Απόφαση του Π.Σ.Ο. της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, 22/1/2017

ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΟΥ ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΟΥ ΟΡΓΑΝΟΥ (ΚΥΡΙΑΚΗ 22/1/2017)

Α. ΕΙΣΑΓΩΓΗ

1. To Πανελλαδικό Συντονιστικό συνεδριάζει σε μια περίοδο που όλα τα μεγάλα και σοβαρά ζητήματα της πολιτικής διαπάλης έχουν ανοίξει και σε σημαντικό βαθμό θα κριθούν το επόμενο χρονικό διάστημα: τo βάθεμα της οικονομικής κρίσης τόσο παγκόσμια όσο και στην χώρα μας,  η κρίση της ΕΕ, η όξυνση των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών μέχρι του σημείου πολεμικών απειλών και η αντιδραστικοποίηση του  πολιτικού συστήματος ως απάντηση στο βάθεμα της πολιτικής κρίσης, που συνοδεύεται και με τις τάσεις ενίσχυσης της ακροδεξιών και ρατσιστικών δυνάμεων  σε ΗΠΑ και Ευρώπη, αποτελούν το γενικότερο περιβάλλον μέσα στο οποίο εξελίσσεται η πολιτική διαπάλη στην χώρα μας και διεθνώς.

Στην Ελλάδα, βρισκόμαστε μπροστά σε μια νέα σημαντική καμπή των πολιτικών εξελίξεων. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ κλιμακώνει την επίθεση για την υλοποίηση των μέτρων της πρώτης αξιολόγησης και την συζήτηση για την δεύτερη, κατάσταση που προκαλεί τάσεις οργής αλλά και απογοήτευσης σε τμήματα του λαού. Στα δυο χρόνια της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, η εργατική τάξη και ο λαός μέσα από τις πικρές τους εμπειρίες κατανοούν ότι η πολιτική «ούτε ρήξη-ούτε υποταγή», η «κατάργηση των μνημονίων μέσα στην ευρωζώνη και την ΕΕ», η «σκληρή διαπραγμάτευση με τους δανειστές», η «ταξική συνεργασία» για μια «δίκαιη ανάπτυξη» οδηγούν τελικά στην κλιμάκωση της αστικής, μνημονιακής επίθεσης στα λαϊκά στρώματα. 

Όμως η μετακίνηση του κόσμου προς τα αριστερά, προς μια αντικαπιταλιστική πολιτική ρήξης με τις δυνάμεις του κεφαλαίου, την ΕΕ και τους δανειστές,  δεν είναι ούτε αυτόματη, ούτε εύκολη υπόθεση. Για να υπάρξει η μετατόπιση αυτή χρειάζονται πρωτοβουλίες που να δυναμώνουν την αντίσταση για να έχουμε νίκες και βήματα στην ταξική ανασυγκρότηση του κινήματος, προβολή της αντικαπιταλιστικής τακτικής και στρατηγικής απέναντι στα άλυτα ζητήματα και τις αντιφάσεις που υπάρχουν και μέσα και στον κόσμο που «σπάει» από τον ΣΥΡΙΖΑ, ενωτικές πρωτοβουλίες  με αυτόν τον κόσμο και μέσα στους αγωνιστές και τις δυνάμεις που με τους δικούς τους δρόμους κινούνται σε κατεύθυνση ρήξης και ανατροπής της κυρίαρχης πολιτικής, για να αλλάζει ο συσχετισμός και να ξεπεραστεί η  ηττοπάθεια και η απογοήτευση. 

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, παρά την συνεισφορά της στην ανάπτυξη του κινήματος και των αγώνων, δεν έχει κατορθώσει να μπει μπροστά και να συμβάλλει στην αντεπίθεση του εργατικού και λαϊκού κινήματος.  Συζητώντας και ξεπερνώντας, με ενωτικό και συντροφικό τρόπο, λάθη και αδυναμίες της προηγούμενης περιόδου, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ μπορεί και πρέπει να παίξει πρωτοπόρο ρόλο απέναντι στην κυβερνητική πολιτική, την ΕΕ, τον πόλεμο με κινηματικές και πολιτικές πρωτοβουλίες. Η πολιτική πρόταση που καταθέτει για κοινό βηματισμό,  διάλογο και την πολιτική συνεργασία των δυνάμεων της αντικαπιταλιστικής, αντιιμπεριαλιστικής, αντιΕΕ αριστεράς και τις πολύμορφες δυνάμεις που κινούνται σε λογική ανατροπής και έρχονται σε ρήξη με τις λογικές της διαχείρισης του συστήματος απαντάει σ’ αυτή την ανάγκη. 

Το ΠΣΟ καλείται με την συζήτηση και τις αποφάσεις του, που θα συζητηθούν εν συνεχεία σε όλη την κλίμακα των οργάνων και τοπικών επιτροπών της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, να συμβάλλει στην ανασυγκρότηση της προσπάθειάς μας, στην άμεση ενίσχυση της συλλογικής δράσης, με σχέδιο και αποφασιστικότητα. 

Β. Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΒΑΘΑΙΝΕΙ ΔΙΕΘΝΩΣ

2. Οι βασικές εκτιμήσεις του ΠΣΟ του Σεπτέμβρη για την διεθνή κατάσταση του καπιταλισμού ισχύουν και μάλιστα η σημασία τους ενισχύεται, ενώ νέα στοιχεία έχουν εμφανιστεί.

Στο οικονομικό επίπεδο η κρίση παραμένει αξεπέραστη. Η Ελλάδα για άλλη μια χρονιά περιμένει την ανάκαμψη την… επόμενη χρονιά, ενώ το ίδιο συμβαίνει και στις χώρες που αποτελούν την καρδιά του συστήματος. Για πρώτη φορά εδώ και δεκαετίες, το παγκόσμιο εμπόριο δεν αυξάνεται με ρυθμούς ταχύτερους από το ΑΕΠ όλων των χωρών. Οι επενδύσεις είναι στάσιμες και η απειλή για μια νέα περίοδο στασιμότητας και ύφεσης μέσα στο 2017 είναι παραπάνω από ορατή. 

Στις ΗΠΑ, η άρχουσα τάξη είναι διχασμένη. Η πολιτική Τραμπ για «επιστροφή στο εθνικό κράτος» (ως βάση για την ενίσχυση μιας νέας εξόρμησης του αμερικανικού κεφαλαίου), η όξυνση της αντιπαράθεσης με την Κίνα, το Ιράν κλπ παράλληλα με τα ανοίγματα στην Ρωσία, η διαφαινόμενη αντιπαράθεση με την ΕΕ, διαμορφώνουν μια νέα κατάσταση οξυμένων και απρόβλεπτων ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών.

Αποτελεί ερώτημα το αν η  αναιμική ανάκαμψη της αμερικάνικης οικονομίας  μπορεί να συνεχιστεί, αν μπορεί να αντέξει ένα πιο ανεβασμένο δολάριο σε συνθήκες όπου το παγκόσμιο εμπόριο έχει χάσει τη δυναμική του, και αν  η αμερικάνικη οικονομία μπορεί να αντέξει τις «συνταγές» του Τραμπ και τη στροφή στους εμπορικούς πολέμους με την Κίνα, που αντανακλούν τα προβλήματα της παγκόσμιας αδυναμίας του συστήματος να ανακάμψει με ικανοποιητικούς ρυθμούς απαλύνοντας τις ανισορροπίες.

3. Βαθαίνει η κρίση της  ΕΕ. Μετά το BREXIT και το ιταλικό δημοψήφισμα πολλοί μιλάνε για «υπαρξιακή κρίση» της ΕΕ. Οι ιταλικές τράπεζες είναι ευάλωτες λόγω υπερφόρτωσης με «κόκκινα» δάνεια. Η Γερμανία απαιτεί η «διάσωση» των ιταλικών τραπεζών να γίνει με κουρέματα των μικροομολογιούχων, ενώ η ιταλική κυβέρνηση δεν αντέχει πολιτικά ένα τέτοιο βήμα. Αλλά ούτε η «πανίσχυρη» Γερμανία είναι απαλλαγμένη από την απειλή της τραπεζικής κρίσης. Το 2016 ήταν η χρονιά που οι μετοχές της Deutsche Bank κλυδωνίστηκαν, καθώς αποδείχθηκε ευάλωτη στις συνέπειες της εμπλοκής της στα σκάνδαλα των subprime στις ΗΠΑ πριν από δέκα χρόνια.

Παντού το ρεύμα της κριτικής και της απόρριψης της ΕΕ  δυναμώνει. Τα λαϊκά στρώματα όλο και πιο αποφασιστικά απορρίπτουν το αντιδραστικό αυτό οικοδόμημα των τραπεζιτών και των πολυεθνικών, πράγμα που δίνει την δυνατότητα σοβαρής ενίσχυσης των αριστερών αντικαπιταλιστικών δυνάμεων που παλεύουν ενάντια στην ΕΕ από τις θέσεις των εργατικών και λαϊκών συμφερόντων.

