Προεκλογική Συγκέντρωση-Συζήτηση

Καλούμε όλους και όλες την Πέμπτη 1 Οκτωβρίου 2009, στις 7 μμ στην προεκλογική συγκέτρωση/συζήτηση στην πλατεία Ταπητουργείου στο Βύρωνα.

Η αντικαπιταλιστική Αριστερά συμμετέχει στις εκλογές, με στόχο να εκφράσει ένα λαϊκό αριστερό ριζοσπαστικό ρεύμα διαμαρτυρίας που αναζητά όμως μια σύγχρονη αντικαπιταλιστική κομμουνιστική προοπτική.

Σε αυτές τις εκλογές που πραγματοποιούνται στο φόντο της βαθιάς δομικής κρίσης του καπιταλισμού παγκόσμια, με τις αστικές τάξεις να θέλουν να στείλουν τους εργαζόμενους πίσω στα κάτεργα και τις συνθήκες ζωής του 19ου αιώνα, πρέπει να μαυριστούν τα κόμματα της ολιγαρχίας (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑΟΣ).  Με βαθιά πεποίθηση πως μόνο με ένα σύγχρονο ταξικό εργατικό κίνημα και με μια αντίστοιχα σύγχρονη αντικαπιταλιστική κομμουνιστική Αριστερά μπορούν να νικήσουν οι αγώνες.

Το κέρδος καταστρέφει τη φύση!

ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΗ ΓΙΑ ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΚΑΙ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΜΑΣ Η ΑΣΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Ανακοίνωση της τ.κ.

Στις 4 Οκτώβρη έχουμε εκλογές σε ένα ζοφερό σκηνικό παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, με τα μεροκάματα να συρρικνώνονται, τους όρους ζωής καθημερινά να υποβαθμίζονται και τις στάχτες από τις φωτιές που κατέκαψαν την Αττική να μην έχουν κατακάτσει ακόμα. Ένα σκηνικό ακατάσχετης λεηλασίας των εργαζόμενων αλλά και του φυσικού περιβάλλοντος, που, πλάι στην επίθεση στην εργασία, προωθεί την περιστολή των δημοκρατικών δικαιωμάτων και την προοπτική μιας τεράστιας οικολογικής καταστροφής για την πόλη μας.

Η κυβέρνηση του Καραμανλή κατέρρευσε αντιμέτωπη με τις επιπτώσεις της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, αλλά και τη μεγάλη κοινωνική δυσαρέσκεια και τους αγώνες ενάντια στην αντιδραστική και αντιλαϊκή πολιτική της. Ζητάει τώρα εκ νέου  την ψήφο μας και υπόσχεται με περισσό θράσος να συνεχίσει και να εντείνει τις πολιτικές που μας έφεραν μέχρι εδώ. 

Ποια είναι όμως η πολιτική όλων τους απέναντι στο περιβάλλον;

Η Ν.Δ. αρχίζοντας από το νόμο 998 του 1979 και συνεχίζοντας σταθερά στην ίδια κατεύθυνση προωθεί τον αποχαρακτηρισμό όσο περισσότερων δασικών εκτάσεων μπορεί, τη νομιμοποίηση των αυθαιρεσιών και την αντιμετώπιση του δάσους και της φύσης  σαν  εμπορεύματα για τον πλουτισμό ορισμένων. Τα χρόνια που πέρασαν τόσο η κεντρική εξουσία (ΥΠΕΧΩΔΕ), όσο και η τοπική (Δήμαρχοι) προσπάθησαν να τσιμεντοποιήσουν κάθε σπιθαμή πρασίνου που είχε απομείνει και να εκχωρήσουν δημόσιους χώρους για εκμετάλλευση σε ιδιωτικές εταιρείες, θυσιάζοντας τους ελεύθερους χώρους και τα δάση στο βωμό του κέρδους και της “ανάπτυξης”.