ΤΟΠΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΟΙΝΗ ΔΡΑΣΗ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ
Εργαζόμενες-οι, Νέες-οι, Άνεργες-οι, Συνταξιούχοι,
Η
σημερινή περίοδος χαρακτηρίζεται από έντονες κοινωνικές και πολιτικές
ανακατατάξεις. Την ώρα που διαρκώς αποκαλύπτεται το μέγεθος της
διεθνούς οικονομικής κρίσης διαφαίνεται ότι τα σχέδια των
καπιταλιστών, όχι μόνο αδυνατούν να αναιρέσουν τα καταστροφικά
αποτελέσματα που προέκυψαν από τη διαχείριση της προηγούμενης περιόδου,
αλλά αντιθέτως διαμορφώνουν το πλαίσιο για την ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων.
Οι μόνοι που δεν ευθύνονται για τις πολιτικές τους είναι οι αυτοί που
καλούνται να τις πληρώσουν. Νέα αντιλαϊκά νεοφιλελεύθερα μέτρα, με το
αναγκαίο χρίσμα της Ε.Ε., που νομιμοποιούν πολιτικά τις μαζικές απολύσεις, την επικύρωση της πλήρους ελαστικοποίησης των εργασιακών σχέσεων με τη μερική ανεργία, την επίσπευση των όποιων ιδιωτικοποιήσεων έχουν απομείνει, την ένταση της αντιεκπαιδευτικής μεταρρύθμισης
έρχονται να συμπληρώσουν την συρρίκνωση των δικαιωμάτων των
ασφαλισμένων, το πάγωμα των μισθών και την ακρίβεια, το χτύπημα του
συνδικαλισμού με στόχο την καθιέρωση της ανασφάλειας ως κανόνα και της υποταγής ως αναγκαιότητα ιδιαίτερα για τους νέους.
Την κρίση να πληρώσουν
|
οι καπιταλιστές
|
Κι
όλα αυτά σε ένα πλαίσιο εντεινόμενης καταστολής, τελικό υπερασπιστή
και μοναδικό σύμμαχο της άρχουσας τάξης στην προσπάθεια προώθησης των
νέων μέτρων. Ειδικά, η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, τελειοποιώντας
τις κατασταλτικές μεθόδους που παρέλαβε από τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ,
αναγόρευσε μόνιμο συνομιλήτη των αγώνων τις δυνάμεις καταστολής.
Η δολοφονία του μαθητή Αλέξη Γρηγορόπουλου
από τις δυνάμεις καταστολής και η τραμπούκικη δολοφονική επίθεση με
βιτριόλι στη συνδικαλίστρια Κωνσταντίνα Κούνεβα, αποτελούν δείγματα
γραφής της πολιτικής και οικονομικής εξουσίας στις μέρες μας, αλλά
δυστυχώς δεν είναι παρά η κορυφή του παγόβουνου. Οι ρατσιστικές επιθέσεις των τελευταίων ετών, κομμάτι της αντιμεταναστευτικής πολιτικής, καθώς και γεγονότα όπως η εφαρμογή του τρομονόμου για διώξεις ακόμα και σε ανήλικα παιδιά στη Λάρισα, τείνουν να γίνουν ο κανόνας.
Όπως
σίγουρο, όμως, είναι ότι η καταστολή δεν αρκεί, έτσι είναι σίγουρα ότι
από το σύνολο των επιθέσεων που δέχονται σήμερα τα εργαζόμενα στρώματα
και η νεολαία προκύπτουν αντιστάσεις που βάζουν αναχώματα στις
κρατικές πολιτικές. Οι αγώνες των φοιτητών ενάντια στην αναθεώρηση
του άρθρου 16 και το νέο νόμο πλαίσιο, οι πλειοψηφικές κινητοποιήσεις
για το ασφαλιστικό, οι ηρωικές απεργίες των δασκάλων, οι αντιπολεμικές κινητοποιήσεις αποτέλεσαν το προανάκρουσμα μιας συνολικής πολιτικής αμφισβήτησης που συμπυκνώθηκε στην εξέγερση του Δεκέμβρη. Μια εξέγερση πάνω απ’ όλα δίκαιη
που εξέφραζε όχι μόνο τις ριζοσπαστικές διαθέσεις της νεολαίας αλλά
και τον ασφυκτικό τρόπο ζωής ευρύτερα πληττόμενων στρωμάτων της
ελληνικής κοινωνίας. Το νήμα που συνδέει το Δεκέμβρη με τους αγώνες της
προηγούμενης περιόδου είναι το πολιτικό και κοινωνικό ρεύμα που αμφισβητεί την υπάρχουσα πολιτική αντιπροσώπευση, που απορρίπτει την ακίνδυνη αριστερή διαμαρτυρία,
που παλεύει κάθε αντιλαϊκή πολιτική με στόχο την ανατροπή της, που
ξέρει να κάνει πολιτική στο δρόμο, στους χώρους δουλειάς και μόρφωσης
και να κερδίζει νίκες δίνοντας προοπτική στο εργατικό και λαϊκό κίνημα.
Όλα
τα πρόσφατα στιγμιότυπα των κοινωνικών αγώνων, με αποκορύφωμα το
Δεκέμβρη δείχνουν ότι, όσο πιο πολύ ριζώνουν στην κοινωνία η αμφισβήτηση
του συστήματος και οι αγωνιστικές πρακτικές, τόσο θα δικαιώνονται οι
κοινωνικές διεκδικήσεις. Μπροστά σ’αυτή την ελπιδοφόρα προοπτική το
μπλοκ εξουσίας επιδιώκει η κοινωνική δυσαρέσκεια να εγκλωβιστεί σε
εκλογική αναμονή. Καλλιεργούν κεντροαριστερά σενάρια κάθε είδους
και τις αυταπάτες για δυνατότητα σύναψης ενός νέου κοινωνικού
συμβολαίου, με δικαιότερο κράτος και καλύτερη διαχείριση. Αυτό είναι
πιο μακριά από ποτέ. Στη συγκυρία της διεθνούς κρίσης αλλά και
της έντασης του ανταγωνισμού μεταξύ των διεθνών κεφαλαίων, οι ελίτ όχι
μόνο δεν πρόκειται να παραχωρήσουν αναίμακτα το οτιδήποτε, αλλά αντίθετα απαιτούν διαρκώς νέα πολιτικά και οικονομικά προνόμια,
με μεγαλύτερη απόδειξη την ευκολία με την οποία βρέθηκαν τα 28 δισ.
για τις τράπεζες την ίδια ώρα που οι κοινωνικές δαπάνες συρρικνώνονται
διαρκώς. Βάσει της ίδιας λογικής δαπανώνται 250 εκ. € το χρόνο, από
τις κυβερνήσεις Ν.Δ. τώρα και ΠΑΣΟΚ προηγούμενα στη στήριξη των
ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων σε Ιράκ, Αφγανιστάν, Λίβανο, Βαλκάνια χωρίς
να υπολογίζονται τα 18 δισ. € του νέου εξοπλιστικού προγράμματος.
Σήμερα που το αδιέξοδο των κυβερνητικών εναλλαγών του δικομματισμού επιχειρείται να διασωθεί με προτάσεις για νέους «μεγάλους συνασπισμούς» και που η ρεφορμιστική αριστερά
εξαντλείται στην ενσωμάτωση της διαμαρτυρίας στερώντας τους
κοινωνικούς αγώνες από την προοπτική τους, σήμερα είναι ανάγκη να
συζητήσουμε για την άλλη Αριστερά, την Αντικαπιταλιστική.
Η Αντικαπιταλιστική Αριστερά
|
στο προσκήνιο
|
Μια αριστερά που αμφισβητεί το σύνολο της κυρίαρχης πολιτικής, μια αριστερά που να στηρίζει τους αγώνες και να τους τροφοδοτεί με ένα αντικαπιταλιστικό πολιτικό περιεχόμενο και πρακτική. Μια αριστερά που οργανώνει τους δεσμούς της με την κοινωνία αμεσοδημοκρατικά, απορρίπτοντας τα γραφειοκρατικά πρότυπα, που εξειδικεύεται στους κοινωνικούς χώρους πάνω στις αντιθέσεις που χαράζουν οι κυρίαρχες στρατηγικές, οραματίζεται την επανάσταση
και τη νοηματοδοτεί εκ νέου, ξεκινώντας από την κοινωνία για να
καταλήξει στην πολιτική. Μια αριστερά που συμβάλλει στην ταξική
ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος, ώστε να μπορεί να υπερασπίζεται
τα άμεσα και στρατηγικά συμφέροντα των εργαζόμενων, σε αντίθεση με την
αποδυνάμωση που το έχει οδηγήσει η λογική της συνδικαλιστικής
γραφειοκρατίας των ηγεσιών ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, που αποδέχονται τη χειροτέρευση
της θέσης μας και παζαρεύουν την ένταση και τους ρυθμούς των
αντεργατικών μέτρων.
Μια
αριστερά που σε γειτονιές, όπως η δική μας, παλεύει στο σήμερα για μια
ανθρώπινη πόλη, ενάντια στα σχέδια κυβέρνησης και εργολάβων για την καταπάτηση του Υμηττού
και τη μετατροπή του από δάσος σε αστικό πάρκο, όπως προβλέπει το νέο
Προεδρικό Διάταγμα. Ενάντια στα σχέδια του ΥΠΕΧΩΔΕ και των
κατασκευαστικών εταιρειών για την κατασκευή της περιφερειακής Υμηττού,
του κόμβου και της σήραγγας που θα προκαλέσουν ανεπανόρθωτη καταστροφή
του δάσους. Ενάντια σε κάθε δημοτική αρχή που στοχεύει στην εμπορευματοποίηση των ελεύθερων χώρων (άλσος Παγκρατίου), ενάντια στην φορομπηχτική πολιτική τους, ενάντια στην αυταρχικοποίηση και την επιτήρηση της καθημερινής ζωής(εθελοντές φύλακες). Μια αριστερά τελικά που σέβεται τον άνθρωπο και το περιβάλλον, που μπορεί να διεκδικεί το πράσινο στη γειτονιά και ταυτόχρονα να εναντιώνεται στις πολιτικές που μεθοδικά καταστρέφουν τον πλανήτη, χωρίς αυταπάτες για τις «περιβαλλοντικές» τους ευαισθησίες τους.
Πάνω σε αυτή τη βάση συνεχίζουμε το διάλογο για την κοινή δράση και την ενότητα της αντικαπιταλιστικής αριστεράς. Η συγκέντρωση-συζήτηση στο κατάμεστο γήπεδο του Σπόρτινγκ στις 31/01, στην οποία συμμετείχαν τρεις χιλιάδες εργαζόμενοι και νεολαίοι, άνοιξε
μια νέα σελίδα για την αντικαπιταλιστική αριστερά και τον κόσμο των
κινημάτων. Στόχος όλων εμάς που βρεθήκαμε στους δρόμους του αγώνα από
τις εργατικές απεργίες και τις φοιτητικές διαδηλώσεις, μέχρι τον
πρόσφατο ξεσηκωμό του Δεκέμβρη, είναι να υπάρξουν ουσιαστικά βήματα και συγκεκριμένες πρωτοβουλίες για την πολιτική ενότητα της αντικαπιταλιστικής αριστεράς σε όλα τα επίπεδα. Εμείς
που καλούμε σε αυτή τη συνέλευση, μας ενώνει η κοινή αναζήτηση για μια
αριστερά δυνατή και ενωτική, αντικαπιταλιστική και επαναστατική.
Συζητάμε
|
Συνδιαμορφώνουμε
|
Προχωράμε
|
Αρνούμαστε
τη λογική της ήττας και του συμβιβασμού. Γι' αυτό και λέμε ότι πρέπει
να υπάρξουν τώρα αποφασιστικά βήματα στην πολιτική ενότητα της
αντικαπιταλιστικής αριστεράς και την κοινή δράση σε όλα τα επίπεδα.
Θέλουμε με τον προβληματισμό, τις γνώμες, τις προτάσεις και την ενεργή
συμμετοχή όλων των αγωνιστών, να συμβάλλουμε από την μεριά μας στην
υπόθεση της συγκρότησης μιας άλλης αριστεράς. Γι' αυτό και παίρνουμε αυτή την Πρωτοβουλία και υπό αυτό το πρίσμα προχωράμε σε ενωτική συνέλευση – εκδήλωση στην περιοχή μας για :
· Συζήτηση με βάση και το κείμενο κοινού προβληματισμού των οργανώσεων της αντικαπιταλιστικής επαναστατικής αριστεράς
· Την παρέμβαση στα μέτωπα της περιόδου και τις εκλογές
· Τη συγκρότηση στην περιοχή μας μιας ανοιχτής επιτροπής που θα συμβάλλει στη διαμόρφωση από τη βάση μιας κοινής συνισταμένης για την ενωτική παρουσία της αντικαπιταλιστικής αριστεράς.
Kαλούμε
όποιον μοιράζεται τις ίδιες αγωνίες να έρθει, να συζητήσουμε για να
συμβάλλουμε όλοι μαζί στην υπόθεση της δημιουργίας της άλλης αριστεράς,
που απαιτούν οι ανάγκες των εργαζόμενων και της νεολαίας.
ΝΑ ΦΥΓΕΙ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΩΝ ΔΟΛΟΦΟΝΩΝ, ΤΗΣ ΛΙΤΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗΣ
Το μέλλον ανήκει στον κόσμο της δουλειάς, η ελπίδα βρίσκεται στους αγώνες.
ΟΧΙ ΣΕ ΚΑΘΕ ΑΝΤΙΛΑΪΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ
