Πισώπλατο χτύπημα της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας στην απεργία των καθηγητών

Ανακοίνωση των Αγωνιστικών Παρεμβάσεων-Συσπειρώσεων-Κινήσεων Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης σχετικά με το πραξικόπημα που στήθηκε στη συνέλευση προέδρων των ΕΛΜΕ ενάντα στην Απεργία των καθηγητών.

"Οι Αγωνιστικές Παρεμβάσεις-Συσπειρώσεις-Κινήσεις Β΄ βάθμιας εκπαίδευσης καταγγέλλουν τις παρατάξεις ΔΑΚΕ-ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ (ΣΥΡΙΖΑ) και ΠΑΣΚΕ για το πραξικόπημα το οποίο στήθηκε στη ΓΣ προέδρων των ΕΛΜΕ στις 15/05/2013. Ενώ ο κλάδος των καθηγητών ψήφισε με εκπληκτικά ποσοστά την απεργία για την Παρασκευή 17 Μάη, οι πρόεδροι των ΕΛΜΕ που προέρχονται από τις παρατάξεις ΠΑΣΚΕ-ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ-ΔΑΚΕ, ενώ δεν είχαν κανένα δικαίωμα σύμφωνα με το καταστατικό της ΟΛΜΕ να αναιρέσουν την απόφαση των Γενικών Συνελεύσεων, φρόντισαν να θάψουν την απεργία και τις αγωνιστικές κινητοποιήσεις. Θα συνεχίσουμε με κάθε τρόπο την υπεράσπιση της δημόσιας παιδείας, Για την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής, αλλά και τον οριστικό ενταφιασμό της συνδικαλιστικής προδοσίας. Οι εφιάλτες πρέπει να τιμωρηθούν!

Αθήνα, 15/05/2013" 

 

 Η συνδικαλιστική γραφειοκρατία, πιστή στο καθήκον της να στηρίζει σε όλες τις κρίσιμες στιγμές την κυβερνητική πολιτική και την ομαλότητα, με πρωτοφανής συνδικαλιστικούς χειρισμούς, έγραψε στην κυριολεξία στα... παλιά της παπούτσια την εκφρασμένη -και με τις ψήφους και με τη μαχητική στάση τους- θέληση και γνώμη χιλιάδων και χιλιάδων καθηγητών, οι οποίοι στις πιο μαζικές Γενικές Συνελεύσεις των ΕΛΜΕ της τελευταίας δεκαετίας -τουλάχιστον, εκφράστηκαν με συντριπτικά ποσοστά υπέρ της απεργίας. Οι συνελεύσεις αυτές, που αποτύπωσαν δημοκρατικά, μαζικά και ανοιχτά τη θέληση του κλάδου των καθηγητών, εξουσιοδότησαν, όπως προβλέπεται από τη λειτουργία των σωματείων και της ΟΛΜΕ, τους προέδρους των ΕΛΜΕ, να ψηφίσουν υπέρ της κήρυξης απεργίας στη συνέλευση των προέδρων που πραγματοποιήθηκε την Τετάρτη 15/5.  

Αντί γι΄ αυτό, οι πρόεδρεοι που ανήκουν στις παρατάξεις ΔΑΚΕ-ΠΑΣΚΕ και Αυτόνομη Παρέμβαση-Συνεργασία (ΣΥΡΙΖΑ), υπάκουσαν στις κομματικές τους αποφάσεις και πιέσεις, αρνήθηκαν να υπερψηφίσουν την απεργία, με τερτίπια και συνδικαλιστικούς χειρισμούς. Είναι βαριά η ευθύνη τους απέναντι στον κλάδο των εκπαιδευτικών, απαέναντι σε όλο το κίνημα και την κοινωνία που ακούμπησε, ανέπνευσε και στάθηκε στο πλευρό των εκπαιδευτικών, για τα δίκαια αιτήματα τους, για το δικαίωμά τους να πραγματοποιήσουν απεργία, ενάντια στην κυβερνητική επιστράτευση. Κατέθεσαν τα όπλα και λουφάζουν στην πιο κρίσιμη στιγμή. 

