Αύριο Παρασκευή 5 Δεκέμβρη, 7:30 μ.μ., στο χώρο του Κοινωνικού Πολιτιστικού Κέντρου Βύρωνα (Λαμπηδόνα, στο πάρκο Αγίας Τριάδας).Έλληνες και μετανάστες, συζητάμε για τα βιώματά μας και τις συλλογικές μας αντιστάσεις
Ο Βύρωνας χτίστηκε ως συνοικία προσφύγων, ενώ σήμερα ζουν εδώ πολλοί μετανάστες και μετανάστριες. Τα τελευταία χρόνια παρατηρούμε μια αύξηση του ρατσισμού και του εθνικισμού, η οποία εκφράζεται και στις γειτονιές μας. «Οι ξένοι μας παίρνουν τις δουλειές», «για όλα φταίνε οι μετανάστες και οι πρόσφυγες» και τα λοιπά. Πόσες φορές δεν τα έχουμε ακούσει όλα αυτά; Όσο επίμονα, όμως, και να επαναλαμβάνονται, δεν έχουν καμιά σχέση με την πραγματικότητα. Ποια είναι η πραγματικότητα λοιπόν; Ας τα πάρουμε ένα-ένα: «Οι ξένοι μας παίρνουν τις δουλειές». Μάλιστα. Οι έλληνες καπιταλιστές απολύουν και κλείνουν τις επιχειρήσεις τους για να τις πάνε αλλού αναζητώντας σκλάβους για εργαζόμενους, οι μετανάστες φταίνε; Οι έλληνες μεγαλοεπιχειρηματίες βγάζουν τρελά κέρδη δίνοντας μισθό ξεφτίλας των ... 300 ευρώ μηνιαίως, οι μετανάστες φταίνε; Η ελληνική κυβέρνηση σπέρνει την εξαθλίωση, κλείνει νοσοκομεία και σχολεία, απολύει χιλιάδες εργαζόμενους του δημοσίου τομέα, οι μετανάστες μας φταίνε; Αυτή είναι η αλήθεια και ας μην την ακούμε ποτέ στα δελτία των ειδήσεων!
Η κυρίαρχη προπαγάνδα, επίσης, λέει πως «για όλα φταίνε οι μετανάστες και οι πρόσφυγες», για την υποβάθμιση στις γειτονιές μας, για την εγκληματικότητα, για διάφορους υγειονομικούς κινδύνους, και πάει λέγοντας. Άλλο ένα βολικό παραμύθι, το οποίο, όλως τυχαίως, είχε ευρύτατη διάδοση και παλιά, όταν πρωτοέφτασαν εδώ οι πρόσφυγες από τη Μικρά Ασία. Και τότε, για τον ελληνικό εθνικισμό, οι πρόσφυγες ήταν μια απειλή, μια «αγέλη», όπως οι τότε μεγαλοδημοσιογράφοι έλεγαν, που «εκπορθεί» και «βεβηλώνει» την Ελλάδα. Αυτά, όμως, που στην πραγματικότητα υποβάθμιζαν τον Βύρωνα της δεκαετία του 1930 είναι ακριβώς τα ίδια με εκείνα που τον υποβαθμίζουν και σήμερα: είναι η ακραία εκμετάλλευση, η καθημερινή τρομοκρατία των αφεντικών, η φτώχεια, η ανεργία, η καταστολή.
Ο Βύρωνας, όπως και πολλές περιοχές της Αθήνας, χτίστηκε και συγκροτήθηκε ως πόλη, από δύο μεγάλα μεταναστευτικά κύματα: Το πρώτο τη δεκαετία του 1930 από ξεριζωμένους ελληνικούς πληθυσμούς που ήρθαν πρόσφυγες από την Μικρά Ασία. Το δεύτερο κύμα μετανάστευσης που έκανε την Αθήνα μεγαλούπολη, τις δεκαετίες του 1950 και του '60, όπου εκατοντάδες χιλιάδες έλληνες έφυγαν από τα χωριά και ήρθαν στην Αθήνα για να ζήσουν. Αυτοί οι πρόσφυγες και οι εσωτερικοί μετανάστες είναι που φτιάξανε τις γειτονιές στις οποίες σήμερα ζούμε, και σε αυτούς, στις «παστρικιές» του ’30 και τους «βλάχους» του ’60, οφείλεται και ό,τι καλύτερο γνώρισαν αυτές οι γειτονιές: οι κοινωνικοί αγώνες για μια καλύτερη ζωή, οι παραδόσεις αντίστασης και αλληλεγγύης.
Σήμερα βιώνουμε το τρίτο κύμα μεταναστών: αρχές της δεκαετίας του ’90 έρχονται μετανάστες από την Αλβανία και άλλες χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, και τα τελευταία χρόνια, από τις χώρες της Ασίας και της Αφρικής τις οποίες τις έχουν σακατέψει οι πόλεμοι, οι πολυεθνικές και οι κλιματικές αλλαγές. Άνθρωποι που μετανάστευσαν αναγκαστικά, όπως και οι Έλληνες τότε και σήμερα, μπας και βρουν μια καλύτερη ζωή. Η αντιμετώπιση όμως των προσφύγων και των μεταναστών από το κράτος -είτε έλληνες τότε είτε ξένοι σήμερα- επί της ουσίας είναι πάντα η ίδια. Σε άλλους δεν δίνουν καν χαρτιά οπότε η τρομοκρατία και η εκμετάλλευση, χτυπάνε κόκκινο. Σε άλλους δίνουν με το ζόρι χαρτιά που πρέπει να τα ανανεώνουν διαρκώς, έτσι ώστε με τον φόβο της απέλασης να δουλεύουν σαν σύγχρονοι σκλάβοι. Ο στόχος; Η εξασφάλιση φτηνών εργατικών χεριών τα οποία έχει ανάγκη το ελληνικό κεφάλαιο, για να κερδίζει όσο πιο πολλά γίνεται.
Ξέρουμε ότι οι εργαζόμενοι, έλληνες και μετανάστες, δεν είμαστε στην ίδια κατάσταση, ούτε βιώνουμε τις ίδιες εμπειρίες. Κάποια από τα ταξικά μας αδέλφια είναι σαν να μην υπάρχουν καν στη δημόσια σφαίρα. Δεν έχουν χαρτιά, στέλνονται σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, πέφτουν καθημερινά θύματα του ρατσισμού, του εθνικισμού, και της ανεξέλεγκτης κρατικής βίας.
Παρόλα αυτά, δεν είναι λίγα και αυτά τα οποία μοιραζόμαστε. Έχουμε την ίδια ταξική θέση και τα ίδια ταξικά συμφέροντα. Σήμερα και οι έλληνες εργαζόμενοι τείνουμε να γίνουμε αναλώσιμοι για το κράτος και το κεφάλαιο. Το μέλλον μας είναι ή μια άθλια κακοπληρωμένη δουλειά και φτώχεια, ή ανεργία και εξαθλίωση.
Είναι καιρός, επιτέλους, να αντιδράσουμε, να οργανώσουμε τις κοινές μας αντιστάσεις, να φτιάξουμε κοινότητες αλληλεγγύης και αγώνα, ενάντια στους εκμεταλλευτές, το ρατσισμό και την καταστολή, για μια ζωή ελευθερίας και ισότητας.
Αντιφασιστική Πρωτοβουλία Βύρωνα