Παράλληλα στην Ευρώπη οι δεξιές και ακροδεξιές δυνάμεις επιχειρούν να εκμεταλλευτούν την τάση αυτή επενδύοντας στην ξενοφοβία, τον ρατσισμό, την στήριξη της «δικής τους αστικής τάξης» κλπ, τον εθνικισμό. Η αντικαπιταλιστική αριστερά πρέπει να πάρει αποφασιστικά «πάνω της» την πάλη ενάντια στην ευρωπαϊκή καπιταλιστική ολοκλήρωση, από εργατολαικές και διεθνιστικές θέσεις.  Οι εκλογές σε Γαλλία, Ολλανδία κλπ θα πυροδοτήσουν νέα επεισόδια στην κρίση της ΕΕ. 

Με τα οικονομικά προβλήματα να μην έχουν ξεπεραστεί το παραδοσιακό αστικό πολιτικό σύστημα βρίσκεται σε κρίση σχεδόν παντού. Τα κορυφαία παραδείγματα είναι τα δημοψηφίσματα στη Βρετανία και στην Ιταλία. Όλες οι άρχουσες τάξεις της Ευρώπης ανησυχούν για την αλληλοτροφοδότηση της οικονομικής με την πολιτική κρίση. Βασικό στοιχείο της διαχείρισης αυτών των ανησυχιών είναι η αξιοποίηση του ρατσισμού και η μετατόπιση προς την ατζέντα της ακροδεξιάς. 

Οι ιδεολογικοί εκπρόσωποι του συστήματος ανοίγουν μέτωπο με τον «λαϊκισμό», τον «εθνολαϊκισμό» και τον «ευρωσκεπτικισμό» σε μια σύγχρονη εκδοχή της παλιάς εξίσωσης των «δύο άκρων». Η Αριστερά που παλεύει για τα εργατικά και λαϊκά δικαιώματα ενάντια στην ΕΕ, τις δυνάμεις του κεφαλαίου και τον ρατσισμό  επιχειρείται να ταυτιστεί  με την ακροδεξιά καθώς δήθεν «και οι δυο δημαγωγούν σε βάρος της ΕΕ για να καπηλευτούν την οργή των εργατών». Αυτές οι «θεωρίες» προβάλλονται ακόμη πιο έντονα μετά την εκλογή Τραμπ στις ΗΠΑ. 

Η πάλη για ρήξη/αποδέσμευση από την σκοπιά του διεθνισμού των λαών πρέπει να γίνεται όλο και πιο κεντρικό στοιχείο της πολιτικής της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και να τίθεται εμφατικά σε αντιπαράθεση με τις όποιες αστικές αμφισβητήσεις της ΕΕ.

4. Οι ιμπεριαλιστικές αντιθέσεις και οι ανταγωνισμοί οξύνονται. Η τοποθέτηση νατοϊκών στρατευμάτων στην Πολωνία, ο ατέλειωτος πόλεμος στη μαρτυρική Συρία, η διαφαινόμενη διαμάχη της νέας αμερικάνικης ηγεσίας με την Κίνα ή και την ΕΕ δημιουργούν ένα νέο εκρηκτικό πεδίο ανταγωνισμών, με άγνωστη προς το παρόν προοπτική  που θα επηρεάσει καθοριστικά και την εσωτερική κατάσταση.

Η  συνέχιση του πολέμου,  η όξυνση των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και της διαμάχης των αστικών τάξεων στην περιοχή, καθώς και όλα τα προβλήματα που απορρέουν από αυτήν (προσφυγικό, μειονοτικό κλπ) θα σφραγίσουν  την πολιτική πάλη την επόμενη περίοδο. 

Κεντρικό ρόλο στις εξελίξεις παίζουν η συνέχιση του πολέμου στην Μ. Ανατολή και η όξυνση των ανταγωνισμών των  ιμπεριαλιστικών κέντρων. Η σύγκρουση στην Συρία δεν λέει να σταματήσει. Ο άξονας Ρωσίας, Τουρκίας, Ιράν, διεκδικεί σημαντικό ρόλο στις εξελίξεις. Οι ΗΠΑ επιδιώκουν να διατηρήσουν τον ηγεμονικό τους ρόλο.

Η αντιιρανική και ανοιχτά φιλοϊσραηλινή πολιτική του Τραμπ μπορεί να οδηγήσει σε πολύ σοβαρές περιπλοκές του πολέμου. Η βαθιά εμπλοκή της Τουρκίας στον πόλεμο φέρνει πιο κοντά τον κίνδυνο μιας σύγκρουσης με την Συρία και μιας γενικευμένης σύγκρουσης με τους Κούρδους. 

Καθώς η Τουρκία βουλιάζει σε έναν πόλεμο στη Συρία, στο Ιράκ και στο Κουρδιστάν, τον οποίο δεν μπορεί να κερδίσει, και παραπαίει στη δίνη των ανταγωνισμών ΗΠΑ-ΕΕ-Ρωσίας, και σε μια επιταχυνόμενη οικονομική κρίση, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ προωθεί τον αντιδραστικό άξονα Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ-Αιγύπτου, με την υψηλή εποπτεία των ΗΠΑ, και διαπραγματεύεται ανταλλάγματα για το ρόλο της Ελλάδας ως του «καλού παιδιού της Δύσης» και ως «πυλώνα ομαλότητας» στην περιοχή. Παράλληλα η επιθετική και αναθεωρητική φιλολογία Ερντογάν για την «αλλαγή των συνόρων» ρίχνει λάδι στην φωτιά των ανταγωνισμών. 

Η όξυνση των ανταγωνισμών για τις ΑΟΖ  δημιουργεί νέους κινδύνους. Όσο και αν εμφανίζεται από την κυβέρνηση με τον μανδύα της «πατριωτικής» εξόρμησης και των «εθνικών συμφερόντων» -και μάλιστα με την συνοδεία της Χρυσής Αυγής, όπως φρόντισε να δείξει ο Καμμένος και να θεωρητικοποιήσει ο Παρασκευόπουλος- το πραγματικό περιεχόμενο του ανταγωνισμού αφορά το ποια μερίδα των μονοπωλίων της ενέργειας διεθνών και ντόπιων θα εκμεταλλευτούν τον ενεργειακό πλούτο της Μεσογείου και τους δρόμους μεταφοράς της. 

Σε σύνδεση με τα παραπάνω, σημαντικές εξελίξεις υπάρχουν και στο Κυπριακό. Η προτεινόμενη «λύση» του κυπριακού είναι ανάλογη με το «σχέδιο Ανάν» και δεν πρόκειται να οδηγήσει σε αποτέλεσμα σε όφελος των λαών. 

Το «κυπριακό πρόβλημα» έχει την βάση του στις ιμπεριαλιστικές επιδιώξεις προκειμένου να αποτελεί η Κύπρος το «αβύθιστο αεροπλανοφόρο» στην πολεμικές τους εξορμήσεις στην Μ. Ανατολή και του αντιδραστικού ελληνοτουρκικού ανταγωνισμού. Η ύπαρξη και ο ρόλος των  βρετανικών βάσεων, οι εθνικιστικές εκκαθαρίσεις των τουρκοκυπρίων και οι εκτοπίσεις τους σε θύλακες σε όλο το νησί, το πραξικόπημα Σαμψών που οργάνωσε η ελληνική Χούντα,  η τουρκική εισβολή στη Κύπρο το 1974 και η κατοχή, είναι μερικά από τα εγκλήματα που έχουν διαπραχθεί ενάντια στον κυπριακό λαό (ελληνοκύπριους και τουρκοκύπριους), από τις αστικές τάξεις Ελλάδας και Τουρκίας, πάντα με το σιγοντάρισμα των Μεγάλων Δυνάμεων, και κυρίως της «εγγυήτριας δύναμης» Βρετανίας και με όχημα τον εθνικισμό από όλες τις πλευρές. 

Γι’ αυτό σήμερα γίνεται όλο και πιο καθαρό ότι μόνο με την παρέμβαση του λαϊκού παράγοντα, με την κοινή πάλη ελληνοκυπρίων, τουρκοκυπρίων, που ήδη κάνει την εμφάνισή της,  μπορεί να επιβληθεί μια δίκαιη και ειρηνική λύση πέρα και ενάντια στους οικονομικούς και γεωπολιτικούς ανταγωνισμούς των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων και των αστικών τάξεων Ελλάδας και Τουρκίας.  Αυτή η κοινή πάλη θα ανοίξει το δρόμο για μία Κύπρο ενιαία, ανεξάρτητη, χωρίς ξένους στρατούς (αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων κατοχής, και του ελληνικού στρατού), χωρίς ξένες βάσεις, και εγγυήτριες δυνάμεις, με αναγνώριση της εθνοτικής «διπλής φύσης» του ενιαίου κράτους, κατοχύρωση των δικαιωμάτων και του ρόλου της  τουρκοκυπριακής κοινότητας ώστε ελληνοκύπριο και τουρκοκύπριοι να μπορούν να ζουν μαζί ειρηνικά και να πάρουν στα χέρια τους και τη ζωή τους και την κοινωνία. 

Συνολικά τα συμφέροντα των λαών της περιοχής δεν έχουν σε τίποτα να κάνουν με τους ανταγωνισμούς των αστικών τάξεων, με το κλίμα εθνικισμού, ρεβανσισμού και πατριδοκαπηλίας που προωθούν αστικοί κύκλοι.  Ο ανταγωνισμός αυτός είναι αντιδραστικός και από τις δύο πλευρές. Οι λαοί δεν θα οδηγηθούν στην σφαγή για το αν την ΑΟΖ θα την εκμεταλλευτεί η NOBBLE ή η ROSNEFT,  έλληνες ή Τούρκοι καπιταλιστές. Λύση είναι η διεθνιστική πάλη των λαών ενάντια στον πόλεμο, τον ιμπεριαλισμό, τους αστικούς ανταγωνισμούς.

5. Στο όνομα της «τρομοκρατικής απειλής», τα πολιτικά συστήματα αντιδραστικοποιούνται (βλ. Γαλλία, Γερμανία, Βέλγιο). Ενισχύονται τα μέτρα καταστολής.  Ο ρατσισμός γίνεται η επίσημη πολιτική των κυβερνήσεων στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ. Παντού οι πρόσφυγες και οι κοινότητες μεταναστών στοχοποιούνται ανοιχτά ως «απειλή» και οι κυβερνήσεις υιοθετούν τα ρατσιστικά μέτρα και την ισλαμοφοβία στο όνομα της «ασφάλειας». Με αυτό τον τρόπο ενισχύουν την ακροδεξιά που -μπροστά στις επερχόμενες εκλογές σε Γαλλία, Γερμανία, Ολλανδία– προσπαθεί να εκμεταλευτεί και την νίκη του Τραμπ στις ΗΠΑ. Και στην χώρα μας δυναμώνουν τα σημάδια του αυταρχισμού από την κυβέρνηση.

Γ. ΟΙ ΕΣΩΤΕΡΙΚΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ

6. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ

Η πορεία της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ χαρακτηρίζεται από την συνέχιση και κλιμάκωση της επίθεσης ενάντια στους εργαζόμενους και τον λαό, την συνεχή εξυπηρέτηση των απαιτήσεων της άρχουσας τάξης και των ιμπεριαλιστών συμμάχων της. Οι ελπίδες της κυβέρνησηςότι οι δανειστές θα ελαφρύνουν τα πρωτογενή πλεονάσματα αποδείχτηκαν φρούδες, ενώ οι ελαφρύνσεις στο χρέος, στα πλαίσια των «βραχυπρόθεσμων μέτρων»θα αρχίσουν από το 2030. Επομένως η σκληρή επίθεση απέναντι στον λαό θα συνεχιστεί και θα κλιμακωθεί! 

Οι δανειστές και η άρχουσα τάξη επιδιώκουν να κλείσουν και να εφαρμόσουν τα μέτρα της «δεύτερης αξιολόγησης» με την παρούσα κυβέρνηση, να περάσουν όσο το δυνατόν περισσότερα μέτρα, και να την στηρίξουν να παραμείνει στην εξουσία, εφόσον αυτή εφαρμόζει απαρέγκλιτα την βάρβαρη μνημονιακή πολιτική και για όσο καταφέρνει να ελέγξει τις λαϊκές αντιδράσεις. 

Η κυβέρνηση από την πλευρά της εμφανίζεται αποφασισμένη  να «κλείσει» την δεύτερη αξιολόγηση σύντομα, να ενταχθεί στο πρόγραμμα της «ποσοτικής χαλάρωσης» και αξιοποιώντας και την αναμενόμενη στήριξη του διεθνούς παράγοντα να μπει σε ένα νέο κύκλο καπιταλιστικής «ανάπτυξης». 

Για τον πολύ κόσμο η οικονομική κατάσταση θα παραμείνει απελπιστική και -ανάλογα και με τα αποτελέσματα της δεύτερης αξιολόγησης- θα χειροτερέψει. Η επίθεση στην φάση αυτή αφορά περικοπές σε μισθούς και συντάξεις, μείωση του αφορολόγητου και φορολογική λαίλαπα, απολύσεις δεκάδων χιλιάδων συμβασιούχων, συνδικαλιστικές ελευθερίες και δικαιώματα, ιδιωτικοποιήσεις, μαζικούς πλειστηριασμούς ιδιωτικής περιουσίας. Τα «αντισταθμιστικά» μέτρα τύπου «εφάπαξ» επίδομα στους συνταξιούχους (που βαφτίστηκε 13^η σύνταξη) δεν αναιρούν την γενική αυτή πορεία. Κάθε άλλο. Αποτελούν το άλλοθι για την συνέχιση της ίδιας βάρβαρης πολιτικής. 

Κυβέρνηση και τρόικα επιδιώκουν να συμφωνήσουν σε ένα νέο μεσοπρόθεσμο που να ενσωματώνει τα μέτρα για τα αιματηρά πρωτογενή πλεονάσματα του 3,5% μετά το 2018 και για διάστημα από 5-10 χρόνια και προετοιμάζουν το έδαφος για «νέο πρόγραμμα», μνημόνιο δηλαδή, μετά το τέλος του προγράμματος το 2018. Η «υπεραπόδοση των εσόδων» για το 2016, για την οποία υπερηφανεύεται η κυβέρνησηκαι η εμφάνιση «πλεονάσματος» 7 δισ. ευρώ στηρίζεται στην δυσβάσταχτη φορολογία και την συνολική υπερχρέωση των νοικοκυριών που έχει σαν αποτέλεσμα οι απλήρωτοι φόροι να αυξάνονται με ρυθμό 1 δισ. ευρώ κάθε μήνα, το ιδιωτικό χρέος να προσεγγίζει το 130% του ΑΕΠ (περίπου 200 δις ευρώ) την μη εξόφληση των χρεών του δημοσίου προς τους ιδιώτες, την μείωση του ΠΔΕ.

Επομένως, παρά το νέο success story της κυβέρνησης (πρωτογενή πλεονάσματα, αυξήσεις των εξαγωγών, ανάπτυξη)  το οικονομικό αδιέξοδο του προγράμματος και συνολικά της κυρίαρχης πολιτικής βαθαίνει.
Ο ΣΥΡΙΖΑ στη κυβέρνηση «πιάνει πάτο» στη δεξιά κατρακύλα, ιδιαίτερα στα ζητήματα των δημοκρατικών και ατομικών ελευθεριών και δικαιωμάτων, της αντιμετώπισης των νεοναζί της ΧΑ, των προσφύγων και μεταναστών.  Δεκάδες δίκες αγωνιστών είναι σε εξέλιξη. Οι παρακολουθήσεις γραφείων πολιτικών οργανώσεων και η  πρόσφατη ουσιαστική κράτηση του 6χρονου παιδιού της Πόλας Ρούπα δημιουργούν νέα ήθη, όπως και οι διώξεις αγωνιστών για το κίνημα των «πλειστηριασμών».

Ο επερχόμενος νέος συνδικαλιστικός νόμος αποτελεί την κορωνίδα αυτής της πορείας. Τέλος  οι διαρκείς, σταθερές δηλώσεις και ενέργειες κυβερνητικών παραγόντων  με στόχο το ξέπλυμα της ΧΑ (δηλώσεις  Παρασκευόπουλου, επίσκεψη στο Καστελόριζο κλπ) αποτελούν όχι μόνο ένα αδίσταχτο κοινοβουλευτικό παιγνίδι, αλλά και συνειδητή προσπάθεια ενίσχυσης των εθνικιστικών και φασιστικών εφεδρειών του συστήματος. 