Οι ταξικές δυνάμεις και η αντικαπιταλιστική αριστερά, έγκαιρα και εξ΄ αρχής είχαν υπογραμμίσει ότι δεν πρέπει να υπάρχει καμία εμπιστοσύνη στη συνδικαλιστική γραφειοκρατία, ιδιαίτερα στους κυβερνητικούς συνδικαλιστές της ΔΑΚΕ-ΠΑΣΚΕ. Σταθερή και μόνιμη θέση μας είναι η οργάνωση των αγώνων από τα κάτω, με πλήρη αποφασιστικότητα και έλεγχο των Γενικών Συνελεύσεων, με απεργιακές επιτροπές και επιτροπές αγώνα που θα είναι όργανα πάλης στα χέρια των εργαζόμενων και όχι διαχείριση του αγώνα από τον εκφυλισμένο συνδικαλισμό της υποταγής. 

Οι εργαζόμενοι, εκτός από πολιτικά συμπεράσματα για τη στάση τους, πρέπει να πάρουν την υπόθεση των αγώνων στα χέρια τους. ΑΔΕΔΥ-ΓΣΕΕ και μεγάλες Ομοσπονδίες, σε όλες τις κρίσιμες μάχες του κινήματος όχι μόνο δεν συμβάλλουν στο ξεδίπλωμα και το ανέβασμα της πάλης, αλλά καθηλώνουν και όταν χρειάζεται στέκονται απέναντι και ενάντια στους αγώνες. Στην εποχή της άγριας επίθεσης, του πολέμου που έχουν κηρύξει κυβέρνηση-ΕΕ-ΔΝΤ και κεφάλαιο ενάντια στους εργαζόμενους, δεν φτάνουν οι αγώνες διαμαρτυρίας και οι συμβολικές κινήσεις. Η συνδικαλιστική γραφειοκρατία και δυστυχώς και οι δυνάμεις της κυρίαρχης αριστεράς με τη στάση τους (ΠΑΜΕ και στάση του στην πρόταση για απεργία και τις συνελεύσεις, και Αυτόνομη Παρέμβαση-ΣΥΡΙΖΑ με την απαράδεκτη στάση της στη συνέλευση προέδρων και το ΔΣ της ΟΛΜΕ) θέλουν συμβολικούς αγώνες διαμαρτυρίας, όχι αγώνες ανατροπής, πραγματικής σύγκρουσης με την αντιλαϊκή πολιτική. Δεν πιστεύουν ότι οι ίδιοι οι εργαζόμενοι και το κίνημά τους μπορούν να γίνουν πρωταγωνιστές στην πάλη για την ανατροπή, στην αλλαγή της κατάστασης, στη νίκη των αγώνων. Έχουν υποτάξει όλη την παρέμβασή τους στον κοινοβουλευτικό δρόμο, τους συσχετισμούς (που έτσι δεν θα αλλάξουν ποτέ), τα πιο χαμηλά και συντηρητικά αντανακλαστικά της κοινωνίας. 

Οι εργαζόμενοι εκτός από συμπεράσματα για το ρόλο των δυνάμεων αυτών και τους μηχανισμούς του υποταγμένου συνδικαλισμού, πρέπει να βρουν μορφές συσπείρωσης και δράσης "από τα κάτω", να παλέψουν για να ανατρέπονται τα κάθε λογής πραξικοπήματα των συνδικαλιστικών ηγεσιών και των κυβερνητικών και ρεφορμιστικών δυνάμεων. Ο αγώνας θα συνεχιστεί, γι΄ αυτό να είναι βέβαιοι. Αυτό έδειξαν οι μαζικές και μαχητικές συνελεύσεις, και αυτή τη διάθεση και το δίκιο δεν μπορούν να το καθυποτάσσουν για πάντα.  

Νωρίτερα χθές, οι εκλεγμένοι εκπρόσωποι των Παρεμβάσεων-Κινήσεων-Συσπειρώσεων στο Γενικό Συμβούλιο της ΑΔΕΔΥ κατέθεσαν την παρακάτω δήλωση: 

ΔΗΛΩΣΗ των εκπροσώπων των ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ-ΚΙΝΗΣΕΩΝ-ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΩΝ στο Γ.Σ. της ΑΔΕΔΥ Ηλία Σμήλιου, Ζέτας Μελαμπιανάκη, Αντώνη Ναξάκη 

Κι έρχεται η στιγμή ν’ αποφασίσεις με ποιους θα πας και ποιους θ’ αφήσεις… 

Υπάρχουν στιγμές στην ιστορία του εργατικού και λαϊκού κινήματος που μια απόφαση μπορεί να είναι καταλυτική για την πορεία των πραγμάτων, μπορούν «ν’ αλλάξουν τον ρου της ιστορίας». Μια τέτοια στιγμή, σε μια τέτοια εποχή ζούμε οι εργαζόμενοι στο Δημόσιο κι όλη η ελληνική κοινωνία. Η απεργία των εκπαιδευτικών της Δ.Ε., με το περιεχόμενο και τη μορφή που προτείνεται μπορεί πραγματικά να αποτελέσει το έναυσμα ενός παλλαϊκού ξεσηκωμού που θα οδηγήσει στην πτώση της τρικομματικής χούντας που μας κυβερνά και τη συνολική ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής κυβέρνησης-Ε.Ε.-Δ.Ν.Τ. 

Γιατί η απεργία των εκπαιδευτικών της Δ.Ε. έρχεται με τα αιτήματά της να αμφισβητήσει τον πυρήνα της πολιτικής του κεφαλαίου, της πιο βάρβαρης στη σύγχρονη ιστορία επίθεσης στα δικαιώματα της εργαζόμενης πλειοψηφίας. Και σαν τέτοια μπορεί να συνεγείρει, να ενώσει στους δρόμους του αγώνα τους εκπαιδευτικούς με τους μαθητές, τους φοιτητές, τους άνεργους, τους εργαζόμενους σε δημόσιο κι ιδιωτικό τομέα. Κι όχι σε μια ακόμη 24ωρη απεργία (δίπλα στις καμιά 30αριά ξεκομμένες τέτοιες που μέχρι τώρα κάναμε…) αλλά σ’ έναν αγώνα διαρκείας, δυναμικό, ανυποχώρητο, αποφασιστικό, σ’ έναν αγώνα που μπορεί να είναι νικηφόρος. 

Γι αυτό κεφάλαιο και πολιτικοί του εκπρόσωποι αποφάσισαν να τον χτυπήσουν με τον πιο άγριο τρόπο, με κάθε όπλο που διέθεταν. Πρώτα απ’ όλα μέσα από τα άθλια Μ.Μ.Ε., στην κατεύθυνση του κοινωνικού αυτοματισμού. Στη συνέχεια με την απαγόρευση ενός ακόμη εργατικού αγώνα, με τη χρήση ολοκληρωτικής έμπνευσης νομοθετικών πράξεων και την προληπτική(!!!) επιστράτευση των καθηγητών. 

Μα δεν τους έφταναν αυτά τα όπλα. Χρειάζονταν κι εχθρούς στο εσωτερικό του εργατικού κινήματος. Και δυστυχώς βρήκαν μπόλικους πρόθυμους στην Ε.Ε. της ΑΔΕΔΥ, στη συνεδρίασή της στις 13/5. Βρήκαν κι αυτούς που στην πρόταση της ΟΛΜΕ (και της ΔΟΕ) για πανδημοσιοϋπαλληλική-πανεργατική απεργία στις 17 του Μάη, αντιπρότειναν απεργία στις 14/5 (ΠΑΜΕ). Μια απεργία χωρίς στην ουσία κανένα επίδικο και με πρόδηλα τα χαρακτηριστικά της παταγώδους αποτυχίας. Βρήκαν φυσικά και τους συνήθεις ύποπτους στην προκήρυξη τέτοιων αγώνων (ΠΑΣΚ-ΔΑΚΕ) που έσπευσαν να αποδεχτούν την αντιπρόταση. 

Όμως ο φθόνος, ο τρόμος και το ξεπούλημα αποδείχθηκαν όπλα λιγότερο ισχυρά απ’ την αξιοπρέπεια των εκπαιδευτικών της Δ.Ε., που δυο μέρες τώρα, μέσα από μαζικότατες Γενικές Συνελεύσεις, επικύρωσαν την πρόταση της ΟΛΜΕ κι έστειλαν στα αζήτητα της ιστορίας κάθε άλλη πρόταση διαχείρισης και τελικά εκτόνωσης του αγώνα. 

Οι ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ-ΚΙΝΗΣΕΙΣ-ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ καλούμε την Ε.Ε. της ΑΔΕΔΥ, έστω κι αυτή την ύστατη στιγμή, να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και να κηρύξει 24ωρη απεργία την Παρασκευή 17 Μάη. 

Τέρμα πια οι αυταπάτες ή με το κεφάλαιο ή με τους εργάτες!