του Νίκου Πυρουνάκη*
«Ο άνθρωπος αναπτύχθηκε και μεταμορφώθηκε μετασχηματίζοντας τη φύση. Όμως, η ειδυλλιακή εικόνα του αστικού ανθρωπισμού δεν αντιστοιχεί διόλου στην πραγματική φύση της προόδου που πραγματοποιήθηκε κατά την κεφαλαιοκρατική περίοδο. Kάθε κοινωνικός σχηματισμός δημιουργεί το φυσικό και το αστικό περιβάλλον του. O καπιταλισμός παραμόρφωσε τη φύση. Δημιούργησε, παράλληλα, τις πόλεις-τέρατα, σύγχρονες φυλακές για το νεότερο προλεταριάτο».
Ευτύχης Μπιτσάκης
Ζούμε όλοι μας στην εποχή του μνημονίου και της νέας δανειακής σύμβασης. Στην εποχή των τεράτων και ενός συστήματος που τραυματισμένο και υπό καθεστώς «αγωνίας» εξαπολύει την πιο βάρβαρη, την πιο αποφασιστική επίθεση προς τις δυνάμεις της εργασίας και του λαού για να μπορέσει να ξεπεράσει την κρίση του. Στην εποχή που η «τρομοκρατία» της ανεργίας συναγωνίζεται με την «τρομοκρατία» της απλήρωτης εργασίας. Που οι αναλύσεις, οι στατιστικές και τα ποσοστά δεν χωρούν να περιγράψουν την διάλυση της ζωής μας, τις κραυγές της οργής και της θλίψης, τις αυτοκτονίες και την απόγνωση. Ο λαός φώναζε στο σύνταγμα: «Δεν θα σταματήσουν, αν δεν τους σταματήσεις». Και αυτό είναι η αλήθεια. Ετοιμάζουν νέα βάρβαρα μέτρα τον Ιούνη. Η κοινωνική βαρβαρότητα που ζούμε θα έχει δυστυχώς πολύ μεγαλύτερη συνέχεια, εάν ο λαός και το κίνημα δεν δώσουν τις απαντήσεις που απαιτούνται.
Απέναντι στην επίθεση όμως που δεχόμαστε, ο λαός και το εργατικό και λαϊκό κίνημα έχουν δώσει σε όλη την Ευρώπη και τον κόσμο το μήνυμα του αγώνα και της αξιοπρέπειας. Το μήνυμα της αντίστασης και της ανατροπής έχει ριζώσει μέσα απ’ τα πολύμορφα κινήματα των τελευταίων δύο ετών. Όλοι εμείς που ασχολούμαστε με τα κινήματα πόλης, έχουμε αντιληφτεί πια πόσο σημαντικό είναι αυτό που τα τελευταία χρόνια έχει οικοδομηθεί όχι μόνο στις γειτονιές της Αθήνας, αλλά ολόκληρης της Ελλάδας.
Τα κινήματα πόλης με ό,τι και να σχετίζονται, θα έλεγε κανείς ότι έχουν χάσει την αθωότητά τους και την αφέλειά τους. Και αυτό γιατί, αν τα προηγούμενα χρόνια μπορούσες να μιλάς για τους ελεύθερους χώρους, την χωρική αναδιάρθρωση, και την προστασία του περιβάλλοντος χρησιμοποιώντας το κεντρικό πολιτικό επίπεδο για να επαληθεύσεις την γραμμή σου, τώρα η αναφορά στο κεντρικό επίπεδο είναι αυτή που καθορίζει τόσο αυτό που λες, αλλά ακόμα περισσότερο αυτό που κάνεις. Σήμερα είναι αναγκαίο να κάνουμε την ακόλουθη παραδοχή: Οποιαδήποτε πολιτική ενασχόληση σε οποιοδήποτε κοινωνικό χώρο επικαθορίζεται καθοριστικά απ’ τις εξελίξεις στο κεντρικό πολιτικό επίπεδο. Και επίσης οποιαδήποτε πολιτική δραστηριότητα υπηρετεί σε τελευταία ανάλυση κάποιο απ’ τα πολιτικά σχέδια που ξεδιπλώνονται σε κεντρικό επίπεδο.
Τα τελευταία δύο χρόνια υπήρξε από πλευράς των κινημάτων πόλης μια πολύ πλούσια δραστηριότητα.
Οι δράσεις απέναντι στην εκποίηση ή παραχώρηση δημόσιας περιουσίας και ειδικότερα ενάντια στην χρησιμοποίηση ελεύθερων και αδόμητων χώρων για εμπορευματικές χρήσεις, οικοπεδοποίηση ή οποιουδήποτε τύπου εμπορική εκμετάλλευση. Μεγάλη και κρίσιμη μάχη που έχουμε μπροστά μας είναι αυτή του χώρου του πρώην αεροδρομίου του Ελληνικού. Ενός χώρου που είναι η τελευταία ευκαιρία για την Αθήνα να αποκτήσει ένα πραγματικό πάρκο υψηλού πρασίνου, με ήπιες μή εμπορευματικές και συμβατές με αυτό το πάρκο χρήσεις πολιτισμού ,αθλητισμού και κοινωνικών υπηρεσιών, χωρίς καμία επιχειρηματική ή οικοδομική δραστηριότητα.
Η μάχη όμως σήμερα ενάντια στην εκποίηση αυτού του χώρου, η μάχη για τη μετατροπή του πρώην αεροδρομίου σε «Πάρκο του λαού» δεν είναι απλά μια μάχη υπεράσπισης της ποιότητας ζωής των κατοίκων του λεκανοπεδίου, είναι μάχη ενάντια στο ταμείο δημοσίων επενδύσεων, ενάντια στα μνημόνια και την πολιτική ΕΕ και ΔΝΤ. Είναι μάχη ενάντια στη λογική που θέλει τα πάντα να θυσιάζονται για την εξυπηρέτηση των δανειστών μας. Είναι μάχη που πρέπει να βάλει σαν προμετωπίδα ότι το χρέος δεν είναι του λαού και για αυτό δεν τους χρωστάμε τίποτα πόσο μάλλον την ανάσα μας.
Σήμερα το περιβάλλον δέχεται μία ολομέτωπη επίθεση. Το φυσικό περιβάλλον, οι ελεύθεροι χώροι, τα φυσικά διαθέσιμα, οι πλουτοπαραγωγικές πηγές πλέον εκποιούνται εις βάρος των συμφερόντων του ελληνικού λαού, μόνο και μόνο για να ικανοποιηθούν οι δανειστές μας και εμείς πρέπει να βγούμε μπροστά και να πούμε αλήθειες.
Να πούμε ότι δεν γίνεται να μάχεσαι για όλα αυτά χωρίς να τα συνδέεις με την γενικότερη μάχη του λαού μας. Δεν γίνεται να μην αντιπαρατίθεσαι με το στρατηγείο της επίθεσης που δεν είναι άλλο απ’ την ίδια την Ευρωπαϊκή Ένωση. Δεν γίνεται να μην απαιτείς την διαγραφή του χρέους και την μή αναγνώρισή του ως την ελάχιστη εγγύηση ότι δεν θα γίνουν όλα βορά στην εξυπηρέτηση του. Ειδικά σήμερα που αποδεικνύεται το πιο βάρβαρο, το πιο αντιδημοκρατικό, το πιο σκληρό πρόσωπο της Ε.Ε. το όποιο αποτυπώνεται δομικά στην σύστασή της, η σύγκρουση με την Ε.Ε. και τις ντιρεκτίβες της είναι μονόδρομος για τα κινήματα πόλης.
Η αλαζονεία και η καταστολή, η περιφρόνηση της εξουσίας προς τις ανάγκες των κατοίκων πήρε την απάντησή της έτσι όπως έπρεπε στα μεγαλειώδες κίνημα της Κερατέας. Στην έλλειψη πραγματικού σχεδιασμού για την διαχείριση των σκουπιδιών απ’ την πλευρά των κοινωνικών αναγκών, στην μετατροπή της διαχείρισης των σκουπιδιών σε μία ακόμα μπίζνα και στην αντιμετώπιση των κατοίκων ως σκουπίδια, το μεγαλειώδες κίνημα της κερατέας έδειξε ότι η πραγματική αυτοοργάνωση, ο δυναμισμός και η καθαρή θέση των κινημάτων πόλης μπορεί να φέρει νίκες και ρωγμές στο σύστημα που τώρα φαντάζει παντοδύναμο, αλλά μόλις πιστέψει ο λαός στην δύναμη του μπορεί να το σαρώσει.
