Γιώργος Βασσάλος – ερευνητής στο Παρατηρητήριο της Ευρώπης των Πολυεθνικών (CEO)
Αναδημοσίευση από το ΠΡΙΝ και το ιστολόγιο "Γκράνμα"
Η Ελλάδα είναι ενταγμένη
εδώ και τριάντα χρόνια στο θεσμικό οικοδόμημα της ΕΟΚ (1981) και μετέπειτα ΕΕ,
είκοσι χρόνια στην ενιαία αγορά (1992) και δέκα χρόνια στον ενιαίο νόμισμα
(2001). Για κανένα από αυτά τα στάδια "ευρωπαϊκής ενσωμάτωσης" δεν έγινε, όχι απλά δημοψήφισμα, αλλά ούτε καν ένας
αξιοπρεπής δημόσιος διάλογος σχετικά με τις πολύ πρακτικές συνέπειες τους.
Μια καθυστερημένη συζήτηση με το πιστόλι στον κρόταφο
Η σχέση της Ελλάδας με
την Ευρωπαϊκή Ένωση και ιδιαίτερα το πιο πρακτικό και συμβολικό "επίτευγμά"
της, το ενιαίο νόμισμα, μπαίνει στο επίκεντρο της πολιτικής συζήτησης μόλις
σήμερα, αφού η χώρα βρέθηκε στο μάτι του κυκλώνα της έκφρασης της παγκόσμιας
οικονομικής κρίσης στη δεύτερη ισχυρότερη νομισματική ζώνη του πλανήτη, και
αφού με τις εντολές της Ευρωπαϊκής Ένωσης συντελέστηκε μέσα σε δύο χρόνια η
σημαντικότερη κοινωνικοικονομική οπισθοδρόμηση στη χώρα μας από το Β’ ΠΠ, και
από τις βιαιότερες στην Ευρώπη. Με λίγα λόγια δηλαδή, χρειάστηκε να μας πέσει ο
ουρανός στο κεφάλι, για να ενδιαφερθούμε λίγο για το τι πραγματικά είναι αυτός
ο οργανισμός.