ΑΝΤΑΡΣΥΑ | Οι ζωές μας δεν είναι αναλώσιμες στον βωμό του κέρδους
EMFI (πρώην ΕΒΓΑ), Σκλαβενίτης, Νεώριο Σύρου είναι μόνο μερικοί από τους τελευταίους χώρους δουλειάς που βάφτηκαν με εργατικό αίμα. Σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Οργάνωση για την Υγεία και Ασφάλεια της Εργασίας (ΟSHA), πριν ακόμη κλείσει το πρώτο τετράμηνο του 2023 συνολικά 57 εργάτες έχουν πέσει νεκροί στο μεροκάματο, ανάμεσά τους και οι 11 εργαζόμενοι στους σιδηροδρόμους που ταξίδευαν με τη μοιραία αμαξοστοιχία, και τους οποίους το υπουργείο Εργασίας δεν τους υπολογίζει στα εργατικά δυστυχήματα. Ενώ, συνολικά, το 2022 είχαμε αρνητικό ρεκόρ, με 102 νεκρούς εργάτες, αριθμός διπλάσιος από το 2019!
Κλάδοι «δυναμικοί» όπως αυτός της βιομηχανίας τροφίμων, εταιρείες που εξαγοράστηκαν από επενδυτές όπως τα ναυπηγεία Σύρου, αποθήκες και κατασκευές που δίνουν ώθηση στην ανάπτυξη των κερδών, πρωταγωνιστούν στην εντατικοποίηση, τα 12ωρα εργασίας και τους θανάτους εργατών, στο βωμό του φονικού, όπως αποδεικνύεται, νόμου Χατζηδάκη για την περίφημη «διευθέτηση του εργάσιμου χρόνου». Ο περίφημος νόμος 4801/2021 επιτρέπει έως και 3 ώρες υπερωρίας την ημέρα με φθηνότερη υπερωριακή αμοιβή, έως και 150 ώρες ετησίως, ενώ το όριο αυτό μπορεί να επεκταθεί με απόφαση του υπουργού Εργασίας! Δεν είναι τυχαίο ότι η Ελλάδα είναι μακράν η πρώτη χώρα στην ΕΕ με 13% των εργαζομένων της να χτυπούν 50ωρα (Eurostat).