκλογική συνεργασία, χωρίς γραμμή και αποφάσεις.

Το ΠΣΟ καλεί όλες τις δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ να σέβονται τις συλλογικές της αποφάσεις, να ενισχύσουν την ενότητα και τον συντονισμό του μετώπου.