Όμως τα κινήματα πόλης δεν έμειναν εκεί. Με βάση την αντίσταση στις επιμέρους γειτονιές οικοδόμησαν το πολύ ουσιαστικό κίνημα του Δεν πληρώνω. Πατώντας ακριβώς πάνω στην παραδοχή ότι το χρέος δεν είναι του λαού άρα δεν το αναγνωρίζει, δεν εκποιεί τίποτα, δεν πουλάει τίποτα και δεν πληρώνει τίποτα. Δεν πληρώνει τις αυξήσεις των εισιτηρίων και γενικότερα τα εισιτήρια στα μέσα μαζικής μεταφοράς. Δεν πληρώνει το εισιτήριο στα εξωτερικά ιατρεία του ΕΣΥ. Δεν πληρώνει τον λογαριασμό που στέλνει η Ε.Ε. και το Δ.Ν.Τ. μέσω της φορομπηξίας των χαρατσιών, των φόρων αλληλεγγύης κτλ. Είναι πραγματικά συγκλονιστικό το τι κατάφερε αυτό το κίνημα με τις δεκάδες επιτροπές, συνελεύσεις, παρεμβάσεις και πορείες. Κατάφερε να κάνει πράξη το σύνθημα ότι «δεν θα μείνει κανένα σπίτι χωρίς ρεύμα», με τις επανασυνδέσεις, την λαϊκή επαγρύπνηση και την αλληλεγγύη. Κατάφερε να στριμώξει την κυβέρνηση και σε πρώτη φάση να αποσυνδέσει το χαράτσι απ’ το ρεύμα, ενώ σε δεύτερη θα αναγκαστεί να το καταργήσει. Κατάφερε να έρθει σε άμεσο συντονισμό με τα πρωτοβάθμια σωματεία και να δημιουργήσει ένα δίκτυο συντονισμού και κοινωνικής αντίστασης σε όλη την Ελλάδα.
Επίσης, τα κινήματα πόλης απάντησαν στην προσπάθεια εκφασισμού στις γειτονιές. Κατάφεραν να ορθώσουν αποφασιστικά και δυναμικά την αντιφασιστική τους δράση. Υπερασπίζοντας τα δικαιώματα των μεταναστών. Απαντώντας στο μέτρο που μπορούν στην κρατική καταστολή και στην φασιστική βία. Με εκατοντάδες εκδηλώσεις, συζητήσεις, παρεμβάσεις. Δείχνουν τον πραγματικό εχθρό που δεν είναι άλλος απ’ τον ιμπεριαλισμό και τον πόλεμο, από την φτώχεια και την καταπίεση που επιβάλει η καπιταλιστική εκμετάλλευση. Από την απαράδεκτη συνθήκη του Δουβλίνου 2.
Απέδειξαν έμπρακτα ότι η εργατική τάξη και ο δοκιμαζόμενος λαός δεν έχει τίποτα να χωρίσει με τους μετανάστες, γιατί τα κινήματα πόλης δρούνε μαζικά στις γειτονιές, αντιστέκονται και μεταφέρουν το μήνυμα: «Ο Παππούς σου πρόσφυγας - ο πατέρας σου μετανάστης - εσύ ρατσιστής;» Σε μια χώρα που έχει βιώσει το χειρότερο πρόσωπο της ναζιστικής κτηνωδίας τα κινήματα πόλης προσπαθούν να δώσουν την δική τους απάντηση χτυπώντας πρώτα απ’ όλα τα αίτια που γενούν την εξάπλωση των φασιστικών πρακτικών και δράσεων στην χώρα μας.
Όμως τα κινήματα πόλης έδωσαν και κάτι ακόμα πιο σημαντικό στις γειτονιές. Τις λαϊκές συνελεύσεις και τις επιτροπές αγώνα. Τις εμβρυακές εκείνες μορφές της πραγματικής λαϊκής εξουσίας και αυτοοργάνωσης. Του πώς μπορούμε δηλαδή στις γειτονιές να αυτοοργανωθούμε, να συναποφασίζουμε και να υλοποιούμε. Έδειξαν ότι η αλληλεγγύη, η δημοκρατία, η προσπάθεια του να αποφασίζουμε και να λειτουργούμε όλοι μαζί δεν είναι αραχνιασμένη ουτοπική ιδέα για το αύριο, αλλά καθημερινή πράξη και αγώνας, απαραίτητο συστατικό στο να μπορέσεις να αρθρώσεις νικηφόρες απαντήσεις στη λαίλαπα που έρχεται.
Σε αυτή την προσπάθεια, οι αγωνιστές της ΑΝΤΑΡΣΥΑ απ’ την πρώτη στιγμή με συνέπεια, αυτοθυσία και αυταπάρνηση δώσανε με τον πιο δυναμικό τρόπο όλες αυτές τις μάχες. Πρωτοστατούν στην διάσωση των ελεύθερων χώρων αποκαλύπτοντας το πραγματικό νόημα που πρέπει να πάρει η πάλη απέναντι στο χρέος τα μνημόνια και την Ε..Ε. Στήριξαν και συνέλαβαν καθοριστικά στο κίνημα του «δεν πληρώνω» και στον συντονισμό του σε όλη την Ελλάδα. Ήταν στη πρώτη γραμμή της αντιφασιστικής πάλης. Δεν φοβήθηκαν ούτε στιγμή να αναμετρηθούν με τα ερωτήματα και τις προκλήσεις που έβαλε το κίνημα του συντάγματος, το ερώτημα της πραγματικής δημοκρατίας στις γειτονιές και η ανατρεπτική κοινή δράση στο κίνημα.
Σε αυτές τις εκλογές είναι αναγκαίο να ενισχυθεί η αντικαπιταλιστική αριστερά. Η πιο ενωτική αριστερά όχι απλά στην βάση της ανάγκης για την διεύρυνση της απεύθυνσής της, αλλά στη βάση των πραγματικών αναγκών του κινήματος για να πετύχει νίκες και ρωγμές σήμερα. Είναι λοιπόν αναγκαίο να ενισχυθεί η αριστερά που αταλάντευτα συγκρούστηκε και σε επίπεδο γειτονιάς με τα σχέδια του ντόπιου κεφαλαίου της Ε.Ε. και του Δ.Ν.Τ για την εκποίηση του δημοσίου πλούτου και την καταστροφή του περιβάλλοντος για χάρη της αγοράς των επενδύσεων και των δανειστών. Πρέπει να ενισχυθεί εκείνη η αριστερά που θα απαντήσει απέναντι στις ακροδεξιές προκλήσεις και την φασιστική απειλή. Εκείνη η αριστερά που δεν αναπνέει στους διαδρόμους των δημοτικών συμβουλίων και της εξουσίας, αλλά που αναμετριέται με το ερώτημα της αυτοοργάνωσης και της εργατικής δημοκρατίας, της δημοκρατίας των λαϊκών συνελεύσεων και των επιτροπών αγώνα. Πρέπει να ενισχυθεί εκείνη η αριστερά που δεν κουνάει το δάχτυλο, ούτε αρέσκεται στα κινήματα που έχουν την έγκριση και την κομματική σφραγίδα, αλλά ζυμώνεται, παρεμβαίνει, εμπνέεται και μαθαίνει από το μαζικό λαϊκό κίνημα.
Σε αυτές τις εκλογές όποιος ψηφίσει ΑΝΤΑΡΣΥΑ ,εκτός των άλλων, δυναμώνει τα κινήματα πόλης. Δυναμώνει την πολιτική δύναμη που θα συμβάλει περισσότερο απ’ όλες στην αντεπίθεση του λαϊκού κινήματος, στην τελική μας νίκη.
*Υποψήφιος βουλευτής της ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. στη Β΄ Αθήνας
