Οι δημόσιοι χώροι, ΑΝΗΚΟΥΝ στο λαό! Ο κ. Χαρδαλιάς τους δίνει σε ιδιώτες, αδιαφορώντας για τους κατοίκους.

ANAKOINΩΣΗ  ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ-ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΒΥΡΩΝΑ

Οι ιδιωτικοποιήσεις να μην περάσουν! 

  1.  Πριν λίγο καιρό, ο Δήμος Βύρωνα ανακοίνωσε την απόφασή του να προχωρήσει στην ιδιωτικοποίηση των δημόσιων χώρων της Λαμπηδόνας (άλσος Αγίας Τριάδας) και άλλων 2 πρώην αναψυκτηρίων (Ανάληψη, παιδική χαρά στο τέρμα του 11).

 Η Λαμπηδόνα εδώ και πάνω από 8 μήνες, από τα μέσα Οκτώβρη του 2011, στεγάζει τις πολύμορφες δραστηριότητες του Κοινωνικού Πολιτιστικού Κέντρου Βύρωνα, των φορέων/συλλογικοτήτων της περιοχής μας και πλήθους δημοτών!  Το Κοινωνικό Πολιτιστικό Κέντρο Βύρωνα στους 8 μήνες ζωής του, έχει πραγματοποιήσει μεγάλο αριθμό εκδηλώσεων πολλαπλού χαρακτήρα στη Λαμπηδόνα. Στο χώρο της Λαμπηδόνας, επίσης έχουν διοργανωθεί  πλήθος εκδηλώσεων από φορείς και συλλογικότητες της πόλης μας (εκδηλώσεις συλλόγων γονέων και κηδεμόνων, συνελεύσεις και εκδηλώσεις φορέων κ.τ.λ).

Ο Δήμος θέλει να ιδιωτικοποιήσει τους δημόσιους χώρους του Βύρωνα!Οι δημόσιοι χώροι του Βύρωνα, ανήκουν σε όλους τους κατοίκους!

ΨΗΦΙΣΜΑ

Εμείς που υπογράφουμε αυτό το κείμενο, φορείς και συλλογικότητες της πόλης του Βύρωνα, είμαστε αντίθετοι σε οποιαδήποτε προσπάθεια ιδιωτικοποίησης και εμπορευματοποίησης του χώρου της Λαμπηδόνας καθώς και όλων των δημόσιων χώρων του Βύρωνα. Θέλουμε η Λαμπηδόνα να κρατήσει τον ανοιχτό, δημόσιο, κοινωνικό χαρακτήρα της, να παραμείνει χώρος συνάντησης, επικοινωνίας, κοινωνικής αλληλεγγύης και πολιτισμού, με ελεύθερη πρόσβαση σε όλους τους πολίτες και τους κατοίκους του Βύρωνα.

Στη σημερινή πραγματικότητα που συνθλίβει τις ζωές μας κοινωνικά, οικονομικά και πολιτισμικά, η ανάκτηση και υπεράσπιση των δημόσιων χώρων είναι ζωτικής σημασίας για την κοινωνία, για να μπορέσει να αντισταθεί στην επελαύνουσα βαρβαρότητα! Με όλες μας τις δυνάμεις θα αγωνιστούμε για αυτό.

Καλούμε όλους και όλες στην παναθηναϊκή συγκέντρωση/συζήτηση που διοργανώνει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, τη Δευτέρα 2  Ιουλίου στις 7.30 μμ, στο Πεδίο Του Άρεως (θέατρο Οικονομίδη).

Μία χώρα, δύο έθνη…

του Παναγιώτη Σωτήρη

Ο Βενιαμίν Ντισραέλι περιέγραψε την ταξική διαίρεση της Βρετανικής κοινωνίας στο 19^ο αιώνα λέγοντας ότι υπάρχουν δύο έθνη, οι πλούσιοι και οι φτωχοί. Αυτή η μεταφορά αποδίδει άψογα την κοινωνική και πολιτική πόλωση στις εκλογές της 17^ης  Ιουνίου.

Προς τα αριστερά ψήφισαν κυρίως οι άνθρωποι που βρίσκονται σε παραγωγικές ηλικίες (18-55) και εργάζονται ή αντιμετωπίζουν την ανεργία, όσες/οι κατοικούν σε αστικά κέντρα κυρίως, όσοι ανήκουν στα λαϊκά στρώματα και κυρίως στις παραλλαγές της μισθωτής εργασίας, όσοι βρίσκονται σε περιοχές με μεγαλύτερο δυναμισμό (αλλά και κοινωνικές αντιθέσεις). Αντίθετα, προς τα δεξιά ψήφισαν οι μεγάλες ηλικίες (πάνω από 55), οι κάτοικοι των αγροτικών περιοχών, τα περισσότερο αστικά, μεσοαστικά και εύπορα στρώματα, οι κάτοικοι των περιοχών που χαρακτηρίζονται από μεγαλύτερο συντηρητισμό.

Ανακοίνωση της ΚΣΕ της ΑΝΤΑΡΣΥΑ για τα αποτελέσματα των εκλογών της 17ης Ιούνη.

1. Οι εκλογές της 17ης Ιουνίου αποτέλεσαν μία κρίσιμη καμπή στη σκληρή αντιπαράθεση που διεξάγεται σήμερα στη ελληνική κοινωνία. Αποτύπωσαν τις μεγάλες συγκρούσεις και διαιρέσεις που διαπερνούν την ελληνική κοινωνία, την ένταση της κοινωνικής και πολιτικής αντιπαράθεσης ως αποτέλεσμα των μνημονιακών πολιτικών και των μεγάλων εργατικών και λαϊκών αγώνων των τελευταίων χρόνων, τις προσπάθειες ανασύνταξης του μνημονιακού μπλοκ μετά την καταλυτική φθορά και απονομιμοποίηση που του είχε προκαλέσει το λαϊκό κίνημα. Ωστόσο το ρήγμα που άνοιξε ο λαϊκός ξεσηκωμός και που πήρε εκρηκτική μορφή στις εκλογές της 6ης Μάη εξακολουθεί να είναι ενεργό.
 
2. Η ΝΔ κατάφερε να έχει την πρώτη θέση συσπειρώνοντας ένα σημαντικό τμήμα του συντηρητικού χώρου. Βοηθήθηκε σε αυτό από τα εκβιαστικά διλήμματα και την ιδεολογική τρομοκρατία που κυριάρχησαν στην προεκλογική περίοδο μέσα από την πλήρη ευθυγράμμιση με τις πιο αντιδραστικές δυνάμεις  της ευρωπαϊκής κεφαλαιοκρατίας και της ίδιας της Μέρκελ από τις σκανδαλώδεις και απροκάλυπτες  παρεμβάσεις των εκπροσώπων των ηγετικών καπιταλιστικών χώρων υπέρ της ΝΔ. Ωστόσο, σε καμιά περίπτωση η εκλογική επιτυχία της δεν σημαίνει θρίαμβο. Αντίθετα, παρ’ όλη την πολλαπλή ενίσχυση που δέχτηκε δεν μπόρεσε να περάσει το 30%, παραμένοντας σε ποσοστά χαμηλότερα από το ιστορικό χαμηλό της του 2009. Μαζί με την επιβεβαίωση της κατάρρευσης του ΠΑΣΟΚ υπογραμμίζει τη βαθιά κρίση των μνημονιακών κομμάτων.

Η Αριστερά μετά τις εκλογές: Ένας κόσμος με προσδοκίες και πολιτικά άλματα

της Λένας Βερδέ

Το 26,89% του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές της 17ης Ιούνη αποτελεί, χωρίς να προσθέσουμε τα ποσοστά των άλλων κομμάτων, ένα νέο ιστορικό για την ελληνική αριστερά ρεκόρ. Είναι από μόνο του ένα αποτέλεσμα που οφείλεται στη δύναμη του κινήματος των τελευταίων χρόνων.

Το δείχνουν καταρχήν οι επιθέσεις που δέχτηκε ο ΣΥΡΙΖΑ στην προεκλογική περίοδο. Και τι δεν είπαν οι Σαμαράδες και οι Ντόρες, οι Βενιζέλοι και οι Λοβέρδοι, οι Μέρκελ και οι Ολάντ, όλο το ντόπιο και διεθνές μνημονιακό μπλοκ για να ανακόψουν την αριστερή στροφή που είχαν καταγράψει οι κάλπες της 6ης Μάη κατακρημνίζοντας τα κόμματα της άρχουσας τάξης και αναδεικνύοντας το ΣΥΡΙΖΑ στη δεύτερη θέση. Από τις πιο λάιτ, ότι “δεν έχει προτάσεις”, ότι είναι “ανεύθυνη και ανέτοιμη δύναμη” μέχρι τις πιο σκληρές τοποθετήσεις, ότι είναι το κόμμα “της φτώχειας και της καταστροφής”, το μέτωπο “των σκληροπυρηνικών αντι-ΕΕ δυνάμεων και της δραχμής”, των “ακραίων μονομερών ενεργειών”, “της βίας και των κουκουλοφόρων”, “των υπερασπιστών της 17Ν”, ο κατάλογος των επιθέσεων δεν είχε τέλος.

Το σύντομο καλοκαίρι της ολιγαρχίας

του Πέτρου Παπακωνσταντίνου

“Άλλη μια τέτοια νίκη και χαθήκαμε”, είπε ο Πύρρος μετά τη δύσκολη επικράτηση του αποδεκατισμένου στρατού του επί των Ρωμαίων, το 281 π.Χ. Παρόμοια συναισθήματα συνόδευαν, το βράδυ της περασμένης Κυριακής, τον βαθύ αναστεναγμό ανακούφισης των αστικών επιτελείων για τη σημαντική επιτυχία τους να αποτρέψουν τον σχηματισμό της πρώτης αριστερής κυβέρνησης στον Δυτικό κόσμο μετά την κυβέρνηση του Λαϊκού Μετώπου υπό τον Λεόν Μπλουμ, στη Γαλλία του 1936.

Η Νέα Δημοκρατία και το υπόλειμμα του ΠΑΣΟΚ γνωρίζουν ότι οι ψηφοφόροι τους ψήφισαν με κλειστή τη μύτη, υπό το κράτος του τρόμου που είχαν διαχύσει στην κοινωνία οι ωμές, άνευ προηγουμένου παρεμβάσεις των ξένων δυνάμεων και τα συγκροτήματα της κατ΄ ευφημισμόν “ενημέρωσης”. Ο Τσίπρας δεν είχε να αντιμετωπίσει σ΄ αυτή τη μάχη τον Σαμαρά και το Βενιζέλο, αλλά τη Μέρκελ, τον Ολάντ και τον Ομπάμα, που έκαναν μέχρι την τελευταία στιγμή προεκλογική εκστρατεία από τα δελτία των οκτώ. Παρόλα αυτά, ο ΣΥΡΙΖΑ εκτοξεύθηκε μέσα σε ένα μήνα από το 4.5% στο 27%, ενώ στο σύνολό της η Αριστερά (συμπεριλαμβάνοντας το ΚΚΕ και τις εξωκοινοβουλευτικές οργανώσεις) ψηφίστηκε από το ένα τρίτο του εκλογικού σώματος, πολύ περισσότερο από το ιστορικό 24% της ΕΔΑ, το 1958.

Βουλευτικές Εκλογές 17ης Ιουνίου 2012

Δείτε αναλυτικά τα αποτελέσματα των βουλευτικών εκλογών της 17ης Ιουνίου 2012, στην ιστοσελίδα του υπουργείου εσωτερικών