- ΜΑΧΗΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗ
- ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΑΝΑΤΡΟΠΗ
- ΑΝΑΤΡΕΠΤΙΚΟ ΕΡΓΑΤΙΚΟ-ΛΑΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΚΑΙ ΜΕΤΩΠΟ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΕΦΑ-ΛΑΙΟ - ΕΕ - ΔΝΤ.
Α. ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΕ ΝΕΕΣ ΜΕΓΑΛΕΣ ΜΑΧΕΣ
1. Η περίοδος που διανύουμε σφραγίζεται από την μάχη να μην περάσει το νέο βάρβαρο τρίτο μνημόνιο κοινωνικής καταστροφής. Τα σφαγιαστικά μέτρα στέλνουν στον καιάδα εργατικά και λαϊκά δικαιώματα, ενισχύουν το μεγάλο κεφάλαιο και τους επιχειρηματικούς ομίλους, προωθούν τις αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις / μεταρρυθμίσεις, βαθαίνουν την ύφεση και την ανεργία, εκτοξεύουν και πάλι τo χρέος, επεκτείνουν και εμπεδώνουν την ντροπιαστική επιτροπεία. Αυτή είναι η πολιτική του μαύρου μετώπου κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ-κεφαλαίου, που έχει σαν στόχο να φορτώσει την κρίση του καπιταλισμού στις πλάτες της εργατικής τάξης και του λαού για να ανακάμψουν τα καπιταλιστικά κέρδη.
Όπως και οι προηγούμενες, έτσι και αυτή η κυβέρνηση ρίχνει όλες της τις δυνάμεις να πείσει ότι δεν υπάρχει «εναλλακτική λύση». Είμαστε μπροστά σε μια πρωτοφανή συστράτευση του πολιτικού συστήματος για την επιβολή των μέτρων πράγμα που θα βαθύνει ακόμα περισσότερο το ρήγμα ανάμεσα στο πολιτικό σύστημα και τον λαό.
Αντικειμενικά με το ανοιχτό πέρασμα του ΣΥΡΙΖΑ στο στρατόπεδο του μνημονίου κλείνει ένας ιστορικός κύκλος. Είναι ο κύκλος που τελικά σφραγίστηκε από την «πολιτική λύση» ΣΥΡΙΖΑ. Ο κύκλος των αυταπατών, του «ούτε ρήξη, ούτε υποταγή», «της κατάργησης των μνημονίων εντός της ευρωζώνης και της ΕΕ», της «νέας καπιταλιστικής ανάπτυξης» και της «αριστερής κυβέρνησης» που θα το υλοποιήσει.
Ο νέος κύκλος εξελίξεων που ανοίγει θα οδηγήσει
είτε στην νίκη της κοινωνικής, πολιτικής και ιδεολογικής επίθεσης του συστήματος και της κυβέρνησης, με την εμπέδωση του «δεν γίνεται τίποτα» και τότε θα οδηγηθούμε σε μια ιστορική ήττα, είτε στην αντεπίθεση, ενίσχυση και ανασυγκρότηση εκείνου του κινήματος και εκείνης της αριστεράς, που στηριγμένοι στα συμπεράσματα της πεντάχρονης πορείας θα σηκώσει το γάντι στον αντίπαλο, θα ακολουθήσει μέχρι τέλος τον δρόμο της ρήξης και της αντικαπιταλιστικής ανατροπής, της επανάστασης, της νέας σοσιαλιστικής και κομουνιστικής προοπτικής. Σε αυτό το ερώτημα πρέπει να απαντήσουμε και με το ΠΣΟ και κυρίως με την Γ' Συνδιάσκεψη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
Β. ΟΙ ΕΚΛΟΓΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΟΥΣ
2. Οι εκλογές της 20ης Σεπτέμβρη διεξήχθησαν στο έδαφος του ασφυκτικού πλαισίου που διαμόρφωσαν η νέα μνημονιακή συμφωνία της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ, του ρήγματος που άνοιξε το σαρωτικό ΟΧΙ του ελληνικού λαού, αλλά και του πραξικοπήματος από κυβέρνηση-ΕΕ, της διάψευσης των ελπίδων, της ψήφιση του νέου Μνημονίου.
Οι παραπάνω εξελίξεις δημιουργούν έναν αρνητικό πολιτικό και κοινοβουλευτικό συσχετισμό δύναμης, που αποτυπώθηκε και στο αποτέλεσμα των εκλογών της 20ης Σεπτεμβρίου. Με το αποτέλεσμα των εκλογών δημιουργείται ένας κοινοβουλευτικός συσχετισμός που επιτρέπει την προώθηση αυτής της αντιλαϊκής πολιτικής από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ με την άπλετη ολοκληρωτική στήριξη της αστικής τάξης και όλων των κομμάτων της, της ΕΕ και του ΔΝΤ.
Ο ΣΥΡΙΖΑ με την στάση και την πολιτική του σε όλη την προεκλογική περίοδο παρουσίαζε την άθλια συμφωνία και τα μνημόνια σαν μονόδρομο ενισχύοντας έτσι την στρατηγική του αστικού μπλοκ ότι «δεν υπάρχει εναλλακτική λύση», ενώ έβαλε ψεύτικα διλήμματα, όπως «νέο-παλιό» αξιοποιώντας την θέληση του λαού να μην γυρίσει πίσω στην ΝΔ και καλλιεργούσε αυταπάτες για «ισοδύναμα μέτρα» και «παράλληλο πρόγραμμα ανακούφισης».
Ο ΣΥΡΙΖΑ έχασε πάνω από 300.000 ψηφοφόρους, από τους οποίους ένα σημαντικό τμήμα μετακινήθηκε προς τ’ αριστερά ενώ ένα μεγάλο μέρος απείχε. Η αύξηση αυτή της αποχής δεν είναι δείγμα «του απολίτικου», αντίθετα σήμερα, εκφράζει σε μεγάλο βαθμό την οργή, αν και αδιέξοδη, για το σάπιο πολιτικό σύστημα και την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ.
Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει διαρρήξει τις σχέσεις του με την αριστερά και το εργατικό κίνημα, «έχει διαβεί τον Ρουβίκωνα» και έχει ενταχθεί ανοιχτά στο μνημονιακό στρατόπεδο. Η πολιτική αυτή πορεία, σε συνδυασμό με την οργανωτική αποχώρηση-εκκαθάριση μεγάλου τμήματος της οργανωμένης βάσης του ορίζει ως αναπότρεπτη την διαδικασία μετατροπής του σε αστικό σοσιαλφιλελεύθερο κόμμα.
3. Παρά την ομόθυμη προπαγάνδα των δυνάμεων του συστήματος, το αποτέλεσμα των εκλογών δεν αποτελεί λύση στην πολιτική κρίση, δεν οδηγεί στην σταθεροποίηση του πολιτικού συστήματος για τους εξής λόγους: Πρώτον γιατί ο κόσμος που ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ, στην μεγάλη του πλειοψηφία δεν αποδέχεται την πολιτική των μνημονίων και ένα σημαντικό μέρος του με τον ένα ή τον άλλο τρόπο αμφισβητεί την πολιτική τους από αριστερά. Η αντίφαση αυτή συντηρεί την κρίση στον ΣΥΡΙΖΑ που δεν έχει επιλυθεί οριστικά..
Δεύτερο γιατί τα παραδοσιακά και νεότερα αστικά κόμματα βρίσκονται μάλλον σε κατάσταση κρίσης και εσωστρέφειας χωρίς να μπορούν να εισπράξουν την φθορά της κυβέρνησης. Η ΝΔ βγαίνει ηττημένη και διχασμένη, καθώς όχι μόνο εισέπραξε την δυσαρέσκεια από την πολιτική ΣΥΡΙΖΑ, αλλά έχασε και 200 χιλ ψήφους. Οι ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ, Ποτάμι παραμένουν αθροιστικά σε στασιμότητα χωρίς να μπορούν ν’ αναδείξουν την «κεντροαριστερά» σε ισχυρό πόλο. Η στήριξη και ανάδειξη του Λεβέντη, με τις επικίνδυνες νεοφιλελεύθερες και ακροδεξιές αντιλήψεις του είναι αφ’ ενός δείγμα της κατάντιας του αστικού πολιτικού συστήματος, αφ’ ετέρου προσθέτει κοινοβουλευτικές εφεδρείες σ’ αυτό.
Τρίτο γιατί η ίδια η πολιτική των μνημονίων, η ένταση των ανταγωνισμών και των πολέμων στην περιοχή, καθώς και τα νέα επεισόδια της καπιταλιστικής κρίσης δεν επιτρέπουν σταθεροποίηση του συστήματος. Η νέα συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ θα βρεθεί μπροστά σε νέες εργατικές – λαϊκές και νεολαιίστικες αντιστάσεις και κινητοποιήσεις.
Τέταρτο: γιατί υπάρχει ένα σημαντικό κομμάτι των εργαζόμενων και του λαού (πάνω από 10%) που τοποθετείται στα «αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ», με ακόμα πιο σημαντικές επιρροές στο εργατικό και λαϊκό κίνημα, και κάτω από ορισμένες προϋποθέσεις μπορεί να γίνει μαγιά για την αντεπίθεση.
4. Η ναζιστική συμμορία της Χρυσής Αυγής δεν καταγράφει άνοδο σε ψήφους παρά την μεγάλη προβολή της στην προεκλογική περίοδο, παρά τις δικαστικές και κοινοβουλευτικές διευκολύνσεις να εμφανίζεται σαν νόμιμο πολιτικό κόμμα, παρά τη δολοφονική πολιτική της ΕΕ για τους πρόσφυγες που αφήνει τα περιθώρια στην ακροδεξιά και τους φασίστες σε όλη την Ευρώπη να πλειοδοτούν σε ρατσισμό και ισλαμοφοβία. Η Χ.Α. πήρε λιγότερες ψήφους και αύξησε οριακά το ποσοστό της εξαιτίας της αποχής. Σημαντικό στοιχείο αποτελεί το ότι οι ψήφοι της πέφτουν αισθητά στις μεγάλες πόλεις και μόνο εν μέρει αντισταθμίζονται από την σημαντική άνοδο σε ορισμένες αγροτικές και νησιωτικές περιοχές.
Όμως η συγκράτηση του ποσοστού της παρά την απόδειξη του ανοιχτά εγκληματικού της χαρακτήρας δείχνει ότι αποτελεί σοβαρό κίνδυνο για την αντιμετώπιση του οποίου δεν χωράει κανένας εφησυχασμός. Η πολιτική ιδεολογική και πολιτιστική μάχη με την Χρυσή Αυγή και τον φασισμό πρέπει να συνεχιστεί ολόπλευρα. Αν και η εμπειρία έδειξε ότι η κρίση του πολιτικού συστήματος, το «προσφυγικό ζήτημα» και η αντιλαϊκή πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ, δεν ενισχύουν «αντικειμενικά» την ακροδεξιά και τον φασισμό εντούτοις δεν μας διαφεύγει ότι οι παράγοντες αυτοί μπορεί να αξιοποιηθούν από αυτόν αν δεν υπάρχει η μόνιμη και σταθερή δράση του αντιφασιστικού κινήματος και πάνω από όλα αν δεν δοθεί αντικαπιταλιστική επαναστατική διέξοδος στην καπιταλιστική κρίση. Η δράση του αντιφασιστικού κινήματος και της αντικαπιταλιστικής αριστεράς και συνολικά του λαϊκού κινήματος μπορεί να βάλει φραγμό στην ανάπτυξή της.
5. Καρδιά της αντιπαράθεσης στην εκλογική μάχη, μετά και την ψήφιση του μνημονίου, ήταν το πως μπορούμε να ξεφύγουμε από τη μέγγενη των μνημονίων, του χρέους, του ευρώ και της ΕΕ, και τον καπιταλιστικό μονόδρομο. Σε αυτό το κεντρικό ζήτημα δεν διαμορφώθηκε ένα ισχυρό ρεύμα υπέρ της δυνατότητας μιας εναλλακτικής διεξόδου. Αντίθετα, τα μισά λόγια, η αναπαραγωγή των αυταπατών για την ΕΕ και η «μισή» ρήξη με τη ρεφορμιστική στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ από την ΛΑ.ΕΝ, όσο και η μετάθεση της ρήξης στο μέλλον (ΚΚΕ), αδυνάτισαν τη λογική της ανατροπής προς όφελος της διαχειριστικής λογικής υποταγής του ΣΥΡΙΖΑ και δεν οδήγησαν σε εκλογική τους άνοδο.
Το μεν ΚΚΕ δεν κατάφερε να αυξήσει τα ποσοστά του, (και μάλιστα μειώθηκε σε ψήφους), η δεν ΛΑ.ΕΝ δεν κατάφερε να πείσει μαζικά ότι αποτελεί εναλλακτική λύση σε σχέση με τη χρεοκοπία του προηγούμενου «σχεδίου ΣΥΡΙΖΑ» και να ξεπεράσει το αντιδημοκρατικό όριο του 3%.
Παρόλα τα προβλήματα και τις αντιφάσεις υπάρχει και παραμένει ενεργό ένα ολόκληρο κοινωνικό και πολιτικό δυναμικό που αμφισβητεί τις επιδιώξεις της αστικής στρατηγικής από τα αριστερά, έχοντας έναν πλούτο εμπειριών το τελευταίο χρονικό διάστημα που θα μπορούσε να υπερνικήσει τα φαινόμενα απογοήτευσης και αποστράτευσης. Η ύπαρξη σημαντικών ρευμάτων στα «αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ» αποτελεί μια ισχυρή αφετηρία που, κάτω από ορισμένες προϋποθέσεις, μπορεί να μεταφραστεί σε πραγματικές δυνατότητες στο κίνημα, στις μάχες για να σαρώσουμε παλιά και νέα μνημόνια, ενάντια στον ρατσισμό, τους φασίστες, την καταστολή.
6. Η εκλογική συνεργασία ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ΕΕΚ, ανένταχτοι-ες αγωνιστές-στριες της Αριστεράς κατάφερε να αυξήσει το ποσοστό της και να αυξηθεί σε απόλυτο αριθμό ψήφων, παρά τον αποκλεισμό της από τα αστικά ΜΜΕ, αλλά και της επιλογής ορισμένων οργανώσεών της να εγκαταλείψουν την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και να προσχωρήσουν στη ΛΑ.Ε. Το εκλογικό αποτέλεσμα καθώς και το πολύ πλατύ και μαζικό άνοιγμα που έγινε σε κυριολεκτικά εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους μέσα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα αποτελεί μια σημαντική παρακαταθήκη για την αντι-ΕΕ αντικαπιταλιστική αριστερά, που έδωσε μια δύσκολη μάχη μέσα σε ένα πολύ σύντομο χρονικό διάστημα.. Το αποτέλεσμα αυτό δεν αντιστοιχεί στις ανάγκες και τις δυνατότητες της περιόδου που διανύουμε και στις ευθύνες που ανοίγονται για την επόμενη μέρα.
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ έχει τις δικές της ανεπάρκειες (πχ στην επεξεργασία και έμπρακτη προώθηση των αιτημάτων που ανοίγουν τον δρόμο της αντικαπιταλιστικής ανατροπής, της ταξικής ανασυγκρότησης του κινήματος, αλλά και της δημοκρατικής οργάνωσης των δυνάμεων και αγωνιστών που έδωσαν και κέρδισαν αυτή την δύσκολη μάχη), που είχαν τον δικό τους μερίδιο στην αδυναμία να δυναμώσει η πολιτική διέξοδος της ρήξης με το κεφάλαιο-ΕΕ-ΔΝΤ, τις οποίες θα συζητήσει με ανοιχτό και αυτοκριτικό τρόπο μπροστά στην Συνδιάσκεψή της.
7. Σε κάθε περίπτωση, οι προκλήσεις είναι μπροστά μας: Το αποτέλεσμα δείχνει ότι υπάρχουν σημαντικές δυνατότητες, μια πραγματική παρακαταθήκη για το άπλωμα των πρωτοβουλιών και των ιδεών της αντικαπιταλιστικής – επαναστατικής αριστεράς μέσα στο εργατικό κίνημα ,τη νεολαία, τις γειτονιές. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι εδώ στην μάχη της επόμενης μέρας.
Συνεχίζουμε με αισιοδοξία και αυτοπεποίθηση: Για την ταξική ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος και των αντιστάσεων αποφασιστικά: με επιμονή στην κοινή δράση με όλες τις μαχόμενες δυνάμεις του κινήματος και της Αριστεράς. Για την επεξεργασία και προβολή της λύσης της αντικαπιταλιστικής ανατροπής της επίθεσης, το δυνάμωμα και την προγραμματική δημοκρατική ανασυγκρότηση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ με βάση τις απαιτήσεις των αγωνιστών της και την οικοδόμηση ενός ισχυρού, μαζικού αντικαπιταλιστικού-αντιιμπεριαλιστικού πόλου. Για την οικοδόμηση ενός πλατιού κοινωνικού και πολιτικού μετώπου που θα συγκρουστεί και θα γκρεμίσει την πολιτική των μνημονίων, του κεφαλαίου, της ΕΕ και του ΔΝΤ .
Γ. ΤΑ ΜΕΤΩΠΑ ΠΑΛΗΣ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΔΟΥ
8. Μετά και το σχηματισμό της νέας κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ μπαίνουμε σε μια εξαιρετικά κρίσιμη περίοδο εφαρμογής των βάρβαρων μέτρων του 3ου μνημονίου. Το 3ο μνημόνιο αποτελεί ένα συντριπτικό πλήγμα στα εργατικά και λαϊκά δικαιώματα και την επιβολή των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων και έχει βασικές πλευρές:
- την διάλυση / ιδιωτικοποίηση του ασφαλιστικού συστήματος, με το κανιβαλικό μέτρο της κατάργησης της κατώτερης σύνταξης, τις συντάξεις πείνας, την αύξηση των ορίων ηλικίας –ενώ θα έπρεπε να μειώνονται για να μειωθεί η ανεργία, την δημιουργία του συστήματος των «τριών πυλώνων» που στην ουσία αποτελεί απόσυρση του κράτους από την ασφάλιση
- το μαζικό ξεπούλημα όλης της δημόσιας περιουσίας με την δημιουργία του υπερ ΤΑΙΠΕΔ κάτω από τον πλήρη έλεγχο των επικυρίαρχων «θεσμών» που θα καθορίζουν τι θα πουληθεί, θα ορίζουν τους όρους, θα εγκρίνουν το ξεπούλημα, με πρώτα θύματα τον ΟΛΠ, τον ΟΛΘ, τα 14 αεροδρόμια και την ΕΡΓΟΣΕ, ενώ ακολουθεί πλήθος άλλων επιχειρήσεων και φιλέτων γης, συμπεριλαμβανόμενων και των τραπεζών που αντί να περάσουν κάτω από «δημόσιο έλεγχο», περνάνε στον έλεγχο του «μηχανισμού σταθερότητας».
- Κατοχύρωση και επέκταση της λιτότητας, της φτώχιας, σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, της διάλυσης των εργασιακών σχέσεων, «αξιολογήσεις», χτύπημα της συνδικαλιστικής δράσης του εργατικού και λαϊκού κινήματος.
- την ατέλειωτη φορολεηλασία για τους φτωχούς με τις αυξήσεις των άμεσων και έμμεσων φόρων παράλληλα με την ελάφρυνση της πλουτοκρατίας με χαρακτηριστικό παράδειγμα την απαλλαγή του ΤΑΙΠΕΔ και όλων των περιουσιακών του στοιχείων από τον ΕΝΦΙΑ.
- Συντριβή και φτωχοποίηση των μικρομεσαίων στρωμάτων για την απρόσκοπτη επέλαση των πολυεθνικών, πρώτα από όλα της μικρομεσαίας αγροτιάς, των φαρμακοποιών, των ελεύθερων επαγγελματιών, πολιτική που θα αυξήσει και άλλο την ανεργία και θα οδηγήσει σε αυξήσεις των τιμών.
- την εμβάθυνση της επιτροπείας, καθώς όλα τα μέτρα πριν την δημόσια διαβούλευση θα συζητιούνται και θα εγκρίνονται από τους «θεσμούς», συμπεριλαμβανομένου του προϋπολογισμού. Οικοδομείται ένα ολόκληρο σύστημα εξουσίας με τους τοποτηρητές και τους μηχανισμούς των «θεσμών», ενώ η δανειακή σύμβαση έχει όλα τα χαρακτηριστικά της ιμπεριαλιστικής επιτροπείας όπως και οι προηγούμενες.
9. Κρίσιμος πολιτικός παράγοντας των εξελίξεων αποτελεί η κλιμάκωση της πολεμικής αναμέτρησης στην Συρία μετά και την στρατιωτική επέμβαση του ρώσικου ιμπεριαλισμού, που σε συνδυασμό με την αντιδραστική πολιτική ευθυγράμμισης της ελληνικής κυβέρνησης με τις ιμπεριαλιστικές επιδιώξεις –κυρίως των ΗΠΑ- οξύνει σε πρωτόγνωρο βαθμό όλα τα προβλήματα στην περιοχή. Οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις επεκτείνουν και δεν περιορίζουν τον πόλεμο. Καταστρέφουν χώρες και λαούς, διεθνοποιούν την σύγκρουση και δημιουργούν το πρωτοφανές προσφυγικό κύμα.
10. Ιδιαίτερα το ζήτημα της αλληλεγγύης στους πρόσφυγες αναδεικνύεται σε καθοριστικό μέτωπο στην νέα περίοδο. Οι πρόσφυγες είναι τα θύματα των πολέμων. Η συγκλονιστική αλληλεγγύη που δείχνουν πλατιά κομμάτια της ελληνικής κοινωνίας μέσα στις συνθήκες της τρομερής κρίσης που ζούμε είναι από τα πιο ελπιδοφόρα στοιχεία του τελευταίου διαστήματος. Η αποφασιστική στάση αλληλεγγύης από την πλευρά των δυνάμεων της αριστεράς και η ανάπτυξη εντός διεκδικητικού κινήματος με αντιρατσιστικό, αντιιμπεριαλιστικό προσανατολισμό παίζει κρίσιμο ρόλο το επόμενο διάστημα.
Πολύ σοβαρό είναι το αντιφασιστικό μέτωπο με πυρήνα την δίκη της Χρυσής Αυγής όπου φαίνεται ότι κυβέρνηση και δικαστές έχουν αποφασίσει να «δευκολύνουν» ποικιλοτρόπως την ΧΑ για να πέσει η ηγεσία της στα «μαλακά». Δίνουμε τη μάχη ενάντια στη φασιστική Χρυσή Αυγή, με αιχμή τη δίκη των νεοναζί διεκδικώντας την ισόβια καταδίκη για τα εγκλήματά τους.
Δ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΡΑΣΗ ΜΑΣ ΤΟ ΕΡΧΟΜΕΝΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ
11. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα παλέψει για την ανατροπή της αντιλαϊκής μνημονιακής επίθεσης κυβέρνησης – κεφαλαίου – ΕΕ – ΔΝΤ, για την κατάργηση όλων των μνημονίων και του αντιδραστικού καθεστώτος που οικοδομούν, την ήττα της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ που την υλοποιεί. Για την συνολική αντικαπιταλιστική ανατροπή της επίθεσης και των αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων του κεφαλαίου. Θα πρωτοστατήσει στην ανάπτυξη της πάλης από θέσεις αριστερής, εργατικής – λαϊκής αντιπολίτευσης και αγωνιστικού μετώπου ρήξης – ανατροπής, για τα λαϊκά δικαιώματα που απαιτεί η εποχή μας. Για να ανοίξει ο δρόμος για μια κοινωνία που ο πλούτος και η εξουσία θα είναι στα χέρια των εργαζομένων. Για να ανταποκριθούμε στις απαιτήσεις πρέπει να κάνουμε αποφασιστικά βήματα:
Α) Στην συσπείρωση, ενεργοποίηση του δυναμικού της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, στην ανάπτυξη της με κέντρο την «δημοκρατία των συνελεύσεων των επιτροπών και των μελών της», την ενιοποίηση της δράση της, στο άνοιγμα θεωρητικών, ιδεολογικών και πολιτιστικών θεμάτων. Στην πολιτική και ιδεολογική αναβάθμιση της, στα βήματα στην φυσιογνωμία της, με βάση την πλατιά συνείδηση ότι δεν μπορούν να καταργηθούν τα μνημόνια χωρίς ρήξη με την αστική τάξη, χωρίς επιλογή ρήξης - εξόδου με την ΕΕ, χωρίς ριζική αμφισβήτηση του καπιταλιστικού μονόδρομου.
Με βαθύτερη σύνδεση του «αντιμνημονιακού», με τον αντιΕΕ, αντιιμπεριαλιστικό και αντικαπιταλιστικό αγώνα.
Για την επεξεργασία και προβολή της λύσης της αντικαπιταλιστικής ανατροπής της επίθεσης, με εμβάθυνση στην επαναστατική τακτική και στρατηγική, στο ζήτημα του άλλου δρόμου και του αντικαπιταλιστικού προγράμματος. Πιο ουσιαστικής ένταξης τους στην προοπτική της επανάστασης, της νέας σοσιαλιστικής και κομμουνιστικής προοπτικής. Τα βήματα στην κατεύθυνση του πόλου των δυνάμεων της αντικαπιταλιστής αντιιμπεριαλιστική αντι-ΕΕ αριστεράς.
Β) Για την οικοδόμηση ενός ισχυρού αγωνιστικού, κοινωνικού και πολιτικού μετώπου αντιπολίτευσης- ρήξης-ανατροπής, με κέντρο την ταξική ανασυγκρότηση του εργατικού και λαϊκού κινήματος. Μιας αριστερής αντιπολίτευσης που θα συγκρουστεί με την κυβέρνηση και θα γκρεμίσει την πολιτική των μνημονίων, του κεφαλαίου, της ΕΕ και του ΔΝΤ. Θα στηρίζεται στην οργάνωση του λαού και την κοινή δράση με όλες τις μαχόμενες δυνάμεις του κινήματος και της Αριστεράς.
Μόνο εφόσον βαδίζουμε σε αυτόν τον δρόμο συνολικά, μόνο αναπτύσσοντας όλες τις πλευρές της παρέμβασής μας, χωρίς απολυτοποιήσεις και μονομέρειες που μας κλείνουν στον εαυτό μας ή μας οδηγούν να συζητάμε διαρκώς με ποιον θα «συμμαχήσουμε», μπορούμε να κάνουμε το άλμα που απαιτούν οι συνθήκες.
12 Σημαντικό στοιχείο των εξελίξεων είναι η κατάσταση στην αριστερά.
Το ΚΚΕ στην περίοδο των εκλογών αποκρυστάλλωσε ακόμα πιο βαθιά μια ριζικά λαθεμένη γραμμή αποστασιοποίησης από την αντιμνημονιακή, αντιΕΕ και αντικαπιταλιστική πάλη και τους πολιτικούς στόχους ρήξης στο σήμερα. Με τις πρόσφατες τοποθετήσεις του προχωρά ακόμα πιο μακριά θεωρώντας τη σοσιαλιστική οικοδόμηση – στην οποία θα φτάσουμε χωρίς επανάσταση μέσα από τον κοινοβουλευτικό δρόμο- ως προϋπόθεση για την αποδέσμευση από την ΕΕ και τη διαγραφή του χρέους!
Η ΛΑ.Ε από τη άλλη εμμένει σε μια κατεύθυνση «προοδευτικής, ριζοσπαστικής, διαχείρισης και διακυβέρνησης», χωρίς ρήξη με το σύστημα, την ΕΕ και το κεφάλαιο, και ένα περιορισμένο «αντιμημονιακό, δημοκρατικό, πατριωτικό» μέτωπο. Συνολικά δεν κάνει την αναγκαία τομή με την ρεφορμιστική στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ που έδειξε στην πράξη τα αδιέξοδά της. Αρνητική εξέλιξη αποτελεί η έως τώρα επιλογή της παραμονής της ΛΑΕ στα ίδια πολιτικοσυνδικαλιστικά σχήματα με τον ΣΥΡΙΖΑ (ΜΕΤΑ στα συνδικάτα, σε δημοτικά συμβούλια), ακόμα και σε κορυφαίο επίπεδο (περιφέρειες, ΕΚ κλπ), πράγμα που αντικειμενικά υπονομεύει και περιορίζει σημαντικά τη δυνατότητα αντικυβερνητικής πάλης. Η συνολική κατάσταση στην αριστερά επιβεβαιώνει πως σήμερα δεν υπάρχουν όροι εφ όλης της ύλης πολιτικής συνεργασίας με το ΚΚΕ ή την ΛΑΕ.
Επιδιώκουμε κοινή δράση στο πλαίσιο του αγωνιστικού μετώπου αντιπολίτευσης, ρήξης, ανατροπής. Συνεργασία και κοινή πορεία σε επίπεδο πολιτικοσυνδικαλιστικών σχημάτων με τον κόσμο που υπερβαίνει την αδιέξοδη πολιτική του ΚΚΕ, με τον κόσμο που εγκαταλείπει τον ΣΥΡΙΖΑ και με τον κόσμο της ΛΑ.Ε στον βαθμό που οι δυνάμεις της ανεξαρτητοποιούνται από τις παρατάξεις του ΣΥΡΙΖΑ, και συμβάλλουν σε μια μαχητική, ταξική, αντιγραφειοκρατική κατεύθυνση στο κίνημα και τους αγώνες. Επιδιώκουμε τον διάλογο για τα μεγάλα ζητήματα της αριστεράς.
13. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ το κρίσιμο αυτό διάστημα θα πάρει όλα εκείνα τα μέτρα και τις αντίστοιχες πρωτοβουλίες για να συμβάλει στην ανάπτυξη της πάλης των εργαζομένων, για να μπει φραγμός στην εξελισσόμενη αντιλαϊκή λαίλαπα μέτρων, για ένα κίνημα ανατροπής και διεκδίκησης των εργατικών αιτημάτων. Αυτό αποτελεί το πρώτο καθήκον για την ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
Στην κατεύθυνση αυτή η ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα παρέμβει πολιτικά (προκήρυξη αφίσα, επεξεργασία προγράμματος άμεσων διεκδικήσεων σε σύνδεση με το συνολικό αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα κλπ), εκδηλώσεις κλπ
Ειδικότερα θα συμβάλλουμε με όλες μας τις δυνάμεις στην οργάνωση της εργατικής αντίστασης – αντεπίθεσης.
- Προωθούμε αποφασιστικούς αγώνες για να μην περάσουν τα μέτρα τη κυβέρνησης, όχι εθιμοτυπικές κινητοποιήσεις για την τιμή των όπλων. Για να υπάρξει απεργιακή απάντηση από τα κάτω, κλάδο – κλάδο, χώρο – χώρο, τραβώντας στην μάχη τον κόσμο συγκρούεται με την κυβέρνηση.
- Παλεύουμε για το ξήλωμα των μνημονίων παλιών και νέων και των εφαρμοστικών τους νόμων, για τις σύγχρονες ανάγκες και δικαιώματα, χωρίς να προοριζόμαστε σε καμιά περίπτωση στο αμυντικό και όλο και πιο περιορισμένο «να μην περάσουν τα νέα μέτρα». Οι αγώνες πρέπει να έχουν ξεκάθαρο προσανατολισμό ενάντια στην κυβέρνηση και το μαύρο μέτωπο κεφαλαίου-ΕΕ-ΔΝΤ. Τα μέτωπα πρέπει να έχουν τα τάση να ενοποιούνται και να συνδέονται με το συνολικό αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα. Προωθούμε μορφές συντονισμού από τα κάτω με επιτροπές αγώνας, συντονισμό πρωτοβάθμιων σωματείων κλπ.
14. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα εντείνει την παρέμβασή της ενάντια στη ρατσιστική πολιτική των κλειστών συνόρων της ΕΕ-φρούριο, με την οποία ευθυγραμμίζεται και η νέα κυβέρνηση. Οι πρόσφυγες είναι καλοδεχούμενοι, να γκρεμιστεί ο φράχτης στον Εβρο, έξω η FRONTEX. Στηρίζουμε τις πρωτοβουλίες εργατικών σωματείων, δημοτικών κινήσεων και πρωτοβουλιών αλληλεγγύης. Στηρίζουμε τις πρωτοβουλίες της ΚΕΕΡΦΑ για διεθνή συντονισμό ενάντια στην ΕΕ-φρούριο. Άμεσα θα οργανώσει ειδική σύσκεψη δυνάμεων της για το προσφυγικό. Δίνει τη μάχη ενάντια στη φασιστική Χρυσή Αυγή, με αιχμή τη δίκη των νεοναζί διεκδικώντας την ισόβια καταδίκη για τα εγκλήματά τους.
15. Ιεραρχούμε το ζήτημα της παρέμβασής της στο μέτωπο της επίθεσης στη φτωχομεσαία αγροτιά, ενάντια στην λαίλαπά των μέτρων που οδηγεί στο ξεκλήρισμά της (φορολογικό, ασφαλιστικό, κόστος παραγωγής), σε όφελος των τραπεζιτών και των νέων επιχειρηματιών τσιφλικάδων. Θα οργανώσει σύσκεψη για το αγροτικό ζήτημα με σκοπό την εμβάθυνση των επεξεργασιών της και την οργάνωση των δυνάμεών της.
16. Μπροστά στις κρίσιμες μάχες που έρχονται η ΑΝΤΑΡΣΥΑ θεωρεί ότι πρέπει να υπάρξει η μέγιστη δυνατή συσπείρωση δυνάμεων. Να γίνουν βήματα στο αγωνιστικό μέτωπο αντιπολίτευσης, ρήξης και ανατροπής της μνημονιακής επίθεσης. Δουλεύουμε κυρίως από τα κάτω. Πρώτα από όλα στο εργατικό κίνημα, όπως ήδη αναφέρθηκε. Αλλά και στα πόλεις και τις γειτονιές προωθώντας μορφές οργάνωσης του λαού, στην πάλη για τα δικαιώματά του, για την απόκρουση και ανατροπή της επίθεσης κυβέρνησης – κεφαλαίου – ΕΕ – ΔΝΤ. Αξιοποιούμε όλες τις μορφές συσπείρωσης που υπάρχουν σήμερα σε κάθε γειτονιά. Τη θετική πείρα από τις επιτροπές του ΟΧΙ, τις λαϊκές συνελεύσεις, τις εργατικές λέσχες, τις κινήσεις αλληλεγγύης στους πρόσφυγες, (που αναπτύσσονται με πρωτοβουλίες των σωματείων και των αντικαπιταλιστικών δημοτικών κινήσεων) και συμβάλουμε στην στήριξη, τον πολλαπλασιασμό, και την ενοποίησή τους, με στόχο την ανάπτυξή τους σε κύτταρα αγωνιστικής λαϊκής δράσης για την ανατροπή της επίθεσης.
Όλες αυτές οι πρωτοβουλίες συγκροτούνται στο κοινωνικό – κινηματικό πεδίο, έχουν αγωνιστικό χαρακτήρα, δημοκρατική συγκρότηση, με ανατρεπτικό πολιτικό προσανατολισμό. Επιδιώκουμε να κατακτούν στην πορεία και ευρύτερα πολιτικά στοιχεία στην κατεύθυνση του προγράμματος της ανατροπής της κυρίαρχης πολιτικής.
Σημαντικό στοιχείο σε αυτή την κατεύθυνση αποτελεί η επιδίωξη κοινής δράσης και συνεργασίας σε επίπεδο εργατικών σχημάτων, γειτονιών/αυτοδιοίκησης κλπ με τον μαχόμενο κόσμο που διαφοροποιείται από ΣΥΡΙΖΑ ή ΚΚΕ..
Σε αυτή την κατεύθυνση η ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα πάρει ενωτική πρωτοβουλία προς όλες τις μαχόμενες δυνάμεις του κινήματος και της αριστεράς και ιδιαίτερα προς τη ΛΑ.Ε. και το ΚΚΕ για τον αναγκαίο συντονισμό στη δράση.
17. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα συνεχίσει και θα αναβαθμίσει τις πρωτοβουλίες για την πολιτική συνεργασία όλων των δυνάμεων της αντικαπιταλιστικής, αντιϊμπεριαλιστικής, αντιΕΕ αριστεράς, με βάση την αντίστοιχη πρόταση του Αυγούστου. Η εμπειρία της εκλογικής μάχης έδειξε ότι σήμερα υπάρχει ένα σημαντικό εύρος δυνάμεων που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο υιοθετούν ή στρέφονται προς βασικές πλευρές του αντικαπιταλιστικού προγράμματος. Οι δυνάμεις αυτές είναι περισσότερες από ότι λίγους μήνες πριν. Είναι κόσμος που αναφέρεται στις πολύπλευρες διαφοροποιήσεις από ΣΥΡΙΖΑ και σε ένα βαθμό από το ΚΚΕ.
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα επιδιώξει, στα πλαίσια της λογικής της πολιτικής συνεργασίας, να αναπτύξει μορφές μόνιμης κοινής δράσης με όλο αυτό το δυναμικό, να αναπτύξει ένα ευρύτερο συστηματικό διάλογο στην πορεία για τη Συνδιάσκεψη, για τα μεγάλα ζητήματα του αντικαπιταλιστικού προγράμματος και μετώπου που απαιτεί η εποχή μας.
18. Η ΚΣΕ καλεί όλα τα μέλη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ να ολοκληρώσουν τις συνελεύσεις με έμφαση στον σχεδιασμό της δράσης μας , να οργανώσουν το άνοιγμα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ προς τα έξω με εκδηλώσεις και συζητήσεις για τα μεγάλα ερωτήματα της αριστεράς και την παρέμβασή τους σε όλα τα μέτωπα, παράλληλα με την πορεία προς τη Συνδιάσκεψη. Ο γύρος αυτός θα ολοκληρωθεί μέχρι το επόμενο ΠΣΟ το Νοέμβρη.
Δ. Η ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΗ
19. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ βαδίζει προς την Γ Συνδιάσκεψή της με στόχο να κατακτήσει εκείνη την συγκρότηση και να πάρει τις αποφάσεις που θα της επιτρέψουν να παίξει τον ρόλο που της αντιστοιχεί το ερχόμενο διάστημα. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ έδωσε μεγάλες μάχες και στάθηκε σε δύσκολες συνθήκες. Έδωσε την μάχη με την μνημονιακή λαίλαπα. Αντιστάθηκε στην άνοδο του ρεφορμισμού του ΣΥΡΙΖΑ αντιπαλεύοντας την κατεύθυνση της πολιτικής του πηγαίνοντας κόντρα στο ρεύμα σε δύσκολες περιόδους, όπως στις εκλογές του Ιούνη του 2012. Άνοιξε τα ζητήματα των πολιτικών συνεργασιών, με συζήτηση ακόμα και αντιπαραθέσεις στο εσωτερικό της. Σήμερα βαδίζει προς την Συνδιάσκεψη πιο ώριμη πολιτικά και με βασικές της θέσεις να έχουν δικαιωθεί από τις εξελίξεις.
Στην πορεία για την Συνδιάσκεψη δύο οργανώσεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, η ΑΡΑΝ και η ΑΡΑΣ επέλεξαν να αποχωρήσουν από αυτήν και να συνεργαστούν με την ΛΑΕ. Σαν ΠΣΟ πιστεύουμε ότι η επιλογή αυτή είναι βαθιά λαθεμένη. Όχι μόνο γιατί η επιλογή της εκλογικής συνεργασίας μετά τις τοποθετήσεις της ηγεσίας της ΛΑΕ ήταν λάθος, αλλά πάνω από όλα γιατί προϋπόθεση για οποιαδήποτε δράση και συμμαχία είναι η ύπαρξη μιας ισχυρής αντικαπιταλιστικής επαναστατικής αριστεράς.
Η επιλογή των οργανώσεων αυτών δεν αφορούσε κατά βάση μία εκλογική τακτική. Ήταν αποτέλεσμα μιας πορείας στην οποία με τον καιρό συσσωρεύτηκαν προβλήματα και διαφορές που αφορούσαν ευρύτερα φυσιογνωμικά χαρακτηριστικά της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Η επιμονή ή όχι στη στρατηγική της επανάστασης και ο ορισμός του επαναστατικού σε σχέση με τον μεταρρυθμιστικό δρόμο, η αποδοχή ή όχι του αντικαπιταλιστικού μεταβατικού προγράμματος, η απόρριψη της διάκρισης της αριστεράς σε «επαναστατική» και «ρεφορμιστική», η έμφαση στο ζήτημα μιας «πραγματικά αριστερής κυβέρνησης», ο χαρακτήρας του μετώπου, οι όροι μιας αποτελεσματικής μετωπικής πολιτικής και το ζήτημα της εργατικής αντικαπιταλιστικής ή της ρεφορμιστικής ηγεμονίας σε αυτή την πορεία, ο ρόλος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και ο ρόλος και η επιλογή των δυνάμεων αυτών της διπλής ένταξης (σε ΑΝΤΑΡΣΥΑ και σε ΜΑΡΣ), είναι μερικά από τα πολιτικά και θεωρητικά ζητήματα που συσσωρεύτηκαν.
Η αντοχή της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και η μικρή έστω άνοδός της, παρά την πίεση και την αποχώρηση των παραπάνω δυνάμεων, δείχνει ότι η ΑΝΤΑΡΣΥΑ συγκροτεί ένα αυτοτελές και διακριτό πολιτικό ρεύμα, με υπαρκτή και σημαντική κοινωνική αναφορά, τέτοιο που η αποχώρηση κάποιων δυνάμεων δεν την θρυμματίζει και δεν διασπά το ευρύτερο ρεύμα της. Σε κάθε περίπτωση η ΑΝΤΑΡΣΥΑ δεν θα κλείσει πρόχειρα την σοβαρή αυτή συζήτηση, αλλά θα την ανοίξει ενόψει της Συνδιάσκεψής της για την εξαγωγή βαθιών και ουσιαστικών συμπερασμάτων.
20. Η Συνδιάσκεψη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα γίνει στις 16-17 Γενάρη. To ΠΣΟ για την ανακοίνωση των Θέσεων θα γίνει την Κυριακή 22 Νοέμβρη. Στην πορεία προς τη Συνδιάσκεψη θα οργανώσουμε κεντρικές ημερίδες διαλόγου της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, με άνοιγμα και σε άλλα ρεύματα, για τον άλλο δρόμο και το αντικαπιταλιστικό μεταβατικό πρόγραμμα, με πρώτο σταθμό το Σάββατο 14 Νοέμβρη μπροστά και στο φετινό Πολυτεχνείο.
18.10.2015