Για όλους αυτούς τους λόγους ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αποτελεί σύμμαχο, αλλά αντίπαλο και στην πάλη για τα δημοκρατικά δικαιώματα και τις ελευθερίες της εργατικής τάξης και της νεολαίας, στην αντιφασιστική πάλη. Η συνεπής ανάπτυξη του αγώνα για τις εργατικές λαϊκές ελευθερίες, τα δικαιώματα προσφύγων και μεταναστών, της αντιφασιστικής πάλης προϋποθέτει την αδιάλλακτη μάχη ενάντια στην κυβερνητική πολιτική, την άρνηση  για οποιαδήποτε πολιτική συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ ή τμήματά του, την αγωνιστική μετωπική παρέμβαση  στον κόσμο που συγκρούεται με την πολιτική του και αποδεσμεύεται από αυτόν, την κοινή δράση των μαχόμενων δυνάμεων της αριστεράς, το τράβηγμα των πλατύτερων δυνατών δυνάμεων στα πλαίσια του μαζικού κινήματος στην πάλη για τα δημοκρατικά δικαιώματα και τις ελευθερίες, την αντιφασιστική και αντιρατσιστική δράση. 

Συνολικά και με βάση το σύνολο των παραπάνω εξελίξεων (τα αδιέξοδα της κυβερνητικής πολιτικής, η συνεχιζόμενη οικονομική κρίση, η κρίση της ΕΕ και η ένταση των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών που εκφράζεται και στο «ελληνικό ζήτημα», αλλά και οι κοινωνικές αντιστάσεις) καθιστούν απρόβλεπτες  τις πολιτικές εξελίξεις. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ έχοντας ως προτεραιότητα την ανάπτυξη της λαϊκής πάλης πρέπει να προετοιμαστεί για όλα τα ενδεχόμενα.

7. Η διαμόρφωση και ο συσχετισμός των πολιτικών δυνάμεων

Η μνημονιακή αντιπολίτευση ελπίζει ότι ο κατήφορος του ΣΥΡΙΖΑ θα μεταφραστεί σε απογοήτευση και παραίτηση για τον κόσμο που πάλεψε και παλεύει και σε μία «εύκολη» εκλογική εναλλαγή. Η πραγματικότητα όμως είναι ότι η ΝΔ του Κ. Μητσοτάκη δεν  έχει διαμορφώσει ένα μαζικό ρεύμα ανόδου από την απογοήτευση του ΣΥΡΙΖΑ.Ο απογοητευμένος λαϊκός εργατικός κόσμος του ΣΥΡΙΖΑ δεν κοιτάει προς τα δεξιά διότι καταννοεί ότι η ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη κινείται σε μια υπεραντιδραστική νεοφιλελεύθερη κατεύθυνση, ευθυγράμμισης και στήριξης του κεφαλαίου και των δανειστών, μια «από δεξιά αντιπολίτευση»  στην κυβερνητική πολιτική (χιλιάδες απολύσεις στον δημόσιο τομέα, «νόμος και τάξη», πρωτοφανή αντικομμουνισμός, ακόμα πιο μαζικό ξεπούλημα όλων των δημόσιων αγαθών κλπ). 

Η επαναφορά του ΓΑΠ στο ΠΑΣΟΚ είναι ένα ακόμα δείγμα τους αντιδραστικού χαρακτήρα του κόμματος αυτού. Η απάντηση που θα δώσει στο δίλημμα «συμμαχία με την ΝΔ ή τον ΣΥΡΙΖΑ» αν αυτό επιβληθεί από τις συνθήκες (πχ αδυναμία να περάσει η «δεύτερη αξιολόγηση»), δεν έχει σε τίποτα να κάνει με τα λαϊκά συμφέροντα, αλλά με την στήριξη της κυρίαρχης πολιτικής ανάλογα με τις ανάγκες του κεφαλαίου και των διάφορων ιμπεριαλιστικών κέντρων.
Χρειάζεται να υπάρχει σταθερή κριτική και πολεμική στην ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, το ΠΟΤΑΜΙ, το κόμμα του Λεβέντη και το αστικό πολιτικό σύστημα συνολικά. Η μάχη ενάντια στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ πάντα να μπολιάζεται με την αντιμνημονιακή, αντιΕΕ, αντικαπιταλιστική ταξική κατεύθυνση, να στρέφεται ενάντια σε όλες τις κυβερνήσεις (παρούσα και προηγούμενες). Να μην μένει «κενό» απέναντι στην κάλπικη «δικομματική αντιπαράθεση» του ΣΥΡΙΖΑ, ούτε στην δήθεν αντιπολίτευση της ΝΔ και των άλλων αστικών μνημονιακών κομμάτων. 

Τέλος, συνεχίζονται οι ζυμώσεις στον ακροδεξιό χώρο, που συνολικά φαίνεται να είναι σε μια φάση αναδιάταξης. Η ΧΑ διατηρεί έναν σημαντικό πυρήνα και επιδιώκει να επενδύσει στο «προσφυγικό» δημιουργώντας ρατσιστικά αντανακλαστικά, όπως πρόσφατα με αφορμή και την εκπαίδευση των προσφυγόπουλων. Για μια ακόμα φορά αποδεικνύει την βαρβαρότητα του φασισμού, τον πόλεμο ενάντια στους αδύναμους και τους φτωχούς, την εξυπηρέτηση των μεγάλων συμφερόντων.

Όμως και παρά τη συνεχόμενη αβάντα και από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και από τους «θεσμούς» προς την ΧΑ, η συνεχής κινητοποίηση του αντιρατσιστικού και αντιφασιστιστικού κινήματος και η πρωτοφανής αλληλεγγύη του απλού κόσμου προς τους πρόσφυγες όχι μόνο έχει φράξει το δρόμο στην ανάπτυξη των νεοναζί, αλλά τους οδηγεί και σε εσωτερική κρίση. 

Παράλληλα νέες ακροδεξιές και φασιστικές δυνάμεις εμφανίζονται («Ελλήνων Συνέλευσις» κλπ), καθώς μέσα στην κρίση ενισχύεται ο ανορθολογισμός, ο εθνικισμός και η κάθε είδους πατριδοκαπηλεία, ο θρησκευτικός φανατισμός και η ισλαμοφοβία, ο κάθε είδους αντιανθρωπισμός. 

Το πιο επικίνδυνο από όλα είναι η τάση του αστικού πολιτικού συστήματος να ξεπλύνει και να εντάξει την ΧΑ στο «επίσημο πολιτικό σύστημα» στο όνομα της «ενσωμάτωσής της». Από τις πρόσφατες δηλώσεις Παρασκευόπουλου, τις προτάσεις πολιτικής συνεργασίας του ΛΑΟΣ, έως τα παλαιότερα savoir vivre της πρώην προέδρου της Βουλής Ζ. Κωνσταντοπούλου και την σταθερή προβολή της στην ΕΡΤ, φαίνεται ότι υπάρχουν δυνάμεις που έχουν την εγκληματική αντίληψη της «ενσωμάτωσης» των φασιστών στο αστικό πολιτικό σύστημα για την εξυπηρέτηση των επιδιώξεων τους. 

Χρειάζεται σταθερό συνολικό μέτωπο στις δυνάμεις αυτές, πολιτικό, ιστορικό και πολιτιστικό. Να αποκαλύπτεται ο βαθιά ταξικός τους ρόλος ως δυνάμεων του συστήματος. Η πάλη για λαϊκή κυριαρχία, για ρήξη έξοδο από την ΕΕ, για ανεξαρτησία από τους ιμπεριαλιστικούς μηχανισμούς, να γίνεται από ταξικές και διεθνιστικές θέσεις,  αναδεικνύοντας τον ιστορικό τους ρόλο ως δυνάμεων της πατριδοκαπηλείας και του  εθνικισμού.

8. Η κατάσταση μέσα στους εργαζόμενους και το κίνημά τους παραμένει δύσκολη. Η αμηχανία και η απογοήτευση σημαντικών τμημάτων των εργαζόμενων συνυπάρχουν με την οργή, την διάψευση, τα αδιέξοδα -χωρίς όμως να συμφωνούν με την κυβερνητική πολιτική, να στρέφονται δεξιά / ακροδεξιά ή να δέχονται την  μνημονιακή κόλαση σαν οριστικά αναπόφευκτη. Παράλληλα οι «από πάνω» έχουν σημαντικά προβλήματα να περάσουν το νέο αντεργατικό πακέτο. Δεν μπορούν να υπερβούν την πολιτική τους κρίση και τον κίνδυνο μιας γρήγορης φθοράς. Για αυτό και παραμένει ανοιχτό το ενδεχόμενο των εκλογών «αν δεν κλείσει η αξιολόγηση». Κρίσιμα ορόσημα για την επιτάχυνση των εξελίξεων είναι ο Απρίλης όπου οι δανειακές ανάγκες, αλλά και οι εκλογές σε κρίσιμες χώρες της Ευρώπης θα οξύνουν τον εκβιασμό.

Συμπερασματικά, ούτε η κυρίαρχη τάξη έχει καταφέρει να ξεπεράσει την πολύπλευρη κρίση της με τον ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση, ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση έχει καταφέρει να σταματήσει τις αντιδράσεις του κόσμου. Μάλιστα το τελευταίο χρονικό διάστημα εμφανίστηκαν ορισμένοι σημαντικοί αγώνες οι οποίοι είχαν και ένα ορισμένο αποτέλεσα στην ανάσχεση πλευρών της επίθεσης (λχ ναυτεργάτες με υποχώρηση της κυβέρνησης στο φορολογικό). Φαίνεται δηλαδή ότι οι αποφασιστικοί διεκδικητικοί αγώνες μπορούν να δημιουργούν ρωγμές, ότι η πολική φθορά και η σχετική αδυναμία της κυβέρνησης μπορεί να μεταφραστεί σε οφέλη για το κίνημα, να δημιουργούνται όροι εργατικής λαϊκής αντεπίθεσης. 

9. Όλες οι παραπάνω εξελίξεις σε συνδυασμό με την ρατσιστική και αποτυχημένη πολιτική της ΕΕ και της κυβέρνησης στο προσφυγικό δημιουργούν σοβαρότατα προβλήματα. Ο Τσίπρας συνδέει ανοιχτά την εφαρμογή της συμφωνίας ΕΕ-Τουρκίας για τους πρόσφυγες με την προσδοκία οικονομικών ανταλλαγμάτων. Μετατρέπει τους πρόσφυγες σε πιόνια σε μια βρόμικη διαπραγμάτευση και σε μία ρατσιστική πολιτική, φτιάχνοντας το έδαφος για την εμφάνιση ακροδεξιών «αγανακτισμένων κατοίκων». Και μόνο οι ντροπιαστικές εικόνες από χιλιάδες πρόσφυγες να ξεπαγιάζουν με κίνδυνο της ζωής τους στις σκηνές στα άθλια στρατόπεδα αποτελούν αδιάψευστους μάρτυρες αυτής της αποτυχίας. Η απόρριψη των αιτήσεων για άσυλο χιλιάδων προσφύγων, ο υποχρεωτικός εγκλωβισμός στα νησιά, οι διαρκείς «επαναπροωθήσεις» δημιουργούν ένα εφιαλτικό τοπίο.

Οι αντιδραστικές δυνάμεις –ιδιαίτερα στα νησιά (τοπικό κεφάλαιο, όπως οι ξενοδόχοι στην Λέσβο,δήμαρχοι και περιφερειάρχες, εκκλησία, βουλευτές των αστικών κομμάτων), χέρι-χέρι με την ΧΑ επιχειρούν να οικοδομήσουν ένα «λαϊκό», ρατσιστικό και φασιστικό ρεύμα. Οι δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ έδωσαν με πολύ μεγάλη αυτοθυσία την δύσκολη αυτή μάχη. Αντέκρουσαν την ρατσιστική προπαγάνδα του μίσους. Έπαιξαν πρωταγωνιστικό ρόλο στην συσπείρωση και την πάλη μέσα από το μαζικό κίνημα. Πήραν πρωτοβουλίες για την κοινή δράση της αριστεράς.

Πρόβαλλαν την ανάγκη να καταγγελθεί η ρατσιστική συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας-Ελλάδας, για ανοιχτά σύνορα για τους πρόσφυγες και τους μετανάστες, για εξασφάλιση αξιοπρεπούς στέγης και τροφής, για εκπαίδευση και υγεία, που αποτελούνκαι την μόνη λύση.Μπήκαν μπροστά για το δικαίωμα των προσφυγόπουλων στην εκπαίδευση.

10. Ιδιαίτερη προσοχή χρειάζεται η απόπειρα παρέμβασης αντιδραστικών,  εθνικιστικών και φασιστικών κύκλων στις περιοχές της μειονότητας με στόχο την όξυνση των θρησκευτικών και εθνικιστικών αντιθέσεων στην περιοχή. Χαρακτηριστικά η προσπάθεια της ΧΑ να ανοίξει γραφεία στην Ξάνθη.

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα παλέψει αποφασιστικά ενάντια στις δυνάμεις αυτές. Ενάντια στον εθνικισμό του «δικού μας έθνους», τις όποιες διακρίσεις. Για την κοινή πάλη των εργαζόμενων και του λαού ανεξάρτητα από εθνικότητα, θρήσκευμα, γλώσσα. Για πλήρη δικαιώματα στην μειονότητα, συμπεριλαμβανομένου του δικαιώματος του αυτοπροσδιορισμού. 

Θα δώσει την μάχη από τη σκοπιά των δυνάμεων της αριστεράς και του διεθνισμού με πλήρη ανεξαρτησία από τα κράτη (ελληνικό και τουρκικό) και τους μηχανισμούς τους, ενάντια στον εθνικισμό και τον θρησκευτικό φανατισμό από όπου και αν προέρχεται.

11. ΟΙ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

Το ΚΚΕ βαδίζει προς το 20ό Συνέδριο χωρίς να υιοθετεί γραμμή σύγκρουσης και αντικαπιταλιστικό ανατρεπτικό πλαίσιο στόχων, αρνούμενο οποιαδήποτε πρόταση για κοινή δράση. Παγιώνεται μια κατάσταση όπου «το ΚΚΕ σταθεροποιείται», χωρίς να κάνει άλμα. Κάνει κάποιες οριακές αναπροσαρμογές στην τακτική του (πχ πιο ανοιχτό στα καλέσματά του / σχετική υποβάθμιση του ΠΑΜΕ στα μαζικά καλέσματα) εξαιτίας και της πίεσης από την βάση του. Απαιτείται από την πλευρά μαςπιο συγκροτημένη, και από αριστερά, αντιμετώπιση της πολιτικής του αντίληψης και πρακτικής με επιμονή στην αναγκαία κοινή δράση στο κίνημα. 

Η ηγεσία της ΛΑΕ, από την άλλη πλευρά επιμένει στην πολιτική πρόταση του «αντιμνημονιακού, δημοκρατικού μετώπου», που μάλιστα το προσδιορίζει σαν μέτωπο ΛΑΕ-ΠΛΕΥΣΗ-ΑΝΤΑΡΣΥΑ και άλλων «αντιμνημονιακών δυνάμεων». Επαναλαμβάνει τα σενάρια μίας «άλλης» αριστερής κυβέρνησης, ενώ δεν κόβει αποφασιστικά τον ομφάλιο λώρομε κέντρα του συστήματος στο κράτος και τον συνδικαλισμό. Τα παραπάνω οδηγούν πολλά μέλη της ΛΑΕ να έχουν όλο και λιγότερη εμπιστοσύνη στην ηγεσία τους και είναι πρόθυμα σε κοινή δράση με τις δυνάμεις μας σε εργατικούς χώρους και γειτονιές. 

Οι χυδαίες επιθέσεις και η λάσπη απέναντι σε στελέχη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και της ΛΑΕ, από την ΠΛΕΥΣΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, η διαρκής προβολή και στήριξή της από ορισμένα αστικά μέσα και κέντρα, το συνολικό πολιτικό πλαίσιο και η πρακτική της, επιβεβαιώνουν ότι αυτό το μόρφωμα δεν έχει σχέση με την πολιτική και την ηθική της αριστεράς. Η πολιτική απεύθυνση προς την «Πλεύση» με μοναδικό σκοπό την εκλογική ενίσχυση για την είσοδο στη Βουλή συνιστά εκλογικίστικη τακτική χωρίς αρχές. 

Δ. Η δράση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ το επόμενο χρονικό διάστημα
Η δράση στο κίνημα και τους αγώνες

12. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ βρίσκεται σε μία καμπή. Το προηγούμενο διάστημα ο κόσμος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ έδωσε σημαντικές μάχες, όμως η συνολική πολιτική και οργανωτική της λειτουργία και παρέμβαση είναι τελείως αναντίστοιχη με τις ανάγκες. Οι δυσκολίες στην ανάπτυξη του κινήματος, τα αδιέξοδα και  οι τάσεις απογοήτευσης αριστερού κόσμου επηρεάζουν και τις δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Πάνω στην βάση των προβλημάτων αυτών δημιουργούνται μέσα στην αριστερά διάφορες, είτε τάσεις που πιέζουν για «ρεαλιστική προσαρμογή», είτε τάσεις «απόσυρσης» από τον πολιτικό αγώνα για την ανατροπή, στο όνομα της «ιδεολογικής καθαρότητας» και της «κομματικής οικοδόμησης».

Με τις αποφάσεις του το ΠΣΟ πρέπει να ανταποκριθεί στην δικαιολογημένη απαίτηση του κόσμου της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, που νοιώθει ότι η αντιμετώπιση των δυσκολιών της πάλης και η αξιοποίηση των δυνατοτήτων απαιτεί πολύ καλύτερη και σταθερότερη οργάνωση, παράλληλα με την διατύπωση και συλλογική κατάκτηση ενός σχεδίου που να οδηγεί με ορατό τρόπο στην αλλαγή των κοινωνικών και πολιτικών συσχετισμών και να δίνει  διέξοδο στις τάσεις απογοήτευσης που υπάρχουν. 

Το ερώτημα στον κόσμο δεν είναι το αν πρέπει να παλέψουμε ενάντια στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και όλο το αστικό μνημονιακό μπλοκ, αλλά ποια δύναμη μπορεί να το κάνει, ποιος μπορεί να μπει μπροστά και με ποια προοπτική. Το ζήτημα της συγκέντρωσης δυνάμεων στον αγώνα για την ανατροπή, αποκτά καθοριστικό ρόλο για τις επερχόμενες μάχες.  

Η διέξοδος μπορεί να έρθει από την αντικαπιταλιστική αριστερά. Το πώς μπορούμε να ανταποκριθούμε σε αυτή την πρόκληση και να εμπνεύσουμε μια αντεπίθεση του κινήματος και της αριστεράς είναι το καίριο ζήτημα της περιόδου.

13. Με βάση αυτές τις εκτιμήσεις οι κεντρικοί άξονες της πολιτικής και οργανωτικής μας παρέμβασης ως ΑΝΤΑΡΣΥΑ πρέπει να είναι οι παρακάτω:

Πρώτο μας μέλημα είναι η διάταξη των δυνάμεών μας στις μάχες που έρχονται και πρώτα στο εργατικό κίνημα.

• Οργανώνουμε, στηρίζουμε και συντονίζουμε τους αγώνες. Επιδιώκουμε ένα ανώτερο περιεχόμενο διεκδικήσεων. Δεν φτάνει απλώς να υπερασπιζόμαστε «τα κεκτημένα». Παλεύουμε για να βελτιώσουμε την ζωή μας, να πάρουμε  πίσω αυτά που μας πήραν, για τις σύγχρονες ανάγκες και τα δικαιώματά μας. Η πάλη ενάντια στα μνημόνια, παλιά και νέα, και τις αντιδραστικές καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις, «βγάζει» μάχες και μέτωπα σε όλους τους εργατικούς χώρους. Μάχες για προσλήψεις σε όλες τις δημόσιες υπηρεσίες. Μάχες για αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις, ενάντια στην απληρωσιά και τα κλεισίματα-«κανόνια» που έχουν πάρει τρομερές διαστάσεις στον ιδιωτικό τομέα και θα ενταθούν με βάση και την διευθέτηση των «κόκκινων δανείων». Μάχες ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις και για κρατικοποιήσεις-επανακρατικοποιήσεις χωρίς αποζημίωση για τους μεγαλομέτοχους, με αιχμές το νερό, το ρεύμα, τις τράπεζες, τις συγκοινωνίες. Για  γενικευμένη «σεισάχθεια» με σβήσιμο των χρεών για τους άνεργους, τους φτωχούς κλπ.

Ιδιαίτερη προσοχή χρειάζεται στην συμμετοχή και ενίσχυση των επιτροπών αγώνα ενάντια στους πλειστηριασμούς και προσπάθεια προκειμένου αυτές να αποκτήσουν γενικότερο περιεχόμενο παρέμβασης και δράσης που να αγκαλιάζει τα ζητήματα προάσπισης των κοινωνικών αγαθών, ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις κλπ. 

Επιπλέον το επόμενο διάστημα αναμένονται άλλοι 40.000 εργαζόμενοι στο δημόσιο και στους ΟΤΑ με το καθεστώς της κοινωφελούς εργασίας καιχρειάζεται να προγραμματίσουμε την παρέμβαση μας προκειμένου τα πρωτοβάθμια Σωματεία των Δήμων να συναντηθούν με αυτό το δυναμικό και να συμβάλλουν στη συγκρότηση επιτροπών αγώνα των ελαστικά εργαζόμενων με στόχο να γίνουν μέλη των Σωματείων, αλλά και τον γενικότερο συντονισμό τους για μόνιμη και σταθερή δουλειά. 

- Στηρίζουμε όλες τις προσπάθειες οργάνωσης/κλιμάκωσης των αγώνων και συντονισμού από τα κάτω κόντρα στη συνδικαλιστική γραφειοκρατία. Είμαστε ριζικά αντίθετοι στα δικαστικά πραξικοπήματα, στον διορισμό διοίκησης στο  ΕΚΑ. Καταδικάζουμε την στάση των δυνάμεων που στηρίζουν το πραξικόπημα (ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ-ΜΕΤΑ), που σε  συνδυασμό με τον επερχόμενο συνδικαλιστικό νόμο έχουν στόχο να παραλύσουν κάθε δυνατότητα αντίστασης. Παλεύουμε για συνδικάτα ταξικά, χωρίς καμιά παρέμβαση από το κράτος. 

- Συνδέουμε στενά τους στόχους πάλης του εργατικού και λαϊκού κινήματος με  τους ευρύτερους πολιτικούς στόχους της ανατροπής, βάζοντας στην πρώτη γραμμή τα ζητήματα των εθνικοποιήσεων με εργατικό έλεγχο, της διαγραφής του χρέους, της ρήξης/εξόδου από ευρώ/ΕΕ, με μια συνολική πολιτική ρήξης με τους “δανειστές” και την ΕΕ, και σε όλο το αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

• Ανοίγουμε με συγκροτημένο τρόπο την συζήτηση για μια κίνηση για την ταξική ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος. Παρά  την μεγάλη καθυστέρηση και την δικαιολογημένη κριτική γύρω από αυτό, αποτελεί μεγάλη ανάγκη και δυνατότητα για την συσπείρωση μάχιμων δυνάμεων του εργατικού κινήματος.

14. Η μάχη ενάντια στον πόλεμο ρατσισμό, το φασισμό

Μπροστά στις εξελίξεις, η συγκρότηση ενός μεγάλου αντιιμπεριαλιστικού, αντιπολεμικού, διεθνιστικού κινήματος αποτελεί πρωταρχική ανάγκη επιβίωσης των λαών και πρωταρχικό καθήκον των μαχόμενων αριστερών δυνάμεων. Με σαφή τοποθέτηση για τον αντιδραστικό, επικίνδυνο ρόλο των αστικών τάξεων της περιοχής και την προώθηση της συνεργασίας και κοινής πάλης των λαών. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ πρέπει να αναβαθμίσει την παρέμβασλη της στο μέτωπο αυτό. Να βαθύνει τις θέσεις της για τα ζητήματα των ιμπεριαλιστικών και αστικών ανταγωνισμών στην περιοχή (ελληνοτουρκικά, κυπριακό, κλπ). Να προβάλλει πιο ισχυρά  στόχους όπως : 

Την ανεξαρτησία των χωρών της περιοχής από όλα τα ιμπεριαλιστικά κέντρα. Έξω το ΝΑΤΟ από την περιοχή, κλείσιμο των αμερικάνικων βάσεων. Αγώνας για την ανατροπή της αντιδραστικής, τυχοδιωκτικής πολιτικής της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Την πάλη ενάντια στις αστικές τάξεις Ελλάδας και Τουρκίας. Τόσο ενάντια στον αντιδραστικό άξονα Ελλάδας- Κύπρου-Αιγύπτου  με το κράτος – τρομοκράτη του Ισραήλ και την πρωτοκαθεδρία των ΗΠΑ, όσο και την αντιδραστική αναθεώρηση συνθηκών και συνόρων που επαγγέλλεται η κυβέρνηση Ερντογάν και η τουρκική αστική τάξη.

Τη πλήρη αντίθεση στην κλιμάκωση των στρατιωτικών εξοπλισμών, και την μείωση και κατάργηση τους. Την ανάκληση κάθε στρατιωτικής δύναμης που βρίσκεται εκτός συνόρων. Την κατάργηση των «φρακτών», την κατοχύρωση δικαιωμάτων των προσφύγων, των μεταναστών. Την υπεράσπιση κάθε αγωνιστή/τριας στις χώρες αυτές, την κοινή πάλη για τα δημοκρατικά δικαιώματα συνολικά. Την απόκρουση εθνικιστικών και φιλοπόλεμων αντιλήψεων, τον συντονισμό του αγώνα των λαών της περιοχής. 

Σε αυτή την κατεύθυνση πρέπει: 

- να οργανωθεί  η μόνιμη και σταθερή συνεργασία με τις τούρκικες και κούρδικες οργανώσεις και η ανάληψη κοινών πρωτοβουλιών.
- Να προωθηθεί το ζήτημα της διεθνούς διάσκεψης, που έχουμε αποφασίσει. 
- Βήμα προς αυτή την κατεύθυνση είναι η στήριξη-συμμετοχή της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στο συλλαλητήριο στις 28 Γενάρη στη Ρηγίλης.

