Είμαστε νέοι και νέες που από την αρχή της κρίσης ως και σήμερα βρεθήκαμε με διάφορους τρόπους σε χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Είτε ως εργαζόμενοι, είτε ως φοιτητές, είτε ως ερευνητές σπρωχτήκαμε στην οικονομική μετανάστευση
από ένα σύνολο πολιτικών επιλογών που επιβάλλονται από την ΕΕ στα
κράτη-μέλη και που στη χώρα μας τις εξυπηρέτησαν οι κυβερνήσεις από την
αρχή της κρίσης ως σήμερα με στόχο δήθεν “την έξοδο από την κρίση”, αλλά
στην πραγματικότητα την υπεράσπιση της κερδοφορίας του συστήματος. Ταυτόχρονα,
η προσωπική μας εμπειρία μάς έδειξε ότι η κρίση δε συνιστά “ελληνική
ιδιαιτερότητα”, αλλά είναι ένας πόλεμος στην καρδιά του ίδιου του
εκμεταλλευτικού συστήματος, που σκοπό έχει να ρουφήξει όλες τις
δυνατότητες που έχει ο άνθρωπος και η φύση, με στόχο την παραγωγή
κέρδους για τον καπιταλισμό. Βλέπουμε την κρίση μέσα στα μάτια στις
χώρες της Βόρειας και Κεντρικής Ευρώπης, ακόμα κι αν δεν έχει φτάσει στα
επίπεδα της Ελλάδας με τη συνθήκη της κοινωνικής καταστροφής.
Βλέπουμε πώς εκμεταλλεύονται και εδώ τους εργαζόμενους, τους νέους επιστήμονες, πως βιώνεται η ανεργία και ο ρατσισμός από πρώτο χέρι. Μας βάφτισαν expatriates για να μη μας πουν οικονομικούς μετανάστες ή μετανάστες εργάτες, για να μας διαχωρίσουν από την τάξη. Ζούμε τις προωθημένες εργασιακές σχέσεις της ΕΕ μέσα από την απλήρωτη έρευνα, το επιχειρηματικό πανεπιστήμιο και τις δουλειές “για τη μαθητεία και το βιογραφικό”, την επισφάλεια, τις mini και midi jobs. Βλέπουμε στην πράξη τι σημαίνει “ανταγωνιστικό περιβάλλον” και “ανεπτυγμένες οικονομίες” και “κατάργηση του κοινωνικού κράτους”.
Ακόμα βλέπουμε την
άνοδο του φασισμού με μαχαιρώματα και επιθέσεις σε αγωνιστές και
συλλογικότητες. Σε αυτά τα προβλήματα, οι υπάρχουσες ελληνικές
κοινότητες στέκονται ξένες και αδιάφορες, αν όχι εχθρικές, με σπάνιες
εξαιρέσεις. Βλέπουμε να αναπτύσσεται στις κοινότητες μια συνείδηση που
θέλει τους Έλληνες εργαζόμενους φταίχτες για τα δεινά που τους
συμβαίνουν και τις ίδιες τις κοινότητες να επιζούν μόνο ως τμήματα του
πελατειακού κράτους και του παλιού ελληνικού δικομματισμού.
Σε
αυτό “το παλιό που πεθαίνει” ανήκουν οι καθεστωτικές δυνάμεις, πρώτα
από όλα η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ που θα κάνουν τα πάντα για να παραμείνουν στην
εξουσία και να συνεχίσουν το καταστροφικό τους έργο, ενώ η
δολοφονική νεοναζιστική συμμορία της Χρυσής Αυγής θα προσπαθήσει να
νομιμοποιηθεί. Επίσης μέρος του ίδιου σκηνικού είναι οι επιλογές όπως
“Το Ποτάμι”, η “Ελιά” και κάθε μία δύναμη που εμφανίζεται σαν κάτι νέο,
που μόνο σκοπό έχουν να εγκλωβίσουν την λαϊκή δυσαρέσκεια στην ίδια
παλιά αφήγηση περί νεοφιλελεύθερων επιλογών και ευρωπαϊκού οράματος.
Τέλος βλέπουμε και την Αριστερά της ήττας. Μια
Αριστερά ξεδοντιασμένη, πότε ανεπαρκές ιστορικό κατάλοιπο, μουσειακό
έκθεμα για την Ημέρα της Απελευθέρωσης από τους Ναζί, και πότε κλεισμένη
στην παγίδα που η ίδια έστησε: της αδιαμφισβήτητης συμφωνίας με το
πλαίσιο της ΕΕ. Σε όλη την Ευρώπη ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ μοιάζουν
υποδείγματα, αλλά τα κόμματα της ελληνικής Αριστεράς, κοντόθωρα και
ανεπαρκή, τρέχουν όλο και πιο γρήγορα να μοιάσουν στα ευρωπαϊκά
“αδέλφια” τους. Κολλημένο σε μια αέναη αναβολή της μάχης που δίνεται
σήμερα, το ΚΚΕ (όπως και τα περισσότερα ΚΚ της Ευρώπης) μεταθέτει για το
απώτερο μέλλον την ανατροπή της υπάρχουσας κατάστασης, αν και δεν έχει
ήδη (όπως στη Δανία) ενσωματωθεί σε φιλο-ΕΕ σχηματισμούς, όπως τα
ευρωπαϊκά κόμματα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να γίνει ένα ευρωπαϊκό κόμμα σαν
αυτά που εκπροσωπούνται από το Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς: κόμματα
που δεν αμφισβητούν την υπάρχουσα δομή και λειτουργία της ΕΕ, που έχουν
συμφωνήσει σε ιμπεριαλιστικές επιθέσεις, που έχουν συμφωνήσει σε
αντίστοιχα μνημόνια και ιδιωτικοποιήσεις.
Τις
λαμπρές μέρες αντίστασης του ελληνικού λαού όμως τις μοιραστήκαμε και
εμείς. Όταν οργανώνονταν σε πολλές ευρωπαϊκές πρωτεύουσες οι
συγκεντρώσεις αλληλεγγύης στην κατειλημμένη ΕΡΤ, σιτς αντιφασιστικές
συγκεντρώσεις για τις δολοφονίες της Χρυσής Αυγής. Υπήρξαμε ενεργοί στα
κινήματα των πλατειών και του ευρωπαϊκού Occupy, ενώ προσπαθούμε να
συμμετέχουμε ενεργά στα κινήματα των χωρών που βρισκόμαστε.
Συναποτέλεσαμε τη φωνή της Ελλάδας που δεν συμβιβάζεται με το στίγμα του
σπάταλου τεμπέλη, αλλά που αναδεικνύει τη θέληση των ευρωπαϊκών λαών να
πάνε τα πράγματα διαφορετικά, σε ριζικά άλλη κατεύθυνση.
Εμείς
λοιπόν δηλώνουμε ότι απαιτείται να στηριχτεί και σε αυτές τις
Ευρωκλογές η ΑΝΤΑΡΣΥΑ πιο δυνατά από ποτέ. Όχι μόνο γιατί μιλάει για
αποδέσμευση από το ευρώ και την ΕΕ, αλλά και γιατί δίνει τη μόνη
ρεαλιστική διέξοδο στους εργαζόμενους της ΕΕ σήμερα: να διαλύσουν αυτό
το ατσάλινο κλουβί που τους εκμεταλλεύεται και να χτίσουν αλλιώς τις
κοινωνίες τους, βασισμένες στην αλληλεγγύη και τη συναδέλφωση των
εργαζόμενων.
Ταυτόχρονα επιθυμούμε
την καταγραφή του αντι-ΕΕ και αντικαπιταλιστικού ρεύματος στην Ελληνική
κοινωνία μέσω της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ώστε να αναπτυχθεί σε πανευρωπαϊκό ρεύμα
μια σοβαρή αμφισβήτηση της ΕΕ από την Αριστερά, που θα βάζει
όλα τα ζητήματα επί τάπητος και δεν θα χαρίζει τη θέση για έξοδο από την
ΕΕ και διάλυση του ευρώ στις εθνικιστικές φωνές, όπως συμβαίνει τώρα με
τον Φάραντζ στην Αγγλία ή τη Λεπέν στη Γαλλία, τον Βίλντερς στην
Ολλανδία κ.ο.κ. Θέλουμε και πιστεύουμε ότι η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, με τη δημοκρατική
λειτουργία της, το μεταβατικό της πρόγραμμα και τον διεθνισμό της
μπορεί να αποτελέσει την “κόκκινη σφήνα’ στην Αριστερά της ήττας και ένα
πανευρωπαϊκό παράδειγμα για τους εργαζόμενους.
ΣΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΤΗΣ 25ης Μαΐου ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ –ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ ΑΝΤΑΡΣΥΑ
ΓΙΑΤΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΛΛΟΣ ΔΡΟΜΟΣ, ΧΩΡΙΣ ΧΡΕΟΣ –ΕΕ –ΜΝΗΜΟΝΙΑ
ΥΠΟΓΡΑΦΟΥΝ ΟΙ ΤΟΠΙΚΕΣ ΕΠΙΤΡΟΠΕΣ:
- ΑΝΤΑΡΣΥΑ Ηνωμένου Βασιλείου
- ΑΝΤΑΡΣΥΑ Βελγίου
- ΑΝΤΑΡΣΥΑ Βερολίνου
- ΑΝΤΑΡΣΥΑ Γαλλίας
ΜΕΛΗ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΤΗΣ ΑΝΤΑΡΣΥΑ ΣΕ
Αυστρία:
- Παπαπαύλου Έφη
Γερμανία:
- Αναγνωστάκη Τατιάνα
- Ερωτοκρίτου Αγγελική
- Βαβάκου Άννα
- Κόλλιας Κώστας
- Κόρδας Γιάννης
Δανία:
- Βασιλόπουλος Νίκος
- Φλωριώτης Γεωργής
Ιταλία:
- Γκιζελής Αντώνης
- Κακογιάννου Εύα
- Κούριας Βασίλης
- Τσεμεκίδου Σοφία
- Χονδρογιάννης Σταμάτης
Ολλανδία:
- Γιαννόπουλος Ανδρέας
- Ιωαννίδου Βίκυ
- Καζάκου Ιωάννα
- Μπέρση Ναταλία
- Μπροτζάκης Φαίδωνας
- Παυλόπουλος Δημήτρης
- Πρωιμάδης Γιάννης
- Τσούπρου Σοφία
- Φραγκούλη Αθηνά
Σουηδία:
- Κυριακίδη Σοφία
- Μουστέρη Βικτωρία
