Εκεί που μας χρωστάνε, μας παίρνουν και το βόδι! Η απόλυτη ξεφτίλα της καπιταλιστικής "ανεξάρτητης" δικαιοσύνης. Η εργατική τάξη και όλος ο λαός πρέπει να ανατρέψει αυτές τις βδέλλες:
Ανακοίνωση του Σωματείου Μισθωτών Εκπαιδευτικών Θεσσαλονίκης
Εκδόθηκε στα μέσα Απριλίου, από το τριμελές Εφετείο Θεσ/νίκης, η απόφαση 445/2016 που δικαιώνει την εργοδοσία των φροντιστηρίων «Μπαχαράκη», σχετικά με τις κινητοποιήσεις που πραγματοποίησε το Σωματείο υπερασπίζοντας τον παράνομα απολυμένο συνάδελφο Γ. Παπαγιάννη. Το Εφετείο απέρριψε αδικαιολόγητα την έφεση του Σωματείου και των τριών διωκόμενων μελών της διοίκησης, επικυρώνοντας στην πραγματικότητα το σύνολο της πρωτόδικης απόφασης και επιβάλει σε αυτούς:
β) την απαγόρευση ανάρτησης στο διαδίκτυο καταχωρήσεων, τη διανομή φυλλαδίων και την επικόλληση αφισών με τέτοιο περιεχόμενο που να οδηγεί σε προσβολή της προσωπικότητας των εργοδοτών (των φροντιστηρίων «Μπαχαράκη»),
γ) χρηματική ποινή ύψους διακοσίων (200) ευρώ για τον καθένα εκ των τριών παραπάνω μελών του ΔΣ του Σωματείου, για κάθε μελλοντική παράβαση εκ μέρους τους. Επίσης, επιβάλλει:
δ) την δημοσίευση περίληψης της απόφασης αυτής σε μια εφημερίδα πανελλαδικής κυκλοφορίας, καθώς και στην ιστοσελίδα του Σωματείου «www.smeth.gr», εντός τριάντα (30) ημερών από την επίδοση της τελεσίδικης απόφασης.
ε) την καταβολή στον εργοδότη του ποσού των 12.000 ΕΥΡΩ, ΣΑΝ ΗΘΙΚΗ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΗ !!!
Ως Σωματείο θεωρούμε ότι η απόφαση αυτή είναι απόλυτα εσφαλμένη διότι δεν έκρινε σωστά τα πραγματικά γεγονότα, αφού ποτέ δεν συνέτρεξε και δεν συντρέχει οποιαδήποτε παράνομη προσβολή της προσωπικότητας της τιμής, της υπόληψης και της επιχειρηματικής αξιοπρέπειας της εργοδοσίας των φροντιστηρίων «Μπαχαράκη».
Παραθέτουμε ενδεικτικά αποσπάσματα της απόφασης που επιβεβαιώνουν τους ισχυρισμούς μας.
Α) Σε σχέση με την παρακώλυση της εκπαιδευτικής διαδικασίας: απόσπασμα στην σελ. 53 «…Άλλωστε, δεν αποδεδείχθηκε ότι οι παραστάσεις διαμαρτυρίας γινόταν παράνομα ή ενάντια στο νόμο 794/1971, καθόσον, όπως προέκυψε, σε πολλές από αυτές, κατόπιν σχετικού αιτήματος των εναγόντων, παρευρισκόταν η αστυνομία, χωρίς, ωστόσο, να επέμβει» ενώ λίγο παρακάτω στη σελίδα 68 κάνοντας ένα τεράστιο άλμα αναφέρει (σε σχέση με κομβικό σημείο για το αν παρακωλύονταν ή όχι, κατά τις διαμαρτυρίες του Σωματείου η εκπαιδευτική διαδικασία), ότι: «Εάν δεν παρακωλυόντανε η εκπαιδευτική διαδικασία δεν θα είχανε κινητοποιηθεί οι αστυνομικές δυνάμεις, ούτε και οι εισαγγελικές αρχές και ούτε θα είχαν χορηγηθεί 4 προσωρινές διαταγές …»!!!
Δηλαδή, πολύ απλά όπου υπάρχει καπνός θα υπάρχει και φωτιά. Δεν μας ενδιαφέρουν τα πραγματικά γεγονότα που έλαβαν χώρα, ποιος από τους κατηγορούμενους; πότε; και πώς; παρακώλυσαν την εκπαιδευτική λειτουργία αλλά αρκεί η κινητοποίηση των αστυνομικών δυνάμεων και των εισαγγελικών αρχών, που η εργοδοσία προκαλούσε για να πιστοποιηθούν οι αξιόποινες πράξεις. Επιπλέον η ανανέωση της προσωρινής διαταγής λόγω αδυναμίας εκδίκασης της υπόθεσης (τα δικαστήρια ήταν κλειστά εξαιτίας των εθνικών και επαναληπτικών εκλογών που ακολούθησαν) επιβεβαιώνουν αυτόματα την παρακώλυση της εταιρίας, αφήνοντας αναπάντητο το ερώτημα γιατί οι αστυνομικές δυνάμεις που ήταν παρούσες δεν επενέβηκαν ποτέ.
Β) Σχετικά με την παραποίηση των πραγματικών στοιχείων: αποσπάσματα της απόφασης σελίδα 60 «…Ωστόσο, πρόκειται για μεμονωμένες περιπτώσεις εργατικών διαφορών που στα τόσα χρόνια λειτουργίας του ομίλου … (περί τα 50 περίπου έτη) και με τέτοιο αριθμό εργαζομένων σε καμία περίπτωση δεν δικαιολογούν, ούτε επαληθεύουν τους ως άνω προσβλητικούς σε βάρος των εναγόντων ισχυρισμών που γενικεύουν μεμονωμένες περιπτώσεις».
Τι σημαίνει μεμονωμένη περίπτωση; Όταν διαπιστώνονται παραβάσεις από την εργοδοσία του συνόλου των άρθρων της Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας. Τι σημαίνει μεμονωμένη περίπτωση; Όταν οι παραβάσεις αυτές επαναλαμβάνονται κάθε χρόνο από το 2007 έως το 2011. Τι σημαίνει μεμονωμένη περίπτωση; Όταν τελεσίδικα πλέον το ύψος οφειλής του εργοδότη προς τον εργαζόμενο έχει καθοριστεί στα 9.000 ευρώ περίπου.
Γ) Σε σχέση με την επιχειρηματική δράση: αποσπάσματα της απόφασης σελίδα 59, «… εντούτοις δεν αποδείχτηκαν, κατά τη κρίση του δικαστηρίου, ως αληθείς οι ανωτέρω ισχυρισμοί των εναγομένων περί «εργοδοτικής αυθαιρεσίας» και γενικά περί «κακού εργοδότη». Τούτο διότι, όπως αποδείχθηκε, ο όμιλος των επιχειρήσεων των εναγόντων (ο Μπαχαράκης) απασχολεί έναν μεγάλο αριθμό εργαζομένων… που ανέρχεται στα ενενήντα (90) περίπου άτομα, χωρίς ωστόσο να έχει απασχολήσει τη δικαιοσύνη με εργατικού περιεχομένου αντιδικίες …».
Αναρωτιόμαστε πραγματικά από πότε η επιχειρηματικότητα και η προσφορά στην οικονομία (το μέγεθος και η διάρκεια της επιχείρησης) οποιουδήποτε επιχειρηματία, αποτελούν απαλλακτικό, συγχωροχάρτι ή άλλοθι για την καταπάτηση της εργατικής νομοθεσίας; Από πότε ο πρότερος έντιμος βίος του οποιουδήποτε (ακόμη και του επιχειρηματία) τον απαλλάσσει –ακόμη και αν είναι η πρώτη φορά– από την οποιαδήποτε παραβίαση/παρανομία; Γιατί το Εφετείο αγνοεί επιδεικτικά την βαριά ποινή των 7 μηνών φυλάκιση και την καταβολή χρηματικού προστίμου που έχει επιβληθεί στον εργοδότη για σωρεία παραβάσεων της εργατικής νομοθεσίας, με βάση πάντα το «μεμονωμένο γεγονός»! Γιατί το δικαστήριο δεν έλαβε υπόψη του τις ένορκες καταθέσεις συναδέλφων που πιστοποιούν ότι και οι ίδιοι έχουν καταφύγει στην επιθεώρηση και έχουν κινηθεί και νομικά κατά των εταιριών του ομίλου «Μπαχαράκη»;
Η απόφαση αυτή, είναι μια καθόλα εσφαλμένη, ταξικά άδικη και εξοντωτική απόφαση, αποτελεί ένα πολύ κακό δεδικασμένο, όχι μόνο για το Σωματείο μας, αλλά για κάθε εργατική, κοινωνική ή άλλη συλλογικότητα καθώς, για κάθε αγωνιστή και εργαζόμενο που θέλει να διεκδικήσει το δίκιο του. Γιατί μεταφέρει το μήνυμα ότι όποιος διεκδικεί και δημοσιοποιεί το πρόβλημά του, μπορεί να βρεθεί σε μια κατάσταση στην οποία, «εκεί που του χρωστούσαν να του ζητάνε και το βόδι». Γιατί τελικά ενοχοποιεί, ποινικοποιεί και απαγορεύει την οποιαδήποτε αγωνιστική διεκδίκηση ή κινητοποίηση. Αυτή η απόφαση, μας αφορά όλους και όλες, γιατί χτυπάει το στοιχειώδες δικαίωμα της δυνατότητας να διεκδικούμε.
Στη σημερινή περίοδο της κυριαρχίας των Μνημονίων και της νεοφιλελεύθερης σκέψης, στην οποία περιορίζονται ή καταργούνται συνεχώς οι εργατικές και κοινωνικές κατακτήσεις, η γενικότερη σημασία αυτής της απόφασης και το φάσμα της οικονομικήw εξόντωσή μας, είτε από την επιδικασθείσα «ηθική αποζημίωση», των 12.000 ευρώ, είτε από το δυσβάσταχτο κόστος της αναγκαίας προσφυγής μας στον Άρειο Πάγο, καθώς και η ακλόνητη πίστη και πεποίθησή μας ότι έχουμε το δίκιο με το μέρος μας, μας οδηγούν στο να οργανώσουμε μια καμπάνια ενημέρωσης, αλληλεγγύης και οικονομικής ενίσχυσης.
Ως Σωματείο και ως εργαζόμενοι, απευθυνόμαστε σε κάθε κοινωνική και πολιτική συλλογικότητα (Συνδικάτα, Σωματεία, ομοσπονδίες, κόμματα, οργανώσεις, επιστημονικούς, φοιτητικούς συλλόγους κ.λπ.) αλλά και σε κάθε εργαζόμενο/η, νέα/ο και να ζητήσουμε την υλική και ηθική συμπαράσταση και στήριξή τους, προς το Σωματείο μας.
Τέλος, καλούμε όλους/ες, που εργάζονται στα φροντιστήρια να εγγραφούν στο Σωματείο μας, να το δυναμώσουν και να δυναμώσουν και αυτοί/ες, γιατί αυτός είναι και ο μοναδικός ή ο πιο σίγουρος δρόμος για να υπερασπιστούν ή να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους και την εργασία τους, δηλαδή τη ζωή τους.