15. Ταυτόχρονα έχουμε το μέτωπο ενάντια στο ρατσισμό και για αλληλεγγύη στους πρόσφυγες, για να τσακίσουμε τους φασίστες της ΧΑ. Με την μεγάλη διαδήλωση πέρυσι στον Έβρο αναδείξαμε το «σύνορα ανοιχτά», σήμερα παλεύουμε για «πόλεις ανοιχτές» στους πρόσφυγες και κλείσιμο των στρατοπέδων-κολαστήριων. Συνεχίζουμε και κλιμακώνουμε την παρέμβασή της στο θέμα των προσφύγων με άξονα την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των προσφύγων για  αξιοπρεπή διαμονή, εκπαίδευση, υγεία, την κατάργηση των στρατοπέδων συγκέντρωσης ανοικτών και κλειστών, την ελεύθερη διακίνηση σε όλη τη χώρα και το εξωτερικό, την πάλη ενάντια στην συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας-Ελλάδας.

Στην κατεύθυνση αυτή:

• Στηρίζουμε τα συλλαλητήρια στις 18 Μάρτη στην Ομόνοια, στην Αθήνα και σε πολλές πόλεις, και παλεύουμε να γίνουν υπόθεση του μαζικού κινήματος και των ίδιων των προσφύγων, να πάρουν ευρύτερα ενωτικά χαρακτηριστικά. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα απευθυνθεί στις μαχόμενες δυνάμεις της αριστεράς για την στήριξη των κινητοποιήσεων αυτών, και την συγκέντρωση στην Ομόνοια, με αντιρατσιστικό, αντιπολεμικό, αντιφασιστικό χαρακτήρα,  και την συμβολή τους στην από κοινού οργάνωση από τους μαζικούς φορείς, τα σωματεία, τις αντιρατσιστικές και αντιφασιστικές συλλογικότητες κλπ που καλούν.
• Υλοποιούμε την απόφαση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ για περιοδείες στα νησιά και τα άλλα στρατόπεδα συγκέντρωσης.
• Ενισχύουμε την παρουσία της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στην δίκη της ΧΑ, μέτωπο που μπορεί να επιτευχθεί κοινή δράση και με το ΚΚΕ. Οι δράσεις της ΚΕΕΡΦΑ και της Πολιτικής Αγωγής στη δίκη της ΧΑ, οι συντονισμοί του μαζικού κινήματος όπως ο συντονισμός των συλλογικοτήτων,  δείχνουν τις μεγάλες δυνατότητες που ανοίγονται και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ πρέπει να τις στηρίξει πολύ πιο ουσιαστικά.
•  Ενισχύουμε και κεντρικά την αυτοτελή της παρέμβαση στην μειονότητα, συμβάλλοντα  στο να λυθούν με συντροφικό τρόπο και τα προβλήματα που εμφανίστηκαν, με συγκεκριμένες πρωτοβουλίες (πχ περιοδεία στην Ξάνθη κλπ).

16. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα συμβάλλει στην ανάπτυξη της αντιΕΕ δράσης, σε μια περίοδο που η κρίση της ΕΕ βαθαίνει και η κριτική και η αντίθεση στην ΕΕ, η προοπτική της ρήξης / εξόδου από την ΕΕ υιοθετείται από ευρύτερα λαϊκά στρώματα. Στηρίζουμε την ΔΙΕΕΞΟΔΟ και συμβάλλουμε στην ανάπτυξη της δράσης της, στην παραπέρα οικοδόμησή της, στην σύνδεσή της με τα πολιτικοσυνδικαλιστικά μας σχήματα, στην αξιοποίηση των  επεξεργασιών της για παρέμβαση στο μαζικό κίνημα και τους αγώνες, και στην επιτυχία της συνέλευσής της.

17. Αναπτύσσουμε την παρέμβασή μας στο ζήτημα της πάλης για τα δημοκρατικά δικαιώματα και τις ελευθερίες που αναδεικνύεται εκ των πραγμάτων σε σοβαρό κόμβο την περίοδο. Για αυτό χρειάζεται άμεσα να συγκροτηθεί σχετική επιτροπή της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, και να παρθούν αντίστοιχες πρωτοβουλίες.

18. Αγροτικό. Η κατάσταση της μικρομεσαίας αγροτιάς χειροτερεύει σημαντικά καθώς τα μνημονιακά μέτρα δρουν σήμερα σωρευτικά (ασφαλιστικές εισφορές, φορολογικό, υποθήκευση στις τράπεζες, εξωφρενικό κόστος ρεύματος και νερού κα). Για αυτό πρέπει να στηριχτεί ολόπλευρα η δουλειά που έχει ανοίξει από τους συντρόφους μας  για την συγκρότηση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, την οργανωμένη πολιτική παρέμβαση στους αγώνες που έρχονται και και την συγκρότηση της αντικαπιταλιστικής  αντιΕΕ κίνησης «σπορά» στον αγροτικό χώρο.
19. Δυναμώνουμε την παρέμβασή μας στον χώρο της νεολαίας. Συμβάλλουμε στην ανάπτυξη των αγώνων απέναντι στο «νέο λύκειο» των ταξικών και εξεταστικών  φραγμών, των καταρτίσεων, της αγοράς. Παλεύουμε για μόνιμη και σταθερή δουλειά ενάντια στην ελαστική εργασία (voucher, κοινωφελή, πρακτική άσκηση κλπ ) χωρίς διακρίσεις παλιών νέων. Να καταργηθεί εδώ και τώρα η διαφορετική αμοιβή για τους νέους.

Ε. Αναπτύσσουμε την συνολική πολιτική παρέμβαση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ με όχημα την «πολιτική πρωτοβουλία» της

20. Για να είναι αποτελεσματική όλη αυτή η προσπάθεια,  απαραίτητες είναι οι πρωτοβουλίες κοινής δράσης μέσα στο κίνημα. Η ανάγκη «εναιομετωπικής» παρέμβασης στα πλαίσια ενός «αγωνιστικού μετώπου ρήξης και ανατροπής», αναγνωρίζεται σήμερα εκτός από την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και από τις περισσότερες αριστερές δυνάμεις. Δημιουργεί δυναμική, αναπτερώνει το ηθικό των αγωνιστών και βοηθάει το κόσμο που «σπάει» από τον ΣΥΡΙΖΑ να μείνει ενεργός αγωνιστής της αριστεράς και του κινήματος. Έτσι έχουμε τη δυνατότητα και να πετυχαίνουμε νίκες σε κρίσιμα μέτωπα αναγκάζοντας την κυβέρνηση σε υποχωρήσεις και να σπάμε την απογοήτευση και την ηττοπάθεια.

Ταυτόχρονα, προετοιμάζει τις απαντήσεις στο ερώτημα «ποιος θα τα κάνει όλα αυτά» - η αναμονή των εκλογών  ή ο ίδιος ο κόσμος που οργανώνεται για να παλέψει. Γι’ αυτό το επόμενο διάστημα χρειάζεται να επιμείνουμε στην προώθηση της πολιτικής συζήτησης που να ξεκαθαρίζει πάνω σ’ αυτά τα ζητήματα. Σ’ αυτή τη συζήτηση η ΑΝΤΑΡΣΥΑ μπαίνει με βάση το αντικαπιταλιστικό της πρόγραμμα με στόχο αυτό να γίνει κτήμα όλο και πλατύτερων κομματιών της εργατικής τάξης και της αριστεράς.

21. Τι είναι η πολιτική πρωτοβουλία;

Σε αυτή την κατεύθυνση η ΑΝΤΑΡΣΥΑ με την απόφαση του ΠΣΟ καταθέτει την πολιτική της πρόταση για τον κοινό βηματισμό, τον διάλογο και τη πολιτική συνεργασία, των δυνάμεων της αντικαπιταλιστικής, αντιιμπεριαλιστικής, αντιΕΕ αριστεράς και τις πολύμορφες δυνάμεις που κινούνται σε λογική ανατροπής και έρχονται σε ρήξη με τις λογικές της διαχείρισης του συστήματος. 

Η πρόταση αυτή ανταποκρίνεται στις ανάγκες του μαχόμενου κόσμου και στις αναζητήσεις όλο και περισσότερων δυνάμεων που κατανοούν τα αδιέξοδα των κάθε είδους «μισών απαντήσεων» και κινούνται στην κατεύθυνση της πάλης για την ανατροπή της επίθεσης και των φορέων της, αναζητούν την αντικαπιταλιστική προοπτική. 

Υλοποιεί τις αποφάσεις της 3^ης Συνδιάσκεψης, για τους δρόμους οικοδόμησης του «αντικαπιταλιστικού μετώπου», ανάμεσα στους οποίους βλέπαμε (παρ 20.iii) «πρωτοβουλίες για τον διάλογο, τον κοινό βηματισμό και την πολιτική συνεργασία όλων των δυνάμεων της αντικαπιταλιστικής, αντιϊμπεριαλιστικής, αντιΕΕ αριστεράς και των πολύμορφων δυνάμεων που κινούνται σε λογική ρήξης και  ανατροπής, των δυνάμεων που έρχονται στον ένα ή τον άλλο βαθμό σε ρήξη με τις λογικές της διαχείρισης, με στόχο τη συσπείρωση δυνάμεων για την ανατροπή της επίθεσης και την ενίσχυση των δυνάμεων του αντικαπιταλιστικού μετώπου/πόλου». 

Η πρόταση αρθρώνεται σε 3 πλευρές: την κοινή δράση στο κίνημα, τον διάλογο και την κατάληξη σε πολιτική συνεργασία, στο βαθμό που θα κατακτηθεί η αναγκαία συμφωνία. 

Η πρόταση της πολιτικής συνεργασίας έχει συγκεκριμένο πλαίσιο στόχων, το οποίο και περιγράφεται στο αντίστοιχο κείμενο (βλ. συνημμένο) και πηγάζουν από την απόφαση της 3^ης Συνδιάσκεψης.

• Η «πρωτοβουλία» πρέπει να  εκδηλωθεί κυρίως από τα κάτω, συνενώνοντας τις διάφορες πλευρές της δράσης μας, δηλαδή την παρέμβασή μας στο αγωνιστικό μέτωπο, τα πολιτικοσυνδικαλιστικά σχήματα, τα συνολικά επιμέρους πολιτικά μέτωπα και τον διάλογο, ξεπερνώντας μονομέρειες που μας χαρακτήρισαν σε μια προηγούμενη περίοδο.
•  Η πολιτική πρωτοβουλία έχει καθορισμένο χαρακτήρα. Δεν είναι πρόταση για την δημιουργία ενός «άλλου» μετώπου, πολύ περισσότερο υπέρβασης της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Αποτελεί  πολιτική πρόταση, για κοινό βηματισμό,  διάλογο και πολιτική συνεργασία, των δυνάμεων της αντικαπιταλιστικής, αντιιμπεριαλιστικής, αντιΕΕ αριστεράς και των δυνάμεων της ανατροπής.

22. Η πρόταση απευθύνεται σε όλο τον μαχόμενο κόσμο της αριστεράς. Στις δυνάμεις που παλεύουν για την ανατροπή της επίθεσης, της ΕΕ, του κεφαλαίου. Που αναζητούν αντικαπιταλιστική διέξοδο. Αντιπαρατίθεται με λογικές ενδιάμεσων λύσεων φιλολαϊκής διαχείρισης του καπιταλισμού, ή άρνησης του αγώνα για την ανατροπή και την αντικαπιταλιστική πάλη στο σήμερα. Με δυνάμεις που κινούνται στα όρια των λογικών αυτών (ΛΑΕ, ΚΚΕ) με βάση τις αποφάσεις της 3^ης Συνδιάσκεψης, συνεχίζουμε να απευθύνουμε πρόταση κοινής δράσης και διαλόγου σε όλες τις μάχες της περιόδου.

Σε αυτή την κατεύθυνση το δυναμικό και οι τοπικές επιτροπές της ΑΝΤΑΡΣΥΑ:

• Οργανώνουμε συζητήσεις διαλόγου στις γειτονιές. Στις εκδηλώσεις αυτές επιδιώκουμε να κάνουμε συγκεκριμένη πρόταση σε κάθε περιοχή για συμβολή των δυνάμεων και των αγωνιστών αυτών στην δημιουργία «επιτροπών αγώνα» από τις υπάρχουσες ή νέες συλλογικότητες που θα δώσουν πιο αποτελεσματικά και συγκροτημένα την μάχη ενάντια στην επίθεση ή άλλες μορφές συσπείρωσης ανάλογα και με τις δυνάμεις.
• Προωθούμε την πρόταση σε συνδικαλιστές, διανοούμενους, αγωνιστές των τοπικών κινημάτων και οργανώνουμε και ξεχωριστές συζητήσεις μαζί τους. Στις συζητήσεις αυτές εξηγούμε και προπαγανδίζουμε την ανάγκη συσπειρώσεων στα βασικά μέτωπα που έχουμε επιλέξει (πχ εργατικό).
• Προτείνουμε την ενίσχυση / ένταξη (ή και  μετασχηματισμό με την συμμετοχή τους) στα πολιτικοσυνδικαλιστικά μορφωματα στα οποία συμετέχουμε. Η μάχιμη συμμετοχή αυτού του κόσμου σε τέτοια σχήματα αποτελεί δρόμο και για να μην «πάει σπίτι του», αλλά και ουσιαστική πλευρά της οικοδόμησης του πόλου σύμφωνα με τις αποφάσεις μας.
• Ειδικό θέμα που θα πρέπει να τεθεί και να συζητηθεί είναι η συμμετοχή τους στην ΔΙΕΕΞΟΔΟ.
• Προτείνουμε την συνέχιση του διαλόγου με κοινά αποφασισμένη θεματολογία πάνω στα ζητήματα που θέτει η πολιτική μας πρόταση ή άλλα που θα αποφασιστούν από κοινού. 
• Προχωράμε σε κύκλο συναντήσεων με τις άλλες πολιτικές δυνάμεις για την προώθηση της πρότασης πολιτικής συνεργασίας.

Όλη αυτή η διαδικασία θα πρέπει να έχει ορατή κατάληξη, που θα την εξετάσουμε ανάλογα και με τα αποτελέσματα της πρωτοβουλίας.

23. Ο δεύτερος άξονας είναι η προσπάθεια αυτοτελούς πολιτικής εξόρμησης και οργανωτικής συγκρότησης των δυνάμεων της ίδιας της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

• Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ χρειάζεται άμεσα να βγει προς τα έξω συγκροτημένα με την πολιτική της με εξόρμηση στους εργαζόμενους με βάση τις εξελίξεις με προκήρυξη / αφίσα για πανελλαδική καμπάνια. Η ΚΣΕ έχει την ευθύνη να πάρει μέτρα στην κατεύθυνση αυτή ώστε να οργανωθεί πανελλαδικά ξεπερνώντας τις σοβαρές ανεπάρκειές της στην μάχιμη οργάνωση των Τοπικών Επιτροπών.

Βασικές πλευρές αυτής της πορείας, όπως την έχουμε έως τώρα συζητήσει, είναι οι παρακάτω:

• Πρώτα από όλα η οργάνωση της λειτουργίας των Τοπικών και Κλαδικών της Επιτροπών με συχνές και απλές διαδικασίες που διευκολύνουν τη συμμετοχή και συντροφική συζήτηση με σεβασμό και αναλογική εκπροσώπηση των διαφορετικών απόψεων στο εσωτερικό της, με επιμονή στην συνέλευση, με αποφασιστική λειτουργία, σταθερή λειτουργία των συντονιστικών και συγκεκριμένο κινηματικό πολιτικό σχεδιασμό ανά τοπική, ξεπερνώντας την κατάσταση που οι ΤΕ συνεδριάζουν χωρίς να αποφασίζουν ή στην καλύτερη περίπτωση  να έχουν έναν αποσπασματικό σχεδιασμό με βάση την συγκυρία.
• Εξωστρεφή παρέμβαση με στόχο να κερδίσουμε στις γραμμές μας καινούριο κόσμο (καμπάνια εγγραφής νέων μελών κλπ). Αλληλένδετη με αυτά είναι η προσπάθεια των ΤΕ και ΚΕ να γίνουν σημεία αναφοράς για την κοινή δράση και τη πολιτική συζήτηση στην περιοχή τους.

- Συγκρότηση των επιτροπών της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και συγκεκριμένα οργανωτική, συνδικαλιστική, χώρου/ κινήσεων πόλης, γραφείο τύπου, προσφυγικό / μεταναστευτικό, εκπαίδευσης / νεολαίας, προγράμματος.

• Η οργανωτική εμπλοκή όλων των μελών του ΠΣΟ  και παραπέρα του κόσμου της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ώστε να γίνονται έμπρακτα βήματα στην «ενιαίας, μετωπικής  ΑΝΤΑΡΣΥΑ».
• Προετοιμασία κύκλου εκδηλώσεων της ΑΝΤΑΡΣΥΑ για τα 100 χρόνια από τον Οκτώβρη και με διεθνείς συμμετοχής. Η ΚΣΕ αναλαμβάνει να συζητήσει έγκαιρα και να οργανώσει την παρέμβαση αυτή.
• Το ΠΣΟ αναθέτει στην ΚΣΕ να έχει επεξεργαστεί μέχρι το επόμενο ΠΣΟ πρόταση για την δημόσια παρουσία της ΑΝΤΑΡΣΥΑ με έντυπη ή ηλεκτρονική μορφή.