Επειδή δεν έχει νόημα να βάζεις κλιματισμό στην κόλαση, ΑΝΤΑΡΣΥΑ στις ευρωεκλογές

του Παναγιώτη Μαυροειδή, υποψήφιου ευρωβουλευτή της ΑΝΤΑΡΣΥΑ 

Ο συστημικός οχετός έχει ξαμοληθεί να δηλητηριάσει τη σκέψη, να παγώσει το βήμα, να νεκρώσει το βλέμμα των ανθρώπων που αντιστέκονται. Αυτών που μάχονται. Αυτών που επιμένουν να ορθοστατούν και να αργοβαδίζουν. Δυο λέξεις κυριαρχούν στα στρατιωτικά τους διαγγέλματα: Σταθεροποίηση και κανονικότητα. Σταθεροποίηση στον πάτο της κοινωνικής κόλασης, της θάλασσας της ανεργίας, της αναξιοπρέπειας του τσαλαπατήματος για μια σακούλα πατάτες, των εργατών χωρίς συμβάσεις και ωράρια. Των ταπεινωμένων δάσκαλων και καθηγητών που πρέπει να κριθούν από ανάξιους γραφειοκράτες ή να βαθμολογήσουν αλλήλους. Των απαξιωμένων γιατρών από ανερμάτιστους τηλεβιβλιοπώλες, των αδοκίμαστων στη ζωή νέων ανθρώπων που καθίστανται απόβλητοι της κοινωνίας ή ξενιτεμένοι, της μαραμένης δημοκρατίας, του νεκρού καφενείου, των δρόμων χωρίς φώτα και μαγαζιά, αλλά γεμάτων με σκουπίδια. Της αγέλαστης κοινωνίας και των σκυφτών μουντών ανθρώπων. 

Είναι βαθιές μαχαιριές όλα αυτά. Στους εργαζόμενους, τους άνεργους, τους φτωχούς, στη συλλογική κοινωνική ζωή. Αλλά το σπουδαιότερο, είναι αυτό που τις ακολουθεί: Είναι η λυσσασμένη μάχη που δίνουν να παρουσιάσουν τούτη την καταβύθιση, αυτό το αποτέλεσμα της πλέον ταξικής, αντεργατικής πολιτικής όλων των εποχών, ως τη νέα αναπόδραστη και αιώνια κανονικότητα, ως το νέο σημείο αναφοράς.

 Θέλουν να πείσουν, με τη βία, αλλά και την απάτη, μια ολόκληρη κοινωνία, την εργατική κοινωνική πλειονότητα, ότι αυτά είναι που τους αναλογούν, τίποτα περισσότερο δεν αξίζουν. Μη γελιόμαστε. Τούτη η μάχη είναι η σπουδαιότερη. Η απότομη αλλαγή των όρων της κοινωνικής ζωής, αργά ή γρήγορα, ήδη συμβαίνει, θα γεννήσει όχι απλά μια νέα διάταξη πολιτικών δυνάμεων, αλλά και νέες αξίες, ιδανικά και πρότυπα.

Είναι μια γέννα ξερή, βίαιη, στραγγαλιστή και όλα είναι πιθανά. Είναι ιστορική η αναμέτρηση στην οποία συμμετέχουμε. Η πείνα, η ανεργία, το πικρό ψωμί, γεννούν την αλληλεγγύη, αλλά έχουν και μια απίστευτη δύναμη υποταγής. Μη ψάχνουμε τη δύναμη των φασιστών μόνο στη διασύνδεση με τον Μπαλτάκο και τη ΝΔ, τη στήριξη από το βαθύ κράτος ή τη χρηματοδότηση από τους εφοπλιστές. 

Όταν η πίτα λιγοστεύει, όταν ο σύγχρονος καπιταλισμός ούτε θέλει ούτε μπορεί να δώσει χωρίς να υπονομεύσει τα θεμέλια του, όταν διαλύονται τα παλιά κοινωνικά συμβόλαια, τότε ακριβώς, ο κοινωνικός κανιβαλισμός, η αλληλοεξόντωση, το μίσος προς τον δίπλα, η λογική ‘’ο θάνατος σου η ζωή μου’’, μπαίνουν στην ημερήσια διάταξη.

Και αυτό, δεν καθηλώνεται ούτε με κρατικά διατάγματα, ούτε με ηθικούς αποτροπιασμούς. Ο φασισμός είναι έκφραση, γέννημα, αλλά μια μόνο από τις πλέον αποκρουστικές μορφές μιας ευρύτερης αντιδραστικής πρότασης και πρόκλησης που αναδύεται από τον αστικό κόσμο με μαζικούς όρους , με την οποία πρέπει να αναμετρηθούμε. 

Είναι η πρόταση της διατήρησης του σημερινού πλαισίου, της καπιταλιστικής τάξης πραγμάτων, της μετατροπής της ευρωζώνης και της ΕΕ σε ‘’ιερό και όσιο’’ (όπως κάλεσε ο Στουρνάρας) και ακόμη περισσότερο της ανταγωνιστικότητας και του κέρδους στο πλαίσιο ενός γενικευμένου κοινωνικού δαρβινισμού, που τεμαχίζει, αλέθει και ανασχηματίζει αιματηρά και αντιδραστικά το σύγχρονο καπιταλιστικό κόσμο. 

Όταν εμείς λέμε μαύρο σε ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και κατράμι στους φασίστες, δεν εννοούμε μόνο εκλογική αποστροφή στα κόμματα αυτά. Εννοούμε ρήξη και ανατροπή της αντεργατικής πολιτικής και της μακιαβελικής φιλοσοφίας που αντιπροσωπεύουν. Δε χωρούν μισόλογα εδώ:

• Ευρωζώνη και ΕΕ σημαίνουν μνημόνια διαρκείας, μετατροπή τους σε συνταγματικό καθεστώς.
• ΕΕ και αριστερή πολιτική είναι δρόμοι ασύμβατοι, σα να θέλει κανείς να βάλει κλιματισμό στην κόλαση. Αδύνατο, αλλά και χωρίς νόημα.
• ΕΕ και δημοκρατία, όπως και λαϊκή κυριαρχία δε συναντούνται.
• ΕΕ σημαίνει εθνικισμός, πόλεμοι και να πνίγονται 1000 άνθρωποι κάθε χρόνο στη Μεσόγειο, προερχόμενοι από χώρες που η ΕΕ βομβαρδίζει και ληστεύει

Για να ζήσει η κοινωνία, για να δουλέψουν 1,5 εκατομμύρια άνεργοι, για να πληρώνονται 1 εκατομμύριο που παίρνουν έναντι ή τίποτα κάθε μήνα, για να ασφαλιστούν 3 εκατομμύρια ακάλυπτοι, για να επαναπροσληφθούν οι απολυμένοι του δημοσίου, πρέπει, ναι, να διαγραφεί το ληστρικό χρέος. 

Με αγνόηση και ρήξη με το δανειστή, που πλέον είναι η ίδια η ΕΕ, κάτι που αποκρύβεται από τη συζήτηση. Αλλά και κάτι άλλο: Πρέπει να κοντύνουν αυτοί που κατέχουν χίλιες φορές το περιττό, όταν ο κόσμος είναι στη στέρηση. Ποιοι δηλαδή;

• Οι συνέταιροι και τα χέρια της ΕΕ στην μνημονική πολιτική
• Αυτοί που καταλαμβάνουν τους δρόμους με διόδια.
• Αυτοί που κλέβουν τα βουνά, τις θάλασσες, την ομορφιά και τα γεμίζουν με την ασχήμια τους
• Που χρηματοδοτούν με τα αιματηρά κέρδη τους τα κανάλια τους για να ξερνούν την ψεύτικη αλήθεια των συμφερόντων τους
• Που αλλάζουν σημαίες ευκαιρίες στα καράβια τους και πλέουν αμέριμνα σε θάλασσα φοροαπαλλαγών
• Που ανοιγοκλείνουν όποτε θέλουν τις βιομηχανίες, σκορπώντας ανεργία και απόγνωση.

Το δικό μας το ΕΞΩ από την ΕΕ, πάει μαζί με ένα ΜΕΣΑ σε ένα αντικαπιταλιστικό δρόμο, στην αντικαπιταλιστική ανατροπή, με τους εργαζόμενους στην εξουσία, στο τιμόνι της κοινωνίας. 

Δεν υπάρχει ‘’μετριοπάθεια’’ σε αυτό το δρόμο. Δεν είναι θέμα επιλογής. Είτε εμφύλιος μέσα στην τάξη μας, πόλεμος του ενός φτωχού στον άλλο μήπως σωθεί ο ίδιος, είτε πόλεμος ενάντια στη φτώχεια και την εκμετάλλευση, με αναγεννημένο εργατικό κίνημα και οργανωμένο λαό, σε ένα γενικευμένο ταξικό αγώνα επιβίωσης, ξεσηκωμού και ανατροπής. 

Το κάλεσμα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, είναι να συγκροτήσουμε το αντίπαλο δέος, αυτών που θα δράσουν έξω και ενάντια στο πλαίσιο που επιβάλλει την κοινωνική κόλαση. Ο κόσμος δεν αλλάζει με λόγια. Ο φόβος δε σπάζει στο παραβάν. Αλλά μόνο όταν το ‘’εγώ’’ γίνεται ''εμείς'', και όταν το ‘’εμείς’’ γίνεται ‘’εμείς μπορούμε’’, μέσα στο καμίνι του αγώνα, στο βάδισμα στο δρόμο. Με "νου, λογισμό κι όνειρο", με οργανωμένο, ταξικά ανασυγκροτημένο εργατικό κίνημα, να ζήσουμε με ελευθερία και αξιοπρέπεια, δουλειά και δημοκρατία. Σ΄ αυτόν τον αγώνα μετράει το μπόι της η ΑΝΤΑΡΣΥΑ. 

Για το συμφέρον, όχι της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, αλλά αυτού που αντιπροσωπεύει η αριστερά, για το δικαίωμα ζωής των εργαζομένων, με ταξική και πολιτική ευθύνη, απορρίπτουμε την πρόταση αναζήτησης ‘’διεξόδου’’ μέσα στο πλαίσιο της τυραγνίας. Οι δηλώσεις του πρόεδρου του ΣΥΡΙΖΑ ότι ‘’ανήκουμε στη δύση, το ΝΑΤΟ και την ΕΕ και δεν το αμφισβητούμε’’, αποτελούν παράδοση στον αντίπαλο. Δεν είναι ζήτημα ''χρόνου'', αλλά κατεύθυνσης. Το ερώτημα είναι τι προετοιμάζει κανείς. Την ρήξη ή την ταπεινωτική υποταγή; 

Η αναβολή των κοινωνικών αγώνων και των στόχων πολιτικής ανατροπής, με τη χριστιανική αναμονή μιας θολής ‘’λαϊκής εξουσίας’’ και ενός ‘’σοσιαλισμού που (δεν) γνωρίσαμε’’, τα σημειωτόν του ΚΚΕ, μετατρέπουν τους αγωνιστές σε παρακολουθητές. Η ισχυρή παρουσία, του τρίτου, διακριτού πόλου της αντικαπιταλιστικής αριστεράς, της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, είναι όρος για ένα κοινό μέτωπο ρήξης και ανατροπής, μια μαχόμενη αριστερή συμπαράταξη με στόχο την ανατροπή. 

Δεν κλαψουρίζουμε. Αντιστεκόμαστε. Διεκδικούμε. Καλούμε στην αποφασιστική εκλογική και πολιτική ενίσχυση της αντικαπιταλιστικούς επαναστατικής αριστεράς, της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και στις ευρωεκλογές. Δικαιούμαστε το 2,5% στις Περιφερειακές Εκλογές, να βαθυνθεί, να διευρυνθεί, να σπάσει το όριο του 3%. Χωρίς μια ενισχυμένη ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ο μαχόμενος κόσμος θα είναι πιο αδύναμος. Η αριστερά θα πάει προς τα δεξιά και αυτό δεν πρέπει να συμβεί. 

Όχι άλλη Κύπρος. Ναι σε ένα σχέδιο αποσταθεροποίησης της κοινωνικής κόλασης. Ναι σε ένα μαχόμενο ενωτικό μέτωπο αντικαπιταλιστικής ανατροπής. Ναι σε ένα διεθνιστικό μήνυμα κλονισμού και ανατροπής της ΕΕ και της καπιταλιστικής επίθεσης. Η ενίσχυση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στις ευρωεκλογές, θα είναι νίκη για το μαχόμενο κόσμο και όλη την αριστερά. Είναι η πλέον χρήσιμη και κερδισμένη ψήφος